Ben onlangs voor het eerst naar de provincies Imbabura (deel van Andesgebied) en Esmeraldas (aan de kust) gereisd. Voor het werk. Samen met een Ecuadoriaanse collega/adviseur van VVOB en vertegenwoordigers van het Ministerie van Onderwijs. We hadden contacten met universiteiten, hogescholen, provinciale en gemeentelijke overheden, enzovoort. Bedoeling was het programma 'Escuelas gestoras del cambio' voor te stellen en informatie op te vragen voor de 'baselinestudie', een voorbereidend onderzoek in verband met wie waarmee bezig is. De presentatie riep heel veel entousiasme op, vele suggesties, maar ook kritische vragen. Bijvoorbeeld: 'Is dit het zoveelste programma dat komt en gaat (zonder veel achter te laten)'? Of: 'Blijft het meeste geld in Quito hangen? En komen de vertegenwoordigers dan met het vliegtuig aan om hier te logeren in de beste hotels?' Het waren maar enkele interessante bedenkingen waar we telkens wel een gevat antwoord op konden geven. Bedoeling van het programma is immers in te werken op mensen en diensten die al bestaan. Het komt er niet bovenop en staat er niet buiten. We werken van binnenuit. En het gaat niet over een afgewerkt pakket. We zoeken samen naar een manier om het onderwijs op langere termijn te verbeteren door de bestaande onderwijsdiensten op nationaal, provinciaal en lokaal niveau beter te laten werken en met elkaar te doen overleggen. En ik hoop ook dat we als initiatiefnemend team het goede voorbeeld kunnen op 'etisch vlak', altijd een hot item hier. Geen dure hotels en gewoon met de bus naar de kust, ook al is dat 7 uren rijden. Op welke vlakken gaan we dan werken om het onderwijs te verbeteren? Navorming en begeleiding van leerkrachten, opleiding van leerkrachten, inspectiediensten en een betere coördinatie en opvolging van onderwijsdiensten.
In principe werken we maar in een tiental (van de 25) provincies en laten sommige typen van onderwijs achterwege, bijvoorbeeld: het kleuteronderwijs, het tweetalig, het bijzonder en het private onderwijs. Maar niets hoeft ons tegen te houden om in een latere fase uit te breiden. We concentreren ons nu op het lager onderwijs dat voor de kinderen van 5 tot 15 jaar loopt.
In Esmeraldas werden we bijvoorbeeld door een jonge gast uitgenodigd om een bezoekje te brengen aan het volledig gescheiden tweetalig onderwijsnetwerk. In een 10-tal minuutjes waren haast alle directeurs opgetrommeld. Het is een eerste opening naar die nieuwe, andere (onderwijs)wereld. Ik vond het vooral boeiend om te horen dat de 'indiaanse' mannen vertelden dat ze eigenlijk noodgedwongen in de stad leven. Omwille van de job die ze daar uitoefenen. 'Maar dit gaat ook wel tegen onze natuur in', zei een van hen. We zijn het immers gewoon om met en in de natuur te leven. Volgens de natuurwetten. En niet zoals jullie, de 'Spaanse' onderwijswereld: volgens de wetten van de wetenschap en de technologie.'
Stijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten