Manneke Pis verkleedt zich met traditionele Ecuadoriaanse kledij

Aurelie, een studente lerarenopleiding, komt binnen enkele maanden stage lopen in Ecuador. Ze kwam te weten dat Manneke Pis vorige week zaterdag zou gekleed worden met typische Ecuadoriaanse kledij. Ze nam er enkele foto's van...

Bezoek aan België. Voorstelling grondwet en onderwijsproject van Ecuador

Op 23 oktober reizen we met een Ecuadoriaanse delegatie naar België om er een week kennis te maken met ons Vlaamse onderwijs. Op maandagnamiddag 26 oktober zullen enkele Ecuadoriaanse collega's hun grondwet in het Vlaams Parlement voorstellen. Je bent welkom. Schrijf je gewoon in op de website van VVOB.

Officiële tekst:

VVOB vzw heeft de eer u uit nodigen op een voorstelling van de grondwet van Ecuador en het project van het Ecuadoraans onderwijs
op maandag 26 oktober 2009 om 14u
in het Vlaams Parlement , zaal ‘De Schelp’, Hertogstraat 6, 1000 Brussel.
Toegang tot de zaal vanaf 13u30.
Gelieve uw aanwezigheid te bevestigen vóór 17 oktober via www.vvob.be/lezingen.

Programma
14u
Introductie door dhr. Bart Dewaele, Directeur-Generaal VVOB vzw, en door dhr. Jan Peumans, voorzitter Vlaams Parlement
14u10
Voorstelling Ecuadoraanse grondwet en het constitutieproces door dhr. Augusto Espinoza, SENPLADES (planningsbureau voor ontwikkeling)
14u50
Het onderwijsthema binnen de constitución door dhr. Carlos Crespo, onderwijsprogramma Escuelas Gestoras del Cambio
15u20
Vraag en antwoord
Moderatie: mevr. Alma De Walsche, MO*

Nieuwe grondwet in Ecuador.
Leidraad voor het goede leven?

Een grondwetswijziging is geen eenvoudige zaak, zo weten we ook in België. En toch kan het nodig én haalbaar zijn. In Latijns-Amerika hebben enkele grotere staten recent hun grondwet zo goed als volledig herschreven dankzij een proces waarbij de burgers sterk betrokken waren. Dit past in een zoektocht in zowat het hele Zuid-Amerikaanse continent om een beter evenwicht te vinden tussen de vrije markt en sociale rechtvaardigheid.
Een zeer interessant voorbeeld hiervoor is Ecuador, waarmee België en Vlaanderen op verschillende wijzen een geprivilegieerde relatie onderhoudt. Twee derde van de Ecuadorianen schaarde zich achter een grondwet die uitgaat van ‘het goede leven’ (‘sumaq kawsay’ (*)). Merkwaardig is dat de grondwet zeer concreet is en bindende normen vastlegt op vlak van onder andere ‘plurinationaliteit’, ecologie en gender.
Hoe werkbaar is een grondwet waarin levenskwaliteit centraal staat? Kan ze meer doen dan algemene principes vastleggen en ook zeer concrete doelen formuleren? En hoe is het mogelijk een grondwet te ‘schrijven’ met betrokkenheid van de bredere samenleving?
Op maandag 26 oktober heeft VVOB vzw enkele Ecuadoraanse topambtenaren op bezoek. Zij zullen vertellen over hun nieuwe grondwet en over hoe ze tot stand is gekomen. Nadien zullen ze specifiek ingaan op het project van het Ecuadoraanse onderwijs. U bent van harte welkom om aan deze lezingen deel te nemen.

(*) “Onze nieuwe grondwet hanteert een concept van ontwikkeling dat afkomstig is van inheemse volkeren”, vertelt president Rafael Correa in MO*. “Het betekent dat we aan onze basisbehoeften willen voldoen, maar ons niet enkel willen richten op accumulatie van materiële goederen. We willen streven naar levenskwaliteit, elke dag opnieuw. Een leven in waardigheid, in harmonie met de natuur, in verscheidenheid van culturen.”

Zoveel nieuwe wetten

Het viel me al op als ik deze dagen de krant opensloeg. Op haast elke pagina lees je over een nieuwe wet in aanmaak: de wet voor hoger onderwijs, de wet voor communicatie, de wet voor publieke diensten, de cultuurwet, enzovoort. Ik tel zeker 14 fundamentele wetten.

Nadat vorig jaar de nieuwe grondwet is goedgekeurd en dit jaar de president is herkozen, blijft er vaart zitten achter de veranderingen. Je merkt dat de kwaliteit er onder gaat leiden. We zien dat ook aan de voorstellen binnen het Ministerie van Onderwijs. Het zou goed zijn als er meer tijd zou genomen worden voor grondiger werk. Ook voor het creëren van een 'maatschappelijk draagvlak', zou dat bij wordt genoemd.
De overheid is geneigd om de hele maatschappij en haar structuren grondig en veel te snel te veranderen. Soms onlogisch en artificieel. Bijvoorbeeld: de vorming van 7 regio's die geen band met de realiteit en context hebben. De redeneringen en doelstellingen lijken meestal vrij goed, maar de maatregelen gaan haast steeds in de richting van centralistische en sterk controlerende oplossingen. Met veel bureaucratie. En dat lijkt me jammer. Ik zie meer heil in minder regels, maar beter uitgewerkt om dan streng te controleren.

Morgen gaan de Indiaanse volksbewegingen de straat op. Om te protesteren tegen de wet op watervoorraden. Volgens de Indianenbewegingen zou het water geprivatiseerd worden. De leerkrachten zijn al een dikke week aan het staken. Tegen de evaluatieproeven en tegen de nieuwe wet op onderwijs. Een aantal universiteiten waren ook al de straat op gegaan om tegen de beknotting van hun autonomie te protesteren. Het politiek klimaat verzuurt. De media spelen op die anti-houding in, zij riskeren immers ook sterker aan banden te worden gelegd via de nieuwe communicatiewet.

Vandaag kan je in de krant 'El Commercio' lezen dat de populariteit van president Rafaël Correa is gedaald naar 45 %. Bij zijn aanvangsperiode in 2007 haalde ie nog een recordpercentage van 68 %. De belangrijkste redenen voor zijn achteruitgang: zijn manier van zijn (20, 5 %), de economische crisis (10,0 %), het schandaal in verband met de overheidscontracten van zijn broer (9,7 %), de dictatoriale trekjes (8,9 %) en zijn confrontaties met de media (8,7 %).

In de krant staat vandaag ook dat het proces van de wettenaanmaak trager gaat verlopen dan gepland. Verschillende wetten hoeven niet voor het einde van het jaar er door gejaagd worden, maar 'pas' tegen 14 februari, de dag van de liefde. De commentaar in de krant luidt dat de overheid op die manier de protesten van morgen al wat lijkt te willen intomen.
Hopelijk geeft dat ook de tijd voor meer dialoog en voor betere wetten...

Stijn

Op bezoek bij een Indiaanse lerarenopleiding

Een heerlijke ervaring is dat steeds: het contact met Indiaanse mensen. Zo zacht, verfijnd en verfrissend. Nieuwe zienswijzen...
Sinds korte tijd heb ik contact met 2 Indiaanse lerarenopleidingen. Bedoeling is hen ook te betrekken bij het programma en een overeenkomst te sluiten. Tot hiertoe hebben we 11 overeenkomsten met universiteiten en hogescholen. Elke lerarenopleiding kan voorstellen doen die haar aanbelangen en we hebben samen met hen 7 sleutelthema's gekozen die voor meerdere van die instellingen van belang zijn: ITC, interne kwaliteitszorg, curriculum en opleidingsprogramma's, stages, communicatie en platform voor lerarenopleidingen, werkklimaat en -organisatie, en de ontwikkeling van interculturaliteit.

Dit laatste thema op aangeven van onze niet-Spaanse lerarenopleidingen. Een rector van interculturele lerarenopleiding zei terecht: 'Wij hebben al geleerd intercultureel te zijn. We werken met verschillende nationaliteiten (Kichwa, Shuar, Ashuar,... en Spaans) en spreken hun taal.'

Het is dus nu aan de lerarenopleidingen van het Spaanse onderwijssysteem om van hen te leren. Ook de taal. Relatief weinig niet-Indiaanse mensen spreken Kichwa - de belangrijkste tweede taal - en je ziet haast nooit tweetalige aankondigingen en teksten. Vele Spaanstaligen verkiezen het Engels boven Kichwa. Toch stimuleert de nieuwe grondwet de scholen om ook een andere taal van het land (Kichwa bijv.) aan te leren.

BEZOEK AAN LERARENOPLEIDING IN CANELOS

Wilfredo Robalino, verantwoordelijk voor bijna 300 hogescholen bij CONESUP (soort VLIR/VLORHA), en Franklin Castillo, voorzitter van de nationale federatie voor lerarenopleidingen, vergezelden me tijdens het bezoek aan de lerarenopleiding in Canelos, een dorp op een moeilijk bereikbare plek in amazonegebied. Franklin is zelf geboren in Montalvo, een jungledorpje dat enkel met boot of vliegtuig te bereiken is. Hij sprak de school toe in het Kichwa alvorens we van de kinderen en jongeren enkele dansen kregen voorgeschoteld. En ook een traditionele begroeting in het 'Shuar'. Twee gasten die vragen hoe het met de familie is. Ze hebben het over de reden van het evenement, de aanwezigheid van de gasten,... Maar beiden door elkaar pratend. Ze stoppen niet om naar elkaar te luisteren. En deze gewoonte merk je nog op in gewone gesprekken van het Shuarvolk.

Luisteren naar twee mensen die niet naar elkaar luisteren?

Het onderwijssysteem van de Indianen is wat anders dan het Spaanse. Men legt me uit dat de school eigenlijk al begint voor men geboren is. Het nieuwe ouderpaar leert allerlei over de baby die nog geboren gaat worden.

Foto's - We krijgen een demonstratie van de best dansende meisjes van de lagere school.

Sommige kinderen wonen bij de zusters, anderen huren in het dorp een kamer. Ze komen soms immers van diep uit de jungle. Een keer per half jaar keren ze terug naar huis.

Foto's hieronder - Elke bevolkingsgroep toont zijn dansen. De Shuars, de Kichwa's en de Ashuars.

Als eregasten krijgen we allerlei lofbetuigingen tijdens de traditionele toespraken. En ook cadeautjes van artesanaat.

Ik presenteer ons programma 'Escuelas Gestoras del Cambio' voor leerkrachten en docenten van de lerarenopleiding en de daaraan verbonden experimenteerschool.

Voor de gelegenheid hebben een aantal kinderen en de 'vicerectora' mooie figuren geschilderd op hun gezicht. De verf is van een boom. Als je ze op de huid aanbrengt, zie je ze niet meteen. Maar eenmaal de figuur verschijnt, blijft die enkele dagen te zien.

De vicerector, een hele blije en dynamische dame.

Na het officiële gedeelte gaan we aan tafel. Er worden grote bananenbladeren uitgespreid, als een soort tafellaken. En meteen verschijnen er heerlijke gerechten: gekookte yuka, gebakken bananen en allerlei soorten vis. Twee lekkere tilapia's worden opgediend in een soort palmbladeren. De vissen zijn vanmorgen gevangen in de nabijgelegen rivier. Mijn buur vertelt me dat de visvangst wordt gelimiteerd voor eigen gebruik.

Stijn

Een workshop over de systematisering van succesvolle onderwijservaringen.

