Stijn: ‘Mathias, wat was er anders dan je vooraf had verwacht?’
Mathias: ‘Wel, er woont hier meer volk dan ik dacht. Het is zo vuil langs de weg en je ziet toch wel veel armoede. Maar ja, dat laatste wist ik eigenlijk al. Verder lijkt er in Ecuador minder criminaliteit dan gedacht. Ik was er bijna zeker van dat ik eens overvallen zou worden.’
Stijn: ‘Hoe kom je er eigenlijk bij om naar Ecuador te komen?’
Mathias: ‘Jij hebt mij en mijn pa uitgenodigd. Het heeft ook geholpen dat wij ooit samen naar Venezuela zijn geweest, maar toen was ik maar 7 jaar.’
Stijn: ‘En waar ben je het mooiste meisje van Ecuador tegengekomen?’
Anneleen: ‘Wat een macho-vraag!’
Mathias: ‘In San Jacinto.’ (Op een plek aan de kust, waar hij logeerde bij mijn collega Norma)
Stijn: ‘Euh, Norma?’
Mathias: ‘Neen’
Stijn: ‘Wie dan? Kan je haar beschrijven?’
Mathias: ‘Neen, ze was onbeschrijflijk.’
Stijn: ‘Volgende vraag om het macho-gehalte van de vorige vraag te compenseren: wat was je moeilijkste afwas?’
Mathias: ‘Heb geen enkele afwas gedaan tijdens deze reis.’
Anneleen: ‘Wat was het hoogtepunt van je reis?’
Mathias: ‘Canoa. Hotel CocoLoco.’ (Aan de kust) ‘Heb er interessante mensen leren kennen. Het was een prachtige plaats. Lekker eten. En ik heb er een aardbeving meegemaakt.’
Stijn: ‘En het laagtepunt dan?’
Mathias: ‘Riobamba. In deze stad was het slecht weer en er hing een slechte sfeer. Ik had er misschien te veel van verwacht.’
Stijn: ‘Heb je misschien nog een mededeling voor onze bloglezers?’
Mathias: ‘Stijn en Anneleen zijn heel gastvrij. En Guadeloupe kan heel lekker koken. (Guadeloupe is onze huishulp die een keer per week iets Ecuadoriaans kookt). Allen daarheen!’
In Otovalo...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten