Origineel

Af en toe zie ik in de straten van Quito een originele manier van reclame voeren: rolstoelen met reclameborden.

De (onder)buurman van Kasper

Sinds vorige week is onze onderbuurman 95 jaar. Kasper is nog geen 95 dagen. Allebei onder hetzelfde dak. Vandaag zaten ze even samen. Pasgeboren Kasper in de armen van de oude man.
De twee kinderen van de buurman - beiden in de zeventig - zijn de hele dag met hun vader bezig. Wij (of Anneleen) ook met Kasper. Dat zet aan tot denken, he.

Wat een mooie creatie, zegt ie wel 3 keren.

Toen Kasper geboren werd, kreeg ik af en toe de idee dat ie eigenlijk nog een oud mannetje was dat als een baby terug op aarde is beland. Je kan zeggen dat er toch enige fysieke gelijkenissen zijn, bijvoorbeeld het feit dat ze nauwelijks haar op hun hoofd hebben, geen tanden, het gebrekkig functioneren van de zintuigen, enzovoort.

Stel je voor dat we hen - baby's en oude mensen - op dezelfde wijze zouden behandelen. Of omgekeerd. Dan sturen we onze baby's voortaan naar een tehuis. Want het is toch een beetje lastig hen in huis te hebben. En de bejaarden? Die zouden we dag en nacht vertroetelen... Thuis. En dan is het heel typisch dat je de volgende uitspraken hoort in het bijzijn van de oudjes:
- 'Ooh, wat schattig, dat oud mannetje, hij maakt belletjes met zijn mond.'
- 'Wat een lieve geluidjes.'
- 'Ik wil de pamper van oma verversen.'
- 'Kijk, opa lacht naar mij!'
- 'Kom je ook naar de bejaardenborrel?'
- 'Oh, neen. Sorry, ik kan niet mee op stap vanavond. Ik wil voor mijn grootmoeder zorgen.'

Vul zelf aan...

Gastartikel van Pepijn

Lieve Anneleen, Stijn en rots Kasper,

Ecuador, Quito een plek niet echt onbekend voor mij maar daardoor niet met minder vrees in het vliegtuig. Zonder Meike en Tygo zonder huis op de pasaje Yuapi dat voelt dan toch weer vreemd... Tussen de wolken door vlagen van Quito, het gevoel van vreemd valt meteen van me af zodra de wielen het vliegveld raken. Thuis is het gevoel, op naar Anneleen en Stijn, de berg op en ik zie het huis al weer staan. Als of ik niet weg ben geweest, zonder familie toch thuis voelen..... Dit is een bijzonder gevoel maar zeker ook waardevol en past volledig bij de herinneringen aan jullie in Ecuador. Hier hebben jullie toch geen onbelngrijke rol gespeeld in de plezier die we gehad hebben. Zeer bijzonder is het feit dat ik nu ook de kans had om de zo ontzette grote verandering van bij te mogen beleven. Senor Kasper wat een mooie man en wat een relaxte ouders! Heerlijk om ook dit te hebben meegemaakt Het ziet er allemaal heel professioneel uit alsof het niet anders geweest is. Een stuk tevredenheid lekker aan de borst vqn mama.. ach ja wat kan je ook verwachten! Heel erg bedankt voor  het fijne verblijf en hopelijk tot weer snel en zeker aan het strand in Belgie!

Heel veel liefs,
Pepijn

Pepijn enkele weken terug in Ecuador.

En hierbij een overzicht van wat we de laatste maanden in onze vrije tijd deden... Aan de hand van een reeks foto's!

Kerstmis in Ecuador. Het blijft wennen met deze temperatuur.

Hadden op kerstdag een 'feestje' georganiseerd op ons terrasje.

En net na Kerstmis kregen we bezoek van de ouders van Anneleen.

Ze gingen mee naar de echo...

En dan deden we de tour van Ecuador, te beginnen bij de kust.

Een heel leuk plaatsje: Puerto Lopez.

Lekker ontspannen. Leren hangmatten...

In Guayaquil, de grootste stad van het land.

Leguanen in stadspark... Oh ja, en duiven...

Op naar de derde stad van Ecuador: Cuenca!

De stad van de 'Panama'-hoeden.

In de buurt van Cuenca: het park Cajas

Met hele bende naar Cotopaxi-park. Hier met onze vierwieler over een  krakkemikkige loopbrug.

Pepijn had paarden voor ons geregeld. Eddy, vriend van middelbaar, was er ook bij.

De jacuzzi in...

Anneleen en ik slapen in tent. Frisjes en vochtig, maar wel gezellig.

Feike en ik spelen 'Bedoïenen'.

Best wel gezellig daar in de... 'Secret Garden'.

En als er een hangmat is...

20 januari: afscheidsavond van Pepijn, Meike en Tygo

Eddy in Ecuador. We gaan op zoek naar vlinders.

En de colibri's.

Avond met pintje en haardvuur.

Eind januari. Sonia, die we kennen van Peru, op bezoek. Samen met vrienden van hier naar Papallacta.

Ilias, het zoontje van Evelien, heeft altijd wel een creatief idee .

De warme baden dus...

Hans komt voor Vredeseilanden filmen in Ecuador. En logeert uiteraard bij ons in Quito.

Onze moeders komen toe op 16 maart. Als Kasper al bijna twee weken geboren is.

We doen de eerste uitstapjes met Kasper. Bijvoorbeeld naar Otavalo. 

En dan moet je al eens pampers verversen op een zetel in de achterkeuken. 

We komen ook uit bij een ceremonie van een sjamaan die we kennen.

Met Pasen vinden we kwarteleitjes in de tuin van Wim en Jolanda. 

Ook eens een weekendje wandelen met Evelien en co. Ilias, zoals altijd, geïnteresseerd in de borstvoeding.

Gudrun en Annegreet thuis voor enkele nachten als hun stage afloopt. Gudrun met Kasper. 

We gaan eind april met onze 3 studentjes/stagiares naar het gekende Papallacta.

Overzicht werkactiviteiten sinds eind vorig jaar

Het is niet zo dat ik altijd op pad ben voor het werk. Dat zou nochtans kunnen lijken als je verdergaat op de artikels en foto's die ik op de blog zet. Maar goed, als ik op dat vlak representatief zou moeten zijn, dan zou ik voor 90 % over mijn bureau en van vergaderingen moeten berichten. Dat zou niet erg boeiend zijn. In dit artikel maak ik een foto-overzicht van speciale werkgebeurtenissen van de afgelopen maanden.

Wij zijn al maanden bezig met het bepalen van de indicatoren voor het Ecuadoriaanse lerarenprofiel. En we hebben ook eens 2 dagen thuis gewerkt.

Bedoeling is dat we een voorstel uitwerken en dan voorleggen aan functionarissen van het Ministerie van Onderwijs, leerkrachten en lerarenopleiders in het land.

Op 14 en 15 december 2011 nam ik deel aan een evenement van Unesco, ivm onderwijs voor ontwikkeling.

Het interessante was dat je deelnemers had uit verschillende landen van de regio, ook uit Peru. Heb bijvoorbeeld een interessant gesprek gehad met de verantwoordelijke voor lerarenopleiding van het Ministerie van Onderwijs in Lima.

Op 7 december hadden we in een 'hostería' een teambuildingdag met de collega's van VVOB.

Wat zou het effect zijn? In ieder geval was het een leuk intermezzo.

En een van de eerste dagen van januari hadden we een nieuwjaarsetentje met de hele ploeg.

Begin februari gingen mijn collega, Wim, naar België voor het congres van de lerarenopleidingen in Vlaanderen en Nederland.

Heb zelf ook enkele presentaties gedaan samen met de verantwoordelijke voor lerarenopleiding van VVOB Suriname.

En deelgenomen aan diverse workshops, bijvoorbeeld eentje ivm het profiel voor de lerarenopleider.

Tijdens het evenement (diner op eerste congresdag) was er ook een toespraak van de minister van onderwijs van Vlaanderen.

Terug in Ecuador hadden we nogal wat bezoek: 2 stagiaires lerarenopleiding en eentje van videojournalistiek voor 3 maanden. En verder ook André Vyt van Artevelde Hogeschool en Santiago Palacios van een Baskische universiteit in verband met kwaliteitszorg. Met hen werkten we een voorstel uit voor Erasmus Mundos.

Samen met een collega, María, lanceerden we een spel voor 'buen vivir'. Bedoeling is de principes van het 'goede leven' toe te passen in eigen huis. Eline (stagiaire) en collega Norma geven alvast het goede voorbeeld: een Belgische frietjesbakactie met Ecuadoriaanse aardappelen.

Toch een foto van een bureau. Die van Hilda Padovani, de verantwoordelijke voor het lerarenprofiel. Als je goed kijkt, zie je het geboortekaartje van Kasper langs haar scherm hangen.  

Met de ploeg van het lerarenprofiel zijn we gestart met workshops om de indicatoren te laten 'valideren'. Deze keer met leerkrachten uit Quito en omliggende provincies.

Leerkrachten mogen vertellen of ze de indicatoren begrijpen en realistisch genoeg vinden.

Fipedec, de federatie van 28 lerarenopleidingen (hogescholen) organiseerde op ons aangeven een nationaal evenement. We nodigden diverse actoren uit, bijvoorbeeld: Ceaaces, het evaluatieorgaan - Senescyt, een soort Ministerie van Hoger Onderwijs - Mineduc, het Ministerie van Onderwijs.

Bijna alle lerarenopleidingen waren aanwezig. Ze hadden net een verslag ontvangen van Ceaaces. Nogal wat lerarenopleidingen vrezen te moeten sluiten. Samen met Fipedec hoop ik dat dit nog zal meevallen.

En waar vond het evenement plaats? Bij nonnetjes van het 'Heilig Hart'. Er hingen verscheidene portretten van pater Damiaan in de gangen. 'Ik ben de gelukkigste missionaris van de wereld.'