De voorbije week ben ik samen met Manuel naar Riobamba, de hoofdstad van Chimborazo, gereisd. We moesten er voor het project 'Escuelas Verdes' gaan filmen. Interviews en beelden van ecologische schoolprojecten gaan worden samengevoegd met teksten, foto's en een animatiefilmpje. Bedoeling is dat we enkele honderden CD's maken om het project 'Escuelas Verdes' (groene scholen) te promoten.
De dagen dat we in Riobamba waren, moesten we om 5 uur 's morgens al op pad. Met een busje vol met leerkrachten kwamen we maandagochtend aan in Tixan. De school daar zou een modelvoorbeeld zijn. En is was het ook. Het is een Indiaans schooltje en de jonge directeur wil op termijn internationale faam verwerven via de ecologische aanpak, die volledig past met de gedachtengang van de Indiaanse bevolking. Kinderen leren afval te recycleren en geen vuil op straat te gooien. Twee varkens moeten de etensresten opeten. Er is een mesthoop. Er worden planten gezaaid. En ze hebben een waterproject.
Het meest bizarre was wel het lokale schoolmuseum, ook een onderdeel van het milieuproject. We moesten dat dus ook gaan bezoeken. In een kil lokaaltje stonden een 15-tal opgezette dieren. 'Sommige ervan zijn een uitstervende soort', beklemtoonde de leerkracht. Ze kopen de dieren levend aan en de leerlingen leren ze opzetten... Zeer pedagogisch, legde men uit, want je kan beter tonen welke dieren er zoal bestaan.
Als je als buitenlander in zo'n dorp belandt, maak je veel kans dat de mensen in jou een inkomstenbron zien. Toen we langs het sportveld liepen, waren er een aantal ouders van de schoolkinderen aan het volleyballen. Onze conditie onderhouden, verklaarde me een van de vaders. De begeleidende leerkracht vertelde me dat er veel noden zijn in het dorp. Hij vroeg of ik niet voor financiële ondersteuning kan zorgen. Als we in de namiddag naar huis reden, zag ik een grote groep ouders nog steeds bij het volleybalveld.
Stijn
De foto's hierboven zijn getrokken toen ik vorige week donderdag naar het werk reed. Vrijdag, een officiële verlofdag, ben ik dan nog gaan fietsen met onze Peruaanse gast. En voorbije zondagvoormiddag zijn de fietsen van Anneleen en mij gestolen uit onze garage... Jammer. De dag voordien had ik een meisje van ongeveer 15 jaar gezien dat over de muur aan de voorkant van ons huis was gekropen. Op zoek naar een bal, zei ze. Maar waarschijnlijk was dat al de verkenningstocht voor de diefstal van de dag nadien.
Stijn
Logisch gevolg van het bezoek van iemand die de werkelijkheid (foto's) kan manipuleren?
Op een plek waar we middageten, zien we tientallen kolibri's van suikerwater drinken. 
We vinden een eenvoudig hotelletje in een typisch houten huis. En namiddag bezoeken we een koffieplantage. Deze zou van een Belg zijn.
In de buurt hangt een tros bananen.
Zondagochtend wandelen we naar het nabijgelegen natuurreservaat. Om er binnen te geraken, moet je een vallei over met een bakje van een kabelbaan.
Aan de overkant, in het reservaat, kan je naar verschillende watervallen wandelen.
Rond de middag gaan we eten op een mooi plekje, in de buurt van een vlindertuin. Even opfrissen wat we in de lagere school geleerd hebben.
Het leven van een vlinder. Beeld je dat eens in. Je leeft ongeveer 110 dagen lang vanaf dat je een mini-eitje bent.
En het ei wordt een rups. Je smult heel veel van een blad dat jij graag lust.
En na een aantal dagen, dat verschilt per rups, kruip je naar boven om ergens aan te gaan hangen en je te transformeren in een cocon.
In deze vlindertuin van Mindo kom je naast een hele hoop andere cocons te hangen. In de natuur is dat natuurlijk anders. In ieder geval ontwikkel je je in je cocon tot een mooie vlinder. Je houdt van vocht en op een keer kruip je eruit. Je blijft nog even ondersteboven hangen tot je vleugels klaar zijn om weg te vliegen...
Je gaat op zoek naar bloemen om je te voeden. En op een keer vind je een partner, waar je je letterlijk een tijdje aan vastkoppelt. Het speciale is dat de ene de andere mee in de vlucht draagt als je gaat vliegen.
