Op de eerste januari loop ik via het strand naar het dorpje 'Las Tunas', op zoek naar een kapper. Ik herken er meteen een jonge gast die ik eerder al had ontmoet. Hij en zijn vriend komen toegelopen en zeggen iets van 'Fei ao'. Ik denk eerst dat ze iets in het Engels willen zeggen en herhaal hun woorden: 'Fei ao?' Ze antwoorden nu duidelijker: 'Feliz año'. Aaaah, ook een gelukkig nieuwjaar!
Er wordt gezegd dat de mensen van de kust met een hete aardappel in hun mond lijken te spreken. En dat is te merken. Ze spreken hun woorden niet zo goed uit.
Het doet me denken aan een verhaal van kerstavond. We waren bij Sara en Tom. En de Engelsman James, die we daar leerden kennen, sprak over de periode dat hij pas in Ecuador was. Als hij zijn naam zei, dan hadden vele mensen het haast meteen over die overbekende 'chamme bon' (fonetisch geschreven dan). Zo van: allez, ken je die niet? Neen, moest hij bekennen. 'Ik ken geen 'chamme bon'. Pas later had hij door dat ze het over 'James Bond' hadden.
Het lijkt erop dat de meeste Spaanstaligen in Latijns-Amerika zeer moeilijk herkenbaar Engels kunnen spreken.
Stijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten