Ik heb gisterenavond een knuffel gekregen van de president. Wie kan dat nu zeggen bij jullie daar, mensen?
Bon, moet wel toegeven dat het een knuffel op papier was...
Het verhaal.
Gisterenavond kom ik thuis van het werk. Anneleen had mij al een berichtje gestuurd dat ze met een collega naar een beurs zou gaan. En mijn buurman, Hector, vraagt me of ik meekom naar de 'Casa de la Cultura', waar de president zijn nieuwe boek voorstelt. Ik stem in. We murwen ons door het drukke verkeer tot in het cultuurcentrum van Quito. Als we toekomen, zijn daar al meer dan 1000 gasten aan het luisteren naar een gesprek tussen de president, Rafael Correa, en Mario Cimoli, de directeur van een Economische Commissie van Latijnsamerica. Aanleiding voor het evenement is de lancering van het boek '‘Ecuador: de Banana Republic a No República’. Correa geeft daarin zijn visie weer over economie.
Hector en ik kopen elk een exemplaar en na de presentatie start de receptie. Hector herkent meerdere kennissen. Hij loopt vol van bekende politici, dat komt goed uit, want het loopt er ook vol van autoriteiten. Ik herken iemand van CONEA, de raad voor evaluatie en accreditatie van hoger onderwijs. Gesprekjes. Hapjes. Wijntjes. Hector groet de vice-president in zijn rolstoel. We schudden handjes met de Minister van Cultuur. En als ik al naar huis wil, daagt de president op. Een fanclubje scandeert slogans. Ik volg Hector als we in de rij aanschuiven voor een gehandtekende versie van ons net aangekochte boek.
En even later sta ik voor de president zelf met mijn boek. Hoe ik heet? En waar ik werk? Ik vertel even dat ik uit Vlaanderen, België kom en in onderwijs werk. Over VVOB en het programa 'Escuelas Gestoras de Cambio'. En ook dat ik onlangs in het Vlaams Parlement een presentatie van de Grondwet van Ecuador heb helpen organiseren.
De president schrijft intussen iets in mijn boek. En hopsakee. Mijn buurman en ik keren als euforische kinderen terug naar huis.
'Voor Stijn met een knuffel. Rafael Correa. 18/12/09'
Hector, mijn buurman, bij de president.
Hector groet de (andersvalide) Lenin Moreno. De vice-president kreeg in 1998 tijdens een overval kogels in zijn benen.
Bij ons enkel voorbehouden voor hele bekende zangers. Hier scandeert en zingt een groepje vrouwen voor de parlementsvoorzitter, Fernando 'Corcho' Cordero.
Stijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten