In Quito staan op verschillende plekken in de stad mensen die jonge, schattige hondjes verkopen. Op het rondpunt in Cumbaya bijvoorbeeld. Je zou dit in marketingtermen impulsverkoop kunnen noemen. Ik kan me immers inbeelden dat de emotionele Latino zich snel laat overhalen een hond in huis te nemen. In huis? Dat moet je niet te letterlijk nemen. De meeste honden krijgen als ze wat groter zijn immers een enkele levenstaak: dag en nacht het huis of appartement van hun baasje bewaken vanop een klein terrasje. In naam van de veiligheid. De hond mag dus niet binnen. Toch lijken de honden in Ecuador beter te worden verzorgd dan in Peru. Ze hebben er meestal een eigen plekje en hoeven niet door de straten te dolen op zoek naar een beetje warmte of eten. Als toevallige passant riskeer je hier tenminste enkel wat geblaf en geen beet in je been.Stijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten