Deze eindejaarsdagen in Quito

Een negental dagen geleden begonnen nogal wat Ecuadoriaanse, katholieke families de 'novena'. Ze komen elke avond samen om te bidden, verhalen voor te lezen, zingen, kinderen iets laten presenteren en om te eten. Lijkt me een mooi gebruik. Nu het vanavond kerstavond is, zijn ze helemaal voorbereid.

Vandaag kwam onze buurvrouw langs om ons een 'paasbrood' te schenken. Ja, een paasbrood voor kerstmis. Met geconfijt fruit. Hum. En gisteren kreeg ik op het werk een mand met drank, koekjes, kaas enzomeer mee. Ook heel typisch voor het eindejaar hier. In de supermarkten zie je zo hele stapels 'voedselpakketten' opgestapeld. Met vaak echt basisproducten, zoals rijst. En dan is er nog iets... Sommige collega's van het Ministerie van Onderwijs en VVOB schenken deze dagen kleine cadeautjes aan collega's en vrienden. Iemand geeft een chocolatje, iemand anders een emmertje snoep, nog iemand anders een kaartje met een boodschap. Zo heb ik bijvoorbeeld een kaartje van een collega van het ministerie ontvangen. Ze schrijft dat ik altijd zo actief ben. En dat als ze soms moe is, ze hoopt dat ik in de buurt ben... Een mooie, grappige kerstboodschap. Gisteren werd trouwens een mis georganiseerd op de verdieping van het ministerie waar ik altijd werk.

Rene heeft een plan

Rene moet zo'n 25 jaar zijn. Hij is geboren in Puerto Quito, op een 3-tal uurtjes rijden van Quito. Toen ie 8 a 9 jaar was, poetste hij schoenen, zoals zoveel jongens van die leeftijd in arme, Ecuadoriaanse families. Rond zijn 13de gaat ie helpen in de bouw. Als scholier legt hij zich wat sterker toe op wiskunde, hij merkt immers dat vele kinderen en jongeren problemen hebben met dat vak. Rene kondigt dat aan in zijn omgeving en met zijn bijlessen verdient hij wat extra geld. Hij beslist 'op afstand' Bedrijfsbeheer te studeren in de Universidad Central. Eenmaal afgestudeerd, wordt hij wiskundeleerkracht in een katholieke middelabere school. Even nadat hij daar moet wijken voor een vastbenoemde, belt de burgemeester met de vraag om boekhouder te worden bij de gemeente. Dat doet ie tot hij daar ook zijn job verliest. Nu werkt Rene als boekhouder bij 'Artsen zonder Grenzen' op een eilandje voor de kust van Esmeraldas, maar hij zou graag een eigen initiatief starten. In het weekend is ie thuis in Puerto Quito. Vandaag had hij dus tijd om bij ons in Quito langs te komen. Via internet was hij immers toevallig terechtgekomen op de site van mijn broer Ward (http://www.oliepers.be/). Rene zou van hem graag een pers kopen om olie te persen van het zaad 'sacha inchi'. Dat is een zaadsoort die je in de junglegebieden van Peru en Ecuador vindt. De Inca's aten dit al. Rene wil samen met een groepje lokale boeren een coöperatieve opstarten. Hij had zelf al getracht een pers te maken, maar dat leek niet te lukken. Vandaag bracht hij een een zakje van het zaad om het in België met de pers uit te proberen. Ben benieuwd. Alleszins een knap initiatief. Rene heeft een plan. En dat past - op kleine schaal - in het ontwikkelingsplan 'buen vivir' (goed leven) van Ecuador. Men wil immers niet alleen meer primaire goederen verkopen aan andere landen, maar zelf ook verwerken. De olie van de 'sacha inchi' kan gebruikt worden voor eigen consumptie en voor cosmeticaproducten.

Kinderen

De laatste maanden hebben Anneleen en ik al een beetje mama en papa kunnen spelen... We kregen Zoe en Camila op bezoek. Een avondje babysitten bij Tygo van Pepijn en Meike. En tijdens enkele uitstapjes, bijvoorbeeld naar de zee, waren er steeds kinderen in de buurt.

De ontdekking: onder een bloempot op het terras heeft zich een schorpioen verstopt. Sensatie!

Het speelgoed raakt uitgespeeld. De schorpioen blijft niet interessant. Wat dan? Speculaas bakken...

We rijden naar zee met Pepijn, Meike en Tygo. Wim, Jolanda, Feike en Janna zijn ook op komst.

Melanie helpt Wim de trappen op. En hier de grote zus.

Met Tygo in zelfde outfit

 

Feike, mijn grote vriend

De Sint in Ecuador

De Nederlanders vieren Sinterklaas op 5 december, de Vlamingen op 6 december. En de Nederlanders en Vlamingen in Ecuador kregen op 10 december de Sint op bezoek. De Franstalige Belgen hadden hem al enkele dagen voordien ontvangen. Bindende factor voor 'onze Sinterklaas' is de Nederlandse taal en de Nederlandse School in Quito. Een hele gezellige bedoening.

Anders dan in België en Nederland in deze periode, is het gewoonlijk lekker warm in de vallei rond Quito. Het was verzamelen geblazen in de grote tuin van Lies. De Nederlandse ambassadeur had voor een overvloed aan snoep gezorgd: speculaas, pepernoten, chocoladeletters, enzovoort. Maar voor de Vlaamse kinderen waren er ook nik-nakjes en mariabeeldjes. 

Meer dan 100 mensen waren aan het wachten op de Sint en zijn Pieten. Maar wat bleek? De staf was kwijt. Hij kon dus zich dus niet verplaatsen. Maar met een beetje geluk vonden de kinderen de staf in het nabijgelegen parkje, de fantasiepiet had hem 'geleend' omdat ie dacht er mee te kunnen vliegen. Niet dus.

Sint komt toe met paard en pieten.

De Sint had alles mooi in zijn grote boek genoteerd. Sommige ouders suggereerden dat hun zoon of dochter wel eens niet luisterde of niet zo goed had gepresteerd op school, maar de Sint besloot dat alle kinderen weer heel flink waren geweest het voorbije jaar. Opvallend: een kindje wordt rustig als ze een oor van iemand mag vasthouden (die van haar papa bijvoorbeeld) en Lukas wil absoluut piloot worden bij KLM of COPA (een Colombiaanse vliegtuigmaatschappij).

Wim (links) zorgt voor extra animatie, met muziek en andere leuke intermezzo's. Zo kan de Sint af en toe wat rusten. 

De Nederlandse ambassadeur (hier aan de micro) wil wel mee met de Sint naar Spanje. De ambassade wordt binnenkort immers gesloten.

Klik hier voor volledige fotoreeks van Sinterklaas in Quito

Bezoek uit Peru

Javier en Isabel zijn begin december enkele dagen op bezoek gekomen in Quito. Op een bepaald moment noemde ik Javier mijn vorige werkgever. Dat is natuurlijk oneer aandoen aan wie ze eigenlijk zijn. We kunnen hen intussen gerust 'vrienden voor het leven' noemen. Javier en Isabel zijn de initiatiefnemers van Tarpurisunchis, de Peruaanse NGO, waar Anneleen en ik twee jaar (2006 en 2007) hebben gewerkt. Sindsdien houden we contact.

Een fruitcocktail drinken in Mindo

We hadden veel tijd om bij te praten...  Ook over de (onderwijs)veranderingen in Ecuador en Peru. Blijkbaar kennen we de nieuwe, Peruaanse minister van onderwijs, Patricia Salas. En we deden een kleine tour in de omgeving van Quito: naar de vlindertuin van Mindo, overnachten in een bamboohutje en via een binnenweg naar Otavalo en Cotacocha, twee Indianenstadjes.

Isabel in haar nopjes. Twee oortjes van Uilenoogvlinders.

Javier lacht me uit met al die vlinders op me, maar is er zelf niet gerust in.

Vruchtbaar Ecuador

1 op 10 Ecuadoriaanse vrouwen in de vruchtbare leeftijd, is zwanger of geeft borstvoeding. Dat laat een busaffiche weten bij wijze van publiciteit voor INEC, het instituut voor statistiek (http://www.ecuadorencifras.com/). De meeste cijfers komen van de volkstelling van vorig jaar.

De grote misverkiezing

BVN (het Beste van Vlaanderen en Nederland) organiseert de grote misverkiezing. Wat missen de Nederlanders en Vlamingen als ze in het buitenland zijn? BVN is een samenwerking tussen de publieke televisiezenders van Vlaanderen en Nederland. Je kan in Quito bijvoorbeeld voor 200 dollar een satellietverbinding met BVN laten installeren.

De misverkiezing dus...
De Vlamingen zouden in de eerste plaats hun frietjes missen, de Nederlanders hun haring. Nu ja, voor ons staan de garnalen al op de tweede plaats. Ook een 'zeevrucht'. En geen Belgische mosselen dus! Bier staat op de derde plaats en beleg op de vierde plaats. Anneleen en ik denken dan vooral aan kaas..., voor de Nederlanders op de derde plaats. Opvallend: bij de Vlamingen staan familie/vrienden op de 7de plaats met 2,1 procent, bij de Nederlanders op de 5de plaats met 6,7 procent.