Er was al zo lang sprake van. Dat een aantal functionarissen van het Ministerie van Onderwijs op pensioen zou gestuurd worden. Het is nu zover. Ook mensen waar we al enkele jaren mee samengewerkt hebben, bijvoorbeeld Kirman Obando, zal ik niet meer tegenkomen op het ministerie. 2.700 functionarissen van verschillende overheidsdiensten werden voor hun diensten bedankt, niet alleen op pensioen gestuurd.
Kirman Obando gaat op pensioen.
Het lokte ook protesten uit, vooral dan in de medische sector, waar de meeste ontslagen vielen. Mensen die een afspraak hadden voor een operatie, stelden plots vast dat de dokter in kwestie niet meer werkte. Ik hoorde dat functionarissen 's ochtends, in aanwezigheid van politiemensen, een ontslagbrief moesten ondertekenen, hun spullen mochten pakken en meteen ophoepelen. Toen ik 3,5 jaar geleden toekwam in Ecuador, was ik verbaasd van de leeftijd en de laksheid van de overheidsbedienden. Meestal mannen van boven de 60. Iemand had het over 'dinosaurissen'. Gaandeweg leerde ik hen kennen, voor sommigen kreeg ik respect. Bijvoorbeeld, voor Kirman. Hij bleef tot de laatste dag bereid om positief bij te dragen. Ondanks alles... De nieuwe gecontracteerden - vaak jonge vrouwen - zijn vaak cynisch over de functionarissen van altijd. 'Zie ze daar niksen, kaartspelletjes spelen op de computer.' Maar de functionarissen zelf werden weinig betrokken bij de nieuwe onderwijsveranderingen. De nieuwe lichting beslissers - als een paard van Troje in het ministerie binnengesmokkeld - vondt het niet de moeite hen te betrekken. 'Ze weten niets en ze kunnen niets.' Ze worden en werden hoogstens ingeschakeld voor 'klusjes', meer operationele opdrachten. 
Toen ik daarstraks het Ministerie uitliep, kwam ik 1 dame en 3 heren tegen die ik herken van de 'Subsecretaría de Desarrollo Profesional' (4de verdieping). De 3 mannen doen morgen hun laatste werkdag. Ik ken vooral Jaime Carrillo (eerste van links) en Teresa Orquera (tweede van links). Jaime is minstens 78 jaar, dat zei ie toch een half jaar geleden. Morgen dus op pensioen? 'Ja', zegt ie, 'Maar laat me alstublieft iets weten als je iets te doen hebt voor mij. Jullie zijn toch altijd actief. En je moet weten: ze kennen mij in het land. Als ze mij zien, dan schieten ze al in actie.' Nog niet klaar om rustig in zijn zetel te gaan liggen dus...Een tijdje geleden mocht ik met Jaime een publicatie van Roger Standaert nakijken. Roger is trouwens een jong gepensioneerde in vergelijking met Jaime. We vertaalden 'Leren en Onderwijzen' naar 'Aprender a enseñar' vanuit de redenering dat Ecuador nieuwe input rond onderwijsdidactiek kon gebruiken. En daarvoor bedacht ik samen met Jaime een aantal oefeningen en voorbeelden die kunnen dienen in dit land.
Enkele weken geleden lanceerden we de publicatie in aanwezigheid van Roger Standaert. Hij was in Ecuador om ons te ondersteunen in diverse onderwijsthema's: onderwijsprofielen, standaarden, technisch onderwijs, het nieuwe inspectie- en begeleidingsmodel en de Universidad Nacional de Educación.Net voor de start van het evenement: de lancering van het boek 'Aprender a Enseñar' op kantoor van VVOB.
Er zijn zo'n 60-tal genodigden van het Ministerie van Onderwijs, het Ministerie voor Hoger Onderwijs, UNESCO, de federatie van pedagogische instellingen, etc.
Hier staat Roger op de foto met Hilda Padovani, de verantwoordelijke voor 'het lerarenprofiel'. Ik werk de laatste tijd veel met haar samen.
