Onderwijs in de 'jungle' van Ecuador

Alle Ecuadoriaanse studenten van het derde jaar lerarenopleiding moeten een jaartje lesgeven in een 'rurale zone'. Dat kan een grote uitdaging zijn als je bijvoorbeeld in het oostelijk gelegen amazonegebied woont. Je maakt dan immers veel kans dat je met een vliegtuigje ergens in de jungle gedropt wordt. Er is vaak geen ander vervoermiddel naar het dorp dat je krijgt toegewezen. Vermoedelijk heb je hoogstens vooraf eens even een telefoongesprek gehad met de plaatselijke verantwoordelijke. Je komt soms terecht in een dorp waar je de taal (Kichwa of Shuar bijvoorbeeld) niet van verstaat. De cultuur en de eetgewoonten zijn totaal nieuw. De eerste 3 maanden kan je zeker nog niet terug naar huis. En je moet je als kersverse leerkracht volledig uit de slag trekken om aan kinderen van 2 tot 5 verschillende graden les te geven. 'Unidocenten', noemen ze dat hier.

Het programma werd bedacht omdat er nauwelijks leerkrachten zijn die willen of kunnen gaan lesgeven in de afgelegen gebieden. En voor de studenten is het een praktijkervaring om nooit te vergeten... Als compensatie ontvang je een loon(tje) van 150 dollar per maand. Sommige armere gezinnen sturen hun zoon of dochter net daarom naar zo'n hogeschool. Als je eenmaal echt aan het werk bent, verdien je 220 dollar per maand.

De meeste basisschooltjes in de regio hebben niet veel meer dan wat meubilair en een dak boven hun hoofd. Maar er zijn enkele hogescholen voor lerarenopleidingen die technologie hebben die ik zelf nooit eerder had gezien. Eentje ervan bevindt zich in Shell. De naam van de plaats werd gegeven aan het petroleumbedrijf dat daar intussen al een hele poos weg is. We bezochten de hogeschool en spraken met de rector, vicerector, docenten en de studenten die de dag nadien naar hun stageplaats van een jaar zouden vertrekken. We kregen ook een rondleiding. Ze toonden ons een klas met computers die uitgerust zijn met educatieve software, een video- en montagecel voor de aanmaak van modellessen, een lesruimte met een grote 'touch screen' en een splinternieuwe conferentiezaal om teleconferenties met de hele wereld te houden. Hopelijk mogen de studenten er op een dag ook echt gebruik van maken, voorlopig bleek dat nog niet het geval. Er liep een specialist rond die als enige alle apparatuur kon bedienen. 'Higtech' voorhanden, maar het ontbreekt nog aan programma's en mensen die er iets zinvol mee kunnen doen.

Aan de hogeschool in Shell is ook een kleuterschool en lagere school verbonden. Om de link met de praktijk te leggen. Het kleuterschooltje heeft een vrije speel- en leerruimte ingericht. De rector, een dynamische man die ook de budgetten voor de technologische snufjes verwierf, had het idee enkele jaren geleden opgepikt tijdens een verblijf in Frankrijk.

Na ons werkbezoek aan de hogeschool werden we uitgenodigd op een toeristisch uitje. Daarvan zie je hieronder enkele foto's...

Stijn