Toen ik een jongen vertelde dat ik van België ben – 'Bélgica' in het Spaans – vertelde hij dat het de voornaam is van zijn tante. Anderen heten bijvoorbeeld Venezuela of Colombia. Hij zei me dat het hier de gewoonte is om een naam te krijgen die verwijst naar het buitenland. Dat zou iemand meer uitstraling moeten geven. Hijzelf heette Stalin (verwijzend naar de net niet populairste Rus allertijden...!?).
In Ecuador mag je als ouder nu makkelijk eender welke naam kiezen. Vroeger ging dat niet. En dat was een probleem voor de inheemse bevolking, die haar eigen kinderen niet eens de oorspronkelijke, mooie Kichwa-namen met betekenis mocht geven, bijvoorbeeld: zonsopgang, berg, water of ochtenddauw.
De meesten hebben hier meer dan één voornaam en minstens 2 familienamen (van vader en moeder). Ze vinden het dus eigenaardig dat ik maar één voornaam en enkel de familienaam van mijn vader draag.
Stijn Ecuador Janssen Kesters (...)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten