Kersentijd

Rond nieuwjaar kan je hier kersen kopen. Lekkere kersen. En ik die dacht dat je die alleen net voor de zomer in België en omgeving kon vinden.


Stijn

Weekendje Santa Lucia

Dit weekend verbleven Anneleen en ik in een ecolodge, middenin een reservaat dat beheerd wordt door de coöperatieve Santa Lucia (http://www.santaluciaecuador.com/). Het bevindt zich op ongeveer 2, 5 uur van Quito.

We rijden met de bus tot Nanegal en van daaruit laten we een jeep ons brengen tot de voet van een berg. Dan kunnen we enkel te voet tot de top, een wandeling van minstens 45 minuten. Op naar de lodge, weg van de bewoonde wereld. Stil, midden in de natuur. Anneleen en ik zijn de enige gasten. En de (enige) gastheer is Cesar, die voor ons kookt, gids speelt en alles regelt.

Vanaf de logeerplek kan je vele wandelingen maken: naar de watervallen, een toren, een grote jungle-schommel, een bananen- en koffieplantage of een artisanaal suikerrietfabriekje. Vele paden en brugjes zijn gemaakt door vrijwilligers. En als we afgaan op de statistieken zijn er, zoals steeds, meer vrouwen ('mujeres') dan mannen ('hombres') die vrijwillgerswerk doen. Ik lees verder dat een van de 47 vrijwilligers in 2008 een Belg(ische) 'voluntario' was. Waarschijnlijk is er op een keer ook een student(e) statistiek gepasseerd. Met al die grafiekjes die je er kan terugvinden in een kaft...

Cesar gaat koken. Van de hof in de pot. Verser kan niet.

Als je goed kijkt, zie je Anneleen tussen de bomen slingeren.
Voor ornitologen de attractie van de streek: de zeldzame 'gallo de la peña' of de rotshaan (letterlijk vertaald), een mooie rode vogel.

We zijn er speciaal voor opgestaan op zondagsochtend om 4 uur. En we hebben hem dan vooral gehoord... Bekijk het filmpje maar.

Stijn

Aurelie staat in de krant. En binnenkort staat ze hier voor de klas. Als stagiaire.

Aurélie gaat veertien weken lesgeven in Ecuador.

ASSE - Laatstejaarsstudente Aurélie Van Londersele uit Asse telt de dagen af voor haar reis naar het Zuid-Amerikaanse Ecuador. Ze gaat er 3,5 maanden haar lerarenopleiding in de praktijk omzetten.

Voor de 20-jarige Aurélie gaat volgende week een jeugddroom in vervulling. De jonge Assese vrouw zit in haar laatste jaar lerarenopleiding aan de KHO Sint-Lieven in Aalst en vertrekt straks voor een aantal maanden naar Latijns-Amerika.'Onderwijzen zit bij ons in de familie en ik had altijd al een grote passie voor werken met kinderen. Ik wist dus al van mijn zevende dat ik voor het onderwijs zou kiezen', zegt ze. 'Ik droomde er ook meteen bij dat ik eerst een buitenlandse stage zou doen. Ik maakte al van kleins af verre reizen met mijn mama. Sinds mijn zestiende werk ik iedere zaterdag om wat te sparen voor mijn grote buitenlandse stage. Van de VLIR kreeg ik een beurs waarmee ik bijna mijn vliegticket kan betalen. De rest past mama gelukkig bij.'

Avondschool

Aurélie gaat voor haar eindstage veertien weken in een lagere school in de Ecuadoriaanse hoofdstad Quito lesgeven aan kinderen van 5 tot 9 jaar. Ze kreeg de opdracht via de VVOB (Vlaamse vereniging voor ontwikkeling en technische bijstand). 'Ik had geen enkele voorkeur voor een bepaald land, maar ik volgde ooit avondschool Spaans en bij de VVOB vonden ze mijn kennis van het Spaans goed genoeg om het te proberen in Ecuador', aldus Aurélie.

'Het onderwijs in Ecuador komt er onder de huidige socialistische president pas de laatste jaren echt tot ontplooiing', weet ze. 'Hij wil alle kinderen op de schoolbanken krijgen. In de steden zou dat al tamelijk lukken, maar nog niet op het platteland. Ik hoor ook dat de leerkrachten er zo weinig worden betaald dat ze er allemaal een tweede job zoals taxichauffeur moeten bijdoen. Op die manier zijn de leerkrachten allicht niet de meest gemotiveerde.

'Sprong in het duister'

Ik ga werken voor het programma 'Escuelas Gestoras del Cambio'. Het is de bedoeling om in samenwerking met de leerkrachten vernieuwende inzichten in het basisonderwijs te introduceren. Niet dat ik daar wil gaan zeggen hoe ze het moeten doen. Ik word de eerste Vlaamse stagiaire ooit in die school. Als ze me, met de bagage van mijn opleiding, bezig zien met de kinderen en ze maken kennis met onze structuur van werken, dan bewaren ze daar hopelijk wel iets van. Het wordt een sprong in het duister, maar ik kijk er enorm naar uit. Het gaat om een vrij grote pilootschool, al zitten er gemiddeld vijftig kinderen in elke klas. Het eerste wordt het aanleren van klasafspraken. Bij ons is de hand opsteken de normaalste zaak, maar daar bestaat die discipline niet. Mijn stagebegeleidster Anneleen Jolie woont in Quito en zij kent de onderwijssituatie vrij goed. Ik kan er wonen in een studentenhuis.' Aurélie volgde als voorbereiding al enkele vormingsdagen, vooral rond intercultureel omgaan. 'Wie ook mee mag is mijn pop Jip. Daarmee vertel ik de kinderen 's ochtends eerst een interactief verhaaltje. Jip mag daar blijven als een -hopelijk ook voor de kinderen- mooie herinnering aan mij.' Aurélie haar belevenissen kun je volgen via http://aureliegoes2ecuador.blogspot.com/

Aurélie en haar pop Jip die mee mag voor een stage in een school in de Ecuadoriaanse hoofstad Quito.

Bron: Nieuwsblad van 20 januari 2010

Een idee voor de Europese steden...

Dit weekend reden Anneleen en ik met gehuurde fietsen doorheen Quito.
Elke zondag tussen 9h00 en 15h00 wordt een grote laan vrijgemaakt voor fietsers. Het initiatief heet 'Ciclopolis' en trekt mannen, vrouwen, jong en oud, sporters, gezinnetjes, alle lagen van de bevolking aan. De route loopt dwars door Quito en verbindt het rijkere noorden via het historisch centrum met het armere zuiden.
Een schitterend initiatief, als je het mij vraagt. Het geeft leven aan de stad, stimuleert om gezond te sporten en is een democratisch gebeuren. Auto's leren dat zwakke weggebruikers, zoals fietsers, voorrang kunnen hebben. En onderweg heb je standjes waar het waterbedrijf van de overheid gratis drank uitdeelt. De mensen leren water drinken... Allemaal voordelen. Dat ze daar in Europa nog niet aan gedacht hebben...?

Drankstandjes onderweg...

Langs de route staan afbakeningplakkaten met reclame op.

En uiteraard ontmoet je op dit soort evenementen ook rare snuiters: een koershond met zijn baasje.

Officiële tekst vertaald van website http://www.ciclopolis.ec/:

'CiclóPolis is een organisatie zonder winstoogmerk. Is ontstaan in 2007 om het gebruik van de fiets als duurzaam en recreatief vervoermiddel te promoten in de Ecuadoriaanse steden. Bovendien willen we bijdragen en tussenkomen in het genereren, beheren en recupereren van publieke ruimtes om er een nieuwe betekenis aan te geven en burgerschap te creëren. We geloven in de collectieve constructie van de stadsruimte. De stad van het nieuwe zijn en burger zijn. Een stadsmens zijn met nieuwe waarden die gebaseerd zijn op respect, solidariteit en samenleven. Een nieuwe burger zijn in een stad die gemeenschapsgericht, bewoonbaar en genietbaar is. Met de beste mogelijkheden voor nabije toegang en diensten, maar uiteindelijk ook met meer veiligheid. De fiets is een van onze beste instrumenten om deze ruimte, die we als oneigen, uitsluitend en zelfs vijandig zien, te veranderen. We willen ons een minder geweldadige, meer democratische, aangename en geïntegreerde ruimte toeëigenen en dit door uit te nodigen voor deze ontmoeting en burgercommunicatie.'

Stijn

Curiositeiten in Ecuador... Een Limburgse Indiaan bijvoorbeeld.

De laatste dagen zijn me nog eens enkele dingen opgevallen:

- België is ook hier de referentie als het op kwaliteitsbier aankomt. Op het flesje van het belangrijkste bier van Ecuador, 'Pilsner', wordt in het Frans verwezen naar een erkenning die het Ecuadoriaanse biermerk in 1974 in Brussel heeft ontvangen.

En het biermerk 'Club' heeft afgelopen jaar in België een 'Gold Quality Award' ontvangen (zie foto hierboven). Iemand ooit van die prijs gehoord?

- Taxichauffeurs rijden hier soms met hun hele familie rond om evenzeer klanten te vervoeren. Dat gebeurt vooral tijdens de weekends. Dan vergezelt vrouwlief en een of meer kinderen papa in de taxi. Zo zijn ze toch ook een keer samen. Vaak werken taxichauffeurs immers 6 of 7 dagen per week.

- Karaoke is een populaire vrijetijdsactiviteit in Ecuador. En hoe gaat dat dan? Je spreekt in een karaokebar af met vrienden. Je bestelt meteen enkele grote flessen bier. Je vult elk glas maar half zodat het bier nooit te warm wordt. En op basis van je aangevraagde nummertjes begint afwisselend iemand uit elk groepje in de zaak nummers te kwelen. Uitzonderlijk kan men ook echt toon houden. Maar vooral de teksten zijn bijzonder. Uiteraard komen intense gevoelsthema's aan bod. In Europa zie ik mensen niet zingen over de vele liefdes, het hete contact met je minnares in een hotelletje, het feit dat iemand je verlaten heeft,... Het komt hier allemaal heel geloofwaardig over.

- Gisteren vroeg me een Indiaanse leerkracht: 'En hoe zijn de Indianen in jouw land?'. Ik antwoord dat ik eigenlijk een Indiaan ben. (In de betekenis van 'oorspronkelijke bevolking.) 'We spreken onze eigen taal. Er zijn veel overheersers geweest, vandaar ook de internationale invloed, maar we hebben min of meer ons eigen systeem kunnen uitbouwen.', laat ik weten.

Stijn

Kerstdagen in jungle en aan voet van berg

Kerstmis in de jungle. Dat is eens wat anders. Net voor de kerst huren we een kleine jeep en rijden een 5-tal uren vanuit Quito richting Tena, een stadje aan de rand van de 'selva'. Tijdens de rit zien we langzaam het landschap veranderen. De bergen worden alsmaar platter en de droge flanken veranderen in weelderige natuur.

Samen met de ouders van Anneleen verblijven we een 2-tal dagen in mooie 'cabañas' aan de rand van een rivier. Van daaruit doen we uitstapjes: een bezoekje aan Kichwa-mensen (die tonen ons hoe je yukabier maakt), een vlottentocht, een wandelingetje,... Allemaal heel rustig en comfortabel.

Vanuit het junglegebied rijden we de derde dag richting Cotopaxiberg. We halen net niet het sluitingsuur van het natuurpark (15 uur), maar met een beetje spreken lukt het dan toch. We hebben immers een reservatie in een sfeervol hotel aan de voet van de berg. Daar verblijven we opnieuw een 2-tal dagen.

Een souvenir van de selva. Zandvliegjes aan het werk geweest.

Stijn

Galapagos. Onder water.

Galapagos. Allerlei.

Krabben

Galapagos pinguins
Rog Uil

Oversteekplaats leguanen

Eenvoudigste postkantoor ter wereld.

Zonder postzegel. Zou ie aankomen?

De Belg Victor Van Straelen heeft de 'Charles Darwin Foundation' van de Galapagoseilanden mede opgericht.