De voorbije week spraken we met meer dan 50 deelnemers van het programma 'Escuelas Gestoras del Cambio' af in een hotel op twee en een half uurtjes van Quito.
Bedoeling was dat we een methodologie zouden uitwerken om de antwoorden op basisvragen (wie, wat, waar, hoe, waarom,...) in kaart te brengen over succesvolle schoolervaringen in de 10 provincies waar we werken. Na deze 3-daagse moeten de provinciale ploegen de methode uitwerken met de betrokken 'leergemeenschappen', in totaal 78 groepen van scholen. Elke leergemeenschap is opgebouwd rond een centrale school, die een interessante pedagogische ervaring heeft, en 5 tot 10 scholen in de buurt.
We bezochten de tweede dag scholen om de oefening zelf uit te proberen en er daarna over te reflecteren. Ik ging samen met een groep naar de school 'Anna Luisa Leonoro', een meisjeschool, die een leuk project heeft rond poppenkast. Het initiatief was er gestart vanuit een bezorgdheid voor de zwakke taal van de leerlingen. De kinderen maakten de poppen en mogen regelmatig zelf achter de poppenkast om een verhaal te brengen over de 'waarden' in hun leven: correct de straat oversteken, beleefd en vriendelijk zijn, persoonlijke hygiëne, enzovoort.

De provinciaal directeur voor onderwijs houdt een openingstoespraak. Vele Ecuadorianen vinden het heerlijk om lange discours te houden. Veel gebruikte materialen: grote papieren flappen en steekkaarten. Hier worden ideeën op kaarten geschreven om vervolgens te ordenen in categorieën.

Ook heel typisch: om de haverklap wordt onderbroken om te eten. Veel te eten.
De vertegenwoordigers van Esmeraldas (de kust) hebben het koud. Ik heb het lekker warm en loop in t-shirt. Zij doen een muts aan.
Ik vraag een vegetarische schotel en krijg die. Het resultaat zie je hieronder. Op de andere schotels lag nog meer vlees, maar kip wordt hier niet als vlees gezien. Tussen de eerder eentonige activiteiten, met veel uitleg, is een 'dinámia' heel gebruikelijk. Je kan het vergelijken met de spelletjes op de Chiro. Iedereen terug even wakker krijgen.

We bezoeken een school om onze oefening in de praktijk te brengen. Eerst tonen de kinderen van een 6de leerjaar hoe ze een uurtje per week zelf mogen poppenkast spelen. Over 'waarden'...

Achteraan in de klas hangt een gigantische tekening van een 'órgano reproductor feminino'.

Onze nieuwe 'assistente van de directeur', Sole, wil op de foto met een van de meisjes die haar pop toont.

In de school hebben ze, als uitzondering in de provincie, een klaslokaal van computers met internet. Hun bibliotheek ligt er echter wat verwaarloosd bij.

Stijn

'Ik heb de zon zien zakken in de zee'

Kinderen van een school 'Santa Luisa Leonora' uit Ibarra.

Ze leren snel.

Een Nederlandstalig liedje.

Vakantie! Een weekje in Frankrijk, drie weken in België.

Mijn buren... Moeder en dochter voor 3 weken in Europa. Zijn ze daar echt zo racistisch?

Aankomst in station Antwerpen. Uitzonderlijk nat...
Eerste week naar Frankrijk met ouders en zus Anneleen




In Nîmes

Auto in pan. Terug met TGV.

Antilliaanse feesten. Ecuadoriaanse keuken aanwezig.

Willem, een van mijn 2 petekindjes.

3 generaties

2 generaties

Feestjes in tuinen. Muziek!

Een 4-tal dagen de fiets op

En de boot op. Met de fiets.

De burgelijke trouw van Ans en Ruben. In Leuven...

Bij Hans en Ingrid op bezoek. En de ouders van Hans.

Daan, mijn ander petekind, springt over 145 cm.

Kampvuurtje

Varen op de Dommel

De kerkelijke trouwdag van Ans en Ruben, broer van Anneleen

Het bruidspaar

Een spel. Verkleden voor de foto.

Wereldfeest in Bokrijk.

Thuis in Bokrijk. Dromerige Daan.

En weer terug. De luchtweg naar Ecuador.