06-09-2008

Werklust in de Amazone, het Andesgebergte en aan de kust

Tijdens de laatste week van augustus was ik de eerste twee dagen in Puyo, de hoofdstad van de oostelijke provincie Pastaza. Dat is in de 'selva', het amazonegebied. Woensdag weer eventjes terug in Quito, dat is het gebergte. En donderdag en vrijdag gingen we voor het werk naar Esmeraldas, een provincie in het kustgebied. Op een week tijd kan je in Ecuador dus makkelijk 3 totaal verschillende gebieden leren kennen.

Met het onderwijsprogramma van VVOB werken we in de verschillende zones. Het valt op dat vooral de provincies uit de berggebieden zijn opgeschoten met de 'baselinestudie', een onderzoek dat moet duidelijk maken wie waarmee en op welke manier bezig is op het vlak van onderwijs. Van de 5 provincies waar we voorlopig mee samenwerken, zijn de kustprovincie en de amazoneprovincie de zwakke broertjes. Er is niet echt een uitgebreide provinciale ploeg aan het werk geweest, zoals de bedoeling was, maar slechts enkele echt gemotiveerden. Hoe komt dat toch? Zijn ze daar dan liever lui dan moe? Minder motivatie? Minder teamgeest?

Een verklaring ondervond ik zelf al. Het is er meestal bloedheet om te werken en de hele sfeer zet weinig aan tot noeste arbeid. Er zijn zoveel andere leuke dingen te doen. Je bent er eerder geneigd om te relaxen en te genieten van de mooie natuur, het lekkere eten of het blije gezelschap. Als ik dit zo neerpen, lijkt de uitleg misschien wat te voor-de-hand-liggend? Natuurlijk is het klimaat niet de enige verklaring. Met wat geluk en geld heb je trouwens airco. Of je kan bijvoorbeeld ook om 5 uur opstaan en beginnen werken tot de middagzon je verplicht tot een lange pauze. En de mensen die er wonen, zullen er sowieso meer aan gewoon geraakt zijn. Voor mij was het echter een ontdekking om zelf te ervaren dat je al vrij veel zelfdiscipline moet hebben om de hele dag door aan de slag te blijven. Waar we uiteraard wel in geslaagd zijn...

Stijn

Geen opmerkingen: