Na onze presentatie startte het officiële gedeelte, de ceremonie. Veel dankbetuigingen. En opvallend: verschillende docenten die een rond getal aan ervaring in de hogeschool of de daaraan verbonden lagere school hadden, werden geëerd. 10 jaar, 15 jaar, 20 jaar, 25 jaar,... Maar er was ook een leerkracht bij die al 50 jaar aan het lesgeven is. Nog steeds! Ze moet toch wel minstens 70 jaar zijn.
Als we vertrokken, vroegen twee studenten een handtekening. Vond ik vreemd. Had ik dat wel goed verstaan? 'Samen op de foto is prima', zei ik. 'Maar willen jullie echt een handtekening? Ben toch geen zanger', reageerde ik.
Vorige week dinsdag organiseerde de ambassade van België enkele sprekers. Op weg naar het Quito hotel, waar het evenement plaatsvond, kwamen we de autocaravaan van de president tegen. Hij was niet uitgenodigd... Alberto Acosta daarentegen wel. Hij is de ex-voorzitter van de grondwetgevende vergadering. Hij gaf een toelichting over hoe de nieuwe grondwet tot stand was gekomen en wat daar zo nieuw aan is. Bijvoorbeeld: het feit dat de natuur rechten krijgt, dat een gemeenschap ook juridisch erkend wordt, het gratis onderwijs tot en met je hogere studies, enzovoort.
Van ver... De minister van onderwijs in het midden vooraan.
En volgende week lanceren we zelf een publicatie over onze 'baselinestudie', het resultaat van het grote werk van de laatste maanden. De minister zal daar ook zijn. Het boek telt een 100-tal pagina's en is een soort inventaris van de onderwijssituatie in 5 provincies en het land in het algemeen. Een van mijn opdrachten was de afwerking van de publicatie. Dat deed ik samen met mijn Ecuadoriaanse collega, Carlos. Hij stond vooral in voor de teksten en ik coördineerde de onderhandelingen met de drukker en de vormgeving: foto's, cartoons, layout,... Heb ook de titel bedacht. Niet slecht als niet-'native speaker'. Maar die titel is dan ook niet heel ingewikkeld geworden: 'Ik kijk, ik droom, ik verander'. En de ondertitel: 'Een blik vooruit. Stijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten