7h50
Ik stap de deur uit, loop de trap af en zie het grootmoedertje vegen. Zij ziet me ook. 'Nu ben je nog mooier', zegt ze. Ze is 93 jaar en komt naar me toe voor een ochtendzoen. 'God zegent je', laat ze weten als ik naar buiten loop. Ik daal onze straat af, steek een drukke laan over en wandel langs een betonnen tennisveld. Bijna alle dagen van de week zie ik er iemand lesgeven aan een oudere man, die de ballen alle kanten uitslaat. En de tennisleraar reageert steeds erg positief. 'Jaaa, jooo, bieeeennn, esoooo'. En we groeten elkaar ook elke keer enthousiast. Hand opsteken en iets zeggen van: 'Goede morgen. Hoe gaat het?'
Ik loop dan langs de sportvelden, net boven het nationale voetbalstadion 'Atahualpa', verder naar beneden. Een straat afslaan naar rechts, en in de bocht van die straat zie ik elke morgen twee 'guardians' of bewakers. Ook zij wenken, lachen vriendelijk en zeggen steeds goedemorgen. De enigen die me onderweg afblaffen, zijn een 5-tal honden. Maar dat valt nog wel mee. Het hangt er ook vanaf of ze zich vervelen of niet.
En ietsje na 8 uur kom ik op het werk aan. Daar is het steeds een uitgebreide ochtendceremonie: kussen, 'hoe gaat het?', 'goed', 'dankje', 'met jou', 'ook goed', en zo start de werkdag.
Stijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten