25-12-2008

De president heeft gesproken

Elke zaterdagvoormiddag spreekt Rafael Correa, president van Ecuador, de bevolking toe. Elke speech duurt een 3-tal uren. Bij ons niet in te denken. De televisie en radio in België geven hoogstens enkele minuten aan de politieke leiders. En een kwartiertje voor de koning is al waanzinnig lang. Tijdens zijn jaarlijkse kerstboodschap bijvoorbeeld.
De laatste dagen wordt de kerstboodschap van Rafael Correa geregeld herhaald op de televisie. Je ziet de president samen met zijn familie vanuit een zetel toespreken. Hij heeft een Belgische vrouw en drie kinderen. Correa zei dat de broeksriem moet aangehaald worden. De internationale crisis komt ook stilaan toe in Ecuador.
Een president is hier een echte leider, een inspirator. Hij verschijnt dagelijks in de kranten. En de mensen citeren hem geregeld, ze spreken over wat zijn mening is en over welke richting hij uitwil. In Europa zou men dit meteen linken met dictatoriale trekjes. En niemand zou willen of kunnen geloven dat zoveel beslissingen door een man (of vrouw) genomen worden.

Een dikke week geleden vaardigde Rafael Correa het Uitvoeringsdecreet 1452 uit. Van 25 tot 28 december en van 1 tot 4 januari zijn rustdagen. Vrijdag 26 december en vrijdag 2 januari zijn echter dagen die moeten gerecupereerd worden op zaterdag 10 en 17 januari.
Ik neem de laatste 3 dagen van het jaar verlof en kan zo een mooie vakantie van 10 dagen aan elkaar breien. We moeten ervan profiteren want Ecuador heeft niet zoveel verlofdagen. Anneleen en ik trekken naar de amazone en de kust. Twee reizen in een dus. Dankjewel, president.

Stijn

16-12-2008

Weekendje Baños

Baños is een van de meest toeristische plekken van Ecuador, na de Galapagos-eilanden dan toch.
De naam van de plaats, 'Baños', komt van de warme baden. Je vindt er niet alleen rugzaktoeristen, maar ook veel toeristen uit het eigen land. Die laatsten komen vaak als religieuze pelgrims. Het vulcaanwater zou heilig zijn en er zouden enkele wonderen zijn gebeurd.


Een snoepgoedje gemaakt van rietsuiker



Wat mag dit wel wezen? (laatste foto) Als je het al kent, dan laat je het maar over aan anderen. Raden valt aan te raden.

07-12-2008

Feest in Quito

Quito vierde de voorbije week haar 473-jarig bestaan. Elk jaar betekent die verjaardag een groot feest in de stad. Met vele culturele optredens en culinaire activiteiten. We vingen enkel een kritisch geluid op bij Indiaanse mensen, die de oprichting van deze stad door de Spanjaarden en de hoge kosten die met de feestactiviteiten gepaard gaan, geen reden tot feesten vinden. De meeste inwoners van de stad riepen echter gewoon mee: 'Viva Quito!'.

Op het werk werd er - ondanks een algemeen verbod voor de ministeries - een fles 'piña colada' en een pakje kaarten bovengehaald . Het is al jaren de gewoonte dat de functionarissen deze dagen het kaartspel 'cuarenta' spelen. Dit is een vergelijkbaar, maar ingewikkelder spel dan 'zwarte piet'. Onze sint heeft er echter niets mee te maken. 6 december is hier de verjaardag van Quito, niet van Sinterklaas.

Gisterenavond gingen we naar de 'licht en kleuren'-stoet kijken. Je zag er steltenlopers, praalkarren met schoonheidskoninginnen, stoere fanfarekorpsen, clowns en honderden blije, dansende tieners. Meisjes van 15 jaar vinden het hier blijkbaar niet erg om hun school te vertegenwoordigen in een majorettenpakje.

Stijn

05-12-2008

Taalles 2 voor Manuel: le Français!

Vorige keer wilde Manuel Nederlands leren. Deze keer is het Frans aan de beurt. Met betere resultaten... Je merkt dat in de onderstaande video.

Stijn

02-12-2008

Cusco komt naar Quito

Uiteraard hielden we afscheidsredevoeringen toen we voorbije zaterdag afscheid namen. Om te bedanken en om onze vriendschap en waardering voor elkaar uit te drukken. Dat hoort erbij als je het bezoek krijgt van 4 Peruaanse vrouwen en een coördinerende Italiaan van Yanapanakusun, een NGO uit Cusco. Ze waren in Quito om de sociale en politieke strijd van de Indiaanse bevolking in Ecuador te leren kennen, enkele radiostations te bezoeken en zelf een radioprogramma samen te stellen. Yanapanakusun bekommert zich om mishandelde meisjes die als huismeid hebben gewerkt. Toen we in Abancay woonden, logeerden we steeds in hun hotelletje als we een weekendje naar Cusco gingen. En dat was altijd heel gezellig.

De voorbije week logeerden de bezoekers uit Cusco thuis. Ze hadden de gezellige sfeer van Yanapanakusun mee. En wat een gemak! Er werd ook voor ons gekookt en alles werd steeds piekfijn achtergelaten. Het huis was nog nooit zo netjes en op orde. Logisch natuurlijk met deze professionele huismanagers...

Een interview met onze engelachtige bezoekers? Eerst even voorstellen:

Luisa, Peruaanse , 29 jaar.
Christian, Italiaan, 35 jaar.

Matilde, Peraanse, ong. 50 jaar.

Limit, Peruaanse, 34 jaar.

Ines, Peruaanse, 26 jaar

Wat is je beste herinnering?

Matilde: Ik voel blijdschap voor Ecuador en Peru omdat de geschiedenis ons bindt.
Luisa: De uitwisseling van ervaringen.
Limit: Dat de leiders problemen van de regering kunnen oplossen.
Ines: Alle plekken waar we geweest zijn en de mensen die we hebben ontmoet.
Christian: De lach van de Indiaanse leiders.

Wat is je slechtste herinnering?

Matilde: Dat je niet alles hebt leren kennen.
Limit: Dat er altijd minder aangename personen zijn, zoals de secretaresse van een radiostation.
Ines: Al mijn herinneringen zijn mooi en overgetelijk.
Christian: De aanval op mijn ingewanden in de straat.

Wat heb je het liefst?

- Aardappelen, rijst of pasta.

Matilde: Aardappelen
Limit: Rijst, aardappelen
Ines: Aardappelen, pasta
Christian: Pasta

- De bergen, de kust of de jungle.

Matilde: Jungle
Limit: Jungle
Ines: Bergen
Christian: Bergen

- 'Loro' (papegaai), 'lomo' (vlees – rug van dier) of 'lobo' (wolf).

Matilde: Wolf
Limit: Papegaai
Ines: Wolf
Christian: Wolf

- Museum, discotheek of (t)huis.

Matilde: Thuis, museum
Limit: Museum
Ines: Museum
Christian: Museum

- Zon, maan of aarde.

Matilde: Aarde
Limit: Zon, aarde
Ines: Aarde
Christian: Aarde

Wat weet je nu van de Belgen / Vlamingen of van België nadat je een week met hen hebt samengewoond?

- Christian: Stille, gastvrije, blije, respectvolle mensen. Stijn en Anneleen zijn twee hele speciale en geëngageerde mensen.
- Matilde: Lieve mensen. Heel speciaal. Met het hart van familie. Ik draag Anneleen en Stijn in mijn hart.
- Ines: Het zijn vrienden met een groot hart; vol van liefde, die respecteren en rustig leven. Anneleen en Stijn, ik heb jullie graag en zal jullie altijd herinneren.
- Limit: Jullie nemen altijd stevige beslissingen, jullie zijn heel lief en respecteren onze cultuur. Jullie helpen landen die veel moeilijkheden ondervinden, hun rechten op te eisen. Dankjewel.
- Luisa: Jullie zijn erg speciaal, jullie hebben een heel groot hart.

Welke zijn de verschillen met Peru?

- Christian: De president van de republiek. Indiaanse organisaties die meer bewust zijn in hun strijd, ze doen concrete voorstellen die ze samen hebben overlegd. Er lijkt minder discriminatie, de Indianen lijken meer geaccepteerd. Je merkt dat er meer eenheid is tussen de Ecuadorianen.
Er zijn ook geen combibussen.
- Matilde: De Ecuadorianen lijken zich meer te identificeren met hun cultuur. Vrouwenorganisaties hebben grotere terreinen om hun dieren te kweken. Men lijkt economisch, politiek en sociaal meer ontwikkeld.
- Ines: Er zijn veel verschillen, maar wat me het meest is opgevallen, is de moed van de Indiaanse vrouwen en mannen, hun organisaties. Die komen op voor hun rechten en hun strijd om ‘sumac causai’ (een goed leven) te bereiken.
Wat me ook erg in de smaak viel, waren de parken en hun respect voor de natuur.
- Limit: De bewegingen zijn beter georganiseerd, ze protesteren niet enkel, maar geven ook voorstellen. Dat is fundamenteel voor een verandering van de samenleving. In Ecuador is ook minder geweld. In Peru hebben we ook wel radioprogramma’s die werken aan een sociale verandering, maar het is er toch anders.

Wat is jouw oplossing voor een betere wereld?

- Christian: Dat iedereen een betere wereld wilt voor iedereen en de natuur respecteert om er van te leren.
- Matilde: Een verandering van denkwijze. We moeten ons trots voelen op onze landen en waarderen wie we zijn en wat we hebben. De natuur verzorgen en beschermen.
- Ines: Dat iedereen ons accepteert zoals we zijn. We aanvaarden en waarderen onze oorsprong. En we zijn allen verenigd in een strijd voor onze rechten opdat we echt een democratisch land met waarden gaan hebben.
- Limit: Dat elke persoon zichzelf accepteert. En dat we sterke organisaties vormen om die rechtse, kapitalistische regering, te veranderen. De politici werken alleen om hun eigen oude dag te verzekeren. Ze denken niet aan de samenleving en de toekomst van nieuwe generaties. Ik hoop dat het land maatregelen uitwerkt die de rechten van alle inwoners, niet enkel de kapitalisten, herstellen.
- Luisa: Dat we allemaal bewust zullen zijn van respect en gelijkheid. Dat de liefde, de vriendschap en de solidariteit overwint.

Stijn

Vlaamse humor geraakt makkelijk over de oceaan

Manuel uit Lima is deze dagen opnieuw op bezoek. Hij sprak toevallig over een straf televisieprogramma en dacht dat het Rusisch en realistisch was. Een presentator zou lachen met het gebrek van een praatgast. Oei. Hij toonde het filmpje via You Tube.

Volgens mij is het echter Vlaams en fictief... Kijk zelf maar.

Stijn

01-12-2008

Zullen we eens quizzzzen?

Vanmiddag liep ik op weg naar het werk langs een vreemd tafereel: een aantal honden die op een braakliggend terrein vastgebonden zaten. Aan een mevrouw die in de buurt was, vroeg ik wat uitleg. Aan jou om te raden wat haar verklaring was...

A. De honden worden er achtergelaten door hun baasjes. Een camionette met de slogan 'Deze honden gaan naar de hemel' komt hen ophalen en de diensten van de gemeente brengen de dieren om.

B. De honden worden door een soort 'babysit' - of beter: 'dogsit' - opgevangen tijdens de dag. De begeleiders gaan ermee wandelen, maar lassen hier een pauze in.

C. De honden wachten tot hun baasjes toekomen. Het gaat hier over een hondenschool. Ze leren dus goede (mensen)manieren.
Stijn

TV vlakbij en toch veraf

Het moet gezegd worden. Ik ben blij met een televisiestation als buur. We horen dat het kanaal 40 is, een televisiezender met culturele en politieke en culturele programma's. Klinkt interessant. En ze krijgen positieve commentaren. We kunnen bij hen haast binnenkijken. Je ziet hun TV-schermen, het mengpaneel, enzovoort... Maar het probleem is dat we hen op ons eigen televisietoestel niet vinden. Ik hoop dat we ze op een keer te pakken krijgen, anders moeten we naar hun 'live'uitzendingen gaan kijken.

Stijn