Een bloemlezing van reacties op het geboortebericht

Gekke, mooie, warme, speciale,... citaten als reactie op de geboorte van Kasper Rumi:

- Ik ga niets zeggen want ik word er echt stil van en wil die stilte liever even vasthouden. Echt geluk. Ssst.
- Superdikke proficiat met jullie spruit! En dat wij er alvast zeker van zijn dat het ne schone kool zal worden! hehe... Ik word er helemaal warm van vanbinnen.
- Wat zou ik graag dat boeleke eens vasthouden en zeggen hoe geweldig hij is! maar goed, ik spaar het allemaal op tot in juni!
- Steek je ook geparfumeerde vochtige doekjes in je neus als de geur niet te pitsen is?
- We droomden van prins Kasper vorig nacht.
- Op de foto is hij heel klein in vergelijking met uw hand :) juist een eitje :)

- Je gaat met lege handen naar het ziekenuis en komt met een schat naar buiten zonder handleiding.
- Stijn, je bent een echte deugniet! Als je zoon gaat aarden naar zijn vaartje zal je nog veel afzien.
- Welkom aan Kasper met een K!
- De tenen van de grootouders moeten nogal krullen...
- De geboorte van Kasper is een bijzonder teken van jullie keuze voor elkaar en jullie vertrouwen in de toekomst. Bestaat er een indringender reden om blij te zijn?
- Welkom op deze mooie wereld.
- Als Jasper de Ecuadoriaanse nationaliteit krijgt, hangen daar dan implicaties aan vast? Bijv.: moet hij dan legerdienst doen?
- Het ziet er een flink baasje uit... moet blijkbaar iets van opa hebben.
- Hoe heet de ukkepuk? Of wordt daar nog serieus over vergaderd?
- Vivat filius natus in Quito.
- Is er al nieuws? Zijn jullie telefonisch te bereiken? Zo ja, op welk nummer mogen wij bellen?
- Proficiat aan de moeder van 'Jacky'.

Vertaalde reacties (uit het Spaans):

- Kinderen brengen veel licht in onze levens omdat hun aanwezigheid ons doen reflecteren en elke dag betere personen helpen worden.
- Elisa is super fier op haar favoriete juf, nu ook mama!
- Kasper Rumi zag het eerste licht op het middelpunt van de aarde en de blauwe en diepe hemel van Quito, de stad die we kennen als het 'Licht van Amerika'; deze grote gebeurtenis verbindt onze persoonlijke vriendschap en die van België en Ecuador nog meer, ik feliciteer ook de grootouders van het kind, denk dat ze heel blij zullen zijn. Ik ben er zeker van dat dit mooie kind van mijn vaderland zal houden alsof het het zijne is. Gezegend zij God!
- Ik ben ook blij dat jullie beslisten om hem hier in Ecuador te laten geboren worden.
- Hopelijk zullen jullie hetgene dat de grote architect van het universum jullie heeft toevertrouwd, goed kunnen verzorgen .
- Welkom in Quito, het grootstedelijk district.
- Ayyy Stijn, hij is mooooooi. Echt mooi...  mooi, zo mooi.
- Wat een prachtig bericht... met zulke berichten van leven en liefde zouden we alle dagen moeten kunnen  beginnen.
- Stijn, ik hoop dat je goed voor hem zorgt en dat ie even intelligent zal zijn zoals jij.
- Breng hem naar hier opdat hij zal leren zwemmen in de rivier en klimmen in de bomen, zoals de Kichwa kinderen, opdat hij heel, maar dan ook heel sterk zal worden. (van rector Indiaanse lerarenopleiding)
- Liefste Anneleen, kom naar de Nederlandse School, want er is een feest voor jou. (van leerling Anneleen)

Muziek uit Zuid-Amerika

Anneleen en ik wonen in het noorden van Quito, op 2 'cuadras' (blokken) van de ingang van een groot park en op een drietal cuadras van een groot voetbalstadion 'Atahualpa'. We zagen er al het optreden van de Colombiaanse groep Juanes. Verder hoorden we vanuit ons appartement Aventura uit de Dominikaanse Republiek en Maná uit Mexico. Zeer gekende bands hier in de regio.
Gisterenavond trad de Frans-Spaanse Manu Chau op. En ook Calle 13 uit Puerto Rico. Deze laatste viel volgens de collega's van VVOB en het Ministerie erg goed mee. Daarom een videoclipje (klikken maar!). Als je het niet voor de muziek doet, bekijk het dan voor de prachtige beelden van deze regio. Of voor de tekst (als je een beetje Spaans kan). Hieronder de 'lyrics'.

Soy... soy lo que dejaron
Soy toda la sobra de lo que se robaron
Un pueblo escondido en la cima
Mi piel es de cuero, por eso aguanta cualquier clima

Soy una fábrica de humo
Mano de obra campesina para tu consumo
frente de frío en el medio del verano
El amor en los tiempos del cólera, mi hermano!

Si el sol que nace y el día que muere
Con los mejores atardeceres
Soy el desarrollo en carne viva
Un discurso político sin saliva
Las caras más bonitas que he conocido
Soy la fotografía de un desaparecido
La sangre dentro de tus venas
Soy un pedazo de tierra que vale la pena
Una canasta con frijoles, soy Maradona contra Inglaterra
Anotándote dos goles
Soy lo que sostiene mi bandera
La espina dorsal del planeta, es mi cordillera

Soy lo que me enseñó mi padre
El que no quiere a su patría, no quiere a su madre
Soy América Latina, un pueblo sin piernas, pero que camina
Oye!

Coro
         
Totó La Momposina:

Tú no puedes comprar el viento
Tú no puedes comprar el sol
Tú no puedes comprar la lluvia
Tú no puedes comprar el calor

María Rita:

Tú no puedes comprar las nubes
Tú no puedes comprar los colores
Tú no puedes comprar mi alegría
Tú no puedes comprar mis dolores

Totó La Momposina:

Tú no puedes comprar el viento
Tú no puedes comprar el sol
Tú no puedes comprar la lluvia
Tú no puedes comprar el calor

Susana Bacca:

Tú no puedes comprar las nubes
Tú no puedes comprar los colores
Tú no puedes comprar mi alegría
Tú no puedes comprar mis dolores
     
Tengo los lagos, tengo los ríos
Tengo mis dientes pa' cuando me sonrio
La nieve que maquilla mis montañas
Tengo el sol que me saca y la lluvia que me baña

Un desierto embriagado con peyote
Un trago de pulque para cantar con los coyotes
Todo lo que necesito, tengo a mis pulmunos respirando azul clarito
la altura que sofoca,
Soy las muelas de mi boca, mascando coca

El otoño con sus hojas desmayadas
Los versos escritos bajo la noches estrellada
Una viña repleta de uvas
Un cañaveral bajo el sol en Cuba

Soy el mar Caribe que vigila las casitas
Haciendo rituales de agua bendita
El viento que peina mi cabellos
Soy, todos los santos que cuelgan de mi cuello
El jugo de mi lucha no es artificial
Porque el abono de mi tierra es natural

Coro

Totó La Momposina:

Tú no puedes comprar el viento
Tú no puedes comprar el sol
Tú no puedes comprar la lluvia
Tú no puedes comprar el calor

Susana Bacca:

Tú no puedes comprar las nubes
Tú no puedes comprar los colores
Tú no puedes comprar mi alegría
Tú no puedes comprar mis dolores

María Rita:

você não pode comprar o vento
você não pode comprar o sol
você não pode comprar a chuva
você não pode comprar o calor

você não pode comprar as nuvens
você não pode comprar as cores
você não pode compar minha alegria
você não pode comprar as minha dores

     No puedes comprar el sol...
No puedes comprar la lluvia
vamos caminando, vamos dibujando x2
     
Trabajo bruto, pero con orgullo
Aquí se comparte, lo mío es tuyo
Este pueblo no se ahoga con marullo
Y se derrumba yo lo reconstruyo

tampoco pestañeo cuando te miro
para que te recuerde de mi apellido
La operación Condor invadiendo mi nido
Perdono pero nunca olvido
Oye!

Vamos camimando
Aquí se respira lucha
Vamos caminando
Yo canto porque se escucha
Vamos caminando
Aquí estamos de pie
    
Que viva la América!

No puedes comprar mi vida...

VVOB is 'usurperend'

'Het wordt nog moeilijker om een akkoord te vinden'

Vlaams minister-president Kris Peeters (archief)

BELGA - De Standaard

• 20/03/12 Het spook van de fantoombevoegdheden

Volgens Vlaams minister-president Kris Peeters wordt het steeds moeilijker om met de federale regering een akkoord te vinden over de fantoombevoegdheden. De federale overheid vraagt immers steeds meer geld.

De Interministeriële Conferentie Begroting en Financiën die gepland was voor vrijdag is uitgesteld naar dinsdag. De IMC moet zich buigen over de zogenaamde fantoom- of geüsurpeerde bevoegdheden.
In het Vlaams parlement maakte minister-president Kris Peeters zich druk over de uitnodiging tot die vergadering. Voor het uitstel van de vergadering had hij nog begrip. Maar het eerste punt van de agenda 'fantoom & responsabilisering" is nauwelijks uitgewerkt.
Vooral die responsabilisering wekt argwaan bij Kris Peeters. (...)
In het parlement zelf luidde het klaar en duidelijk dat de eerste lijst van mogelijk over te hevelen bevoegdheden die de Inspectie van FinancIën opstelde, 'volstrekt onaanvaardbaar' is. 'Dat lijstje is van tafel,' zei Kris Peeters.
Peeters wees er ook op dat het meest dringende bij de fantoombevoegdheden gaat over ontwikkelingssamenwerking zijn. Blijkbaar heeft de federale overheid een aantal projecten lopen die normaal nog twee tot drie jaar duren. Mensen die aan die projecten werken (en daarvoor betaald worden) mogen natuurlijk niet plots worden geconfronteerd met het schrappen van de projecten.
Tegelijkertijd heeft Kris Peeters ook geen zin om die federale projecten zomaar over te nemen en te financieren.
Hij vraagt dus dat de federale overheid een uitdoofscenario plant: en de lopende projecten volgens de afgesproken timing afrondt.
Het gaat bij de ontwikkelingssamenwerking over een totaal pakket van 92 miljoen euro.
Eerder gaven de Vlaamse rectoren al lucht aan hun bezorgdheid over de toekomst van de universitaire ontwikkelingssamenwerking. De rectoren vragen duidelijkheid over de middelen voor universitaire ontwikkelingssamenwerking in 2012 en ze vragen het vrijwaren van de langetermijnengagementen met universiteiten in het Zuiden.

Mannen, toekomstige en huidige vaders. Verenigt u!

Een anonieme getuigenis...:

‘Ik ben XXXX, ben een 45-jarige Belg en woon in Ecuador. Na veel wikken en wegen samen met mijn partner,  hebben we bewust gekozen voor kinderen. Iets in die voorafgaande redeneringen had ik blijkbaar wel overgeslaan. Namelijk, dat je als vader eigenlijk nauwelijks rechten hebt om bij je kind te zijn. 8 vrije dagen bij een gewone bevalling in Ecuador, in België is dat ook maar een schamele 10 dagen. Die eerste dagen bij je kind ben je net zo dicht bij je kind als de moeder. Het enige verschil: ik kan geen borstvoeding geven... Verder doe ik vele ‘nuttige’ dingen, zoals: naar de winkel gaan, eten koken, administratieve zaken regelen,... en je bent er uiteraard ook om je kind en vrouw te verzorgen en te ondersteunen. Ook tijdens de onderbroken nachten. Of: gewoon gezellig samenzijn. Je merkt dus aan je pasgeboren kind dat je evenzeer ‘in touch’ met hem bent. Hij richt zijn hoofdje naar je en wordt rustig bij jou. 

Na amper twee weken moet je terug aan het werk. Nog een geluk dat mijn werkgever  flexibel is in verband met thuiswerk. Zo kan je in dit andere land, waar je in principe de dag na de bevalling al op straat staat en waar niets voorzien is ter ondersteuning na de bevalling, toch nog enigszins je plan trekken in deze nieuwe situatie. De meeste Ecuadorianen hebben hun familie en buren letterlijk en figuurlijk dichtbij om geholpen te worden. Nu ja, er hebben zich ook al vrienden aangeboden om ons te helpen. En de grootmoeders zijn deze dagen hier. Het is uiteindelijk allemaal wel praktisch op te lossen.

Ik blijf echter met een kater die te maken heeft met het contact met je kind. Tijdens een werkweek zie je hem nauwelijks nog. Enkel ’s morgens en ’s avonds eventjes. Je kan niet bij hem slapen, want je hebt je nachtrust nodig. En dat na nauwelijks 2 weken. Waar zijn nu al die ‘geëmancipeerde’ mannen en vrouwen, ‘gender’-activisten, mensenrechtenstrijders? Word je als vader niet automatisch gedwongen om afstand te nemen van je kind? Ik heb al reacties ontvangen van: ‘Je hebt er zelf voor gekozen’ en ‘Je moet maar vakantie nemen’. Een vrouw heeft hier 3 maanden bevallingsverlof. Dat is prima. En de vader?’

Dit is slechts een van de vele getuigenissen.

We roepen op tot de volgende actiepunten:

-         Wij eisen compensatie!

o       Vrouwen hebben automatisch al een melkband via de borstvoeding, die sterker is dan de bloedband.

o       Vrouwen hebben een hormoon dat hen de korte nachten helpt doorkomen.

-         Man (iets meer) aan de haard!

o       Voor een langer en gelukkiger leven.

o       Minder stress, meer ‘quality time’ met je kinderen.

En nu een gastartikel van de beste blogschrijver die we kennen: Hans Manshoven!

Beste Stijn en Anneleen,

Terwijl iedereen naar het geboortekanaal aan het kijken is, plaats ik - met permissie - een gastartikel op jullie blog. Ik probeer er de afgelopen vier weken in samen te vatten. Ik verbleef van 19 februari tot 15 maart in Ecuador. De helft van mijn tijd was ik op pad voor Vredeseilanden, de andere helft verbleef ik bij jullie of reisde ik van de selva naar de sierra en van de sierra alweer naar de costa.

Voor en na de baby

Ik heb deze reis vele privileges gekend, maar het grootste - met ruime voorsprong - is dat ik plots in een huis woonde waar een klein babyhartje van nog maar drie dagen oud meeklopte. Ik herinner me nog goed hoe we eind februari samen naar namen voor de baby aan het gissen waren. Jullie bleven maar twijfelen, zaten hardop jongensnamen voor te lezen uit 'het grote namenboek', en ik voelde me een ad interim moderator. Toen was er nog helemaal geen sprake van Kasper.

Ook over het geboortekaartje werd mijn zegje gevraagd. Stijn organiseerde een fotoshoot met zijn nieuwe camera. "Kijk, dat wordt de voorkant, en binnenin zetten we dan een close up van suikerbonen. Hoe vind je dat perspectief, zijn de bonen niet te scherp?"

Toen Anneleen zat te bevallen, was ik 500 kilometer verder de modder van mijn schoenen aan het afspoelen. Drie dagen later kwam ik terug bij hen aan. Anneleen was net de pamper van Jasper aan het vervangen. Ik wist toen nog niet dat hij de volgende dag als Kasper zou wakker worden. In ieder geval zag ik een engeltje dat ik niet durfde aan te raken, uit schrik die zuiverheid, die onschuld ook, te verstoren. De dagen die volgden leken, wat mij betreft, in niets op de pré