Een anonieme
getuigenis...:
‘Ik ben XXXX, ben een 45-jarige Belg en woon in Ecuador. Na
veel wikken en wegen samen met mijn partner, hebben we bewust gekozen voor kinderen. Iets in die
voorafgaande redeneringen had ik blijkbaar wel overgeslaan. Namelijk, dat je als
vader eigenlijk nauwelijks rechten hebt om bij je kind te zijn. 8 vrije dagen
bij een gewone bevalling in Ecuador, in België is dat ook maar een schamele 10
dagen. Die eerste dagen bij je kind ben je net zo dicht bij je kind als de
moeder. Het enige verschil: ik kan geen borstvoeding geven... Verder doe ik vele
‘nuttige’ dingen, zoals: naar de winkel gaan, eten koken, administratieve zaken
regelen,... en je bent er uiteraard ook om je kind en vrouw te verzorgen en te
ondersteunen. Ook tijdens de onderbroken nachten. Of: gewoon gezellig
samenzijn. Je merkt dus aan je pasgeboren kind dat je evenzeer ‘in touch’ met
hem bent. Hij richt zijn hoofdje naar je en wordt rustig bij jou.
Na amper twee weken moet je terug aan het werk. Nog een
geluk dat mijn werkgever flexibel is in
verband met thuiswerk. Zo kan je in dit andere land, waar je in principe de dag
na de bevalling al op straat staat en waar niets voorzien is ter ondersteuning
na de bevalling, toch nog enigszins je plan trekken in deze nieuwe situatie. De
meeste Ecuadorianen hebben hun familie en buren letterlijk en figuurlijk
dichtbij om geholpen te worden. Nu ja, er hebben zich ook al vrienden
aangeboden om ons te helpen. En de grootmoeders zijn deze dagen hier. Het is
uiteindelijk allemaal wel praktisch op te lossen.
Ik blijf echter met een kater die te maken heeft met het
contact met je kind. Tijdens een werkweek zie je hem nauwelijks nog. Enkel ’s
morgens en ’s avonds eventjes. Je kan niet bij hem slapen, want je hebt je
nachtrust nodig. En dat na nauwelijks 2 weken. Waar zijn nu al die
‘geëmancipeerde’ mannen en vrouwen, ‘gender’-activisten, mensenrechtenstrijders?
Word je als vader niet automatisch gedwongen om afstand te nemen van je kind? Ik
heb al reacties ontvangen van: ‘Je hebt er zelf voor gekozen’ en ‘Je moet maar
vakantie nemen’. Een vrouw heeft hier 3 maanden bevallingsverlof. Dat is prima.
En de vader?’
Dit is slechts een van de vele getuigenissen.
We roepen op tot de volgende actiepunten:
-
Wij eisen compensatie!
o Vrouwen
hebben automatisch al een melkband via de borstvoeding, die sterker is dan de
bloedband.
o Vrouwen
hebben een hormoon dat hen de korte nachten helpt doorkomen.
-
Man (iets meer) aan de haard!
o Voor
een langer en gelukkiger leven.
o Minder
stress, meer ‘quality time’ met je kinderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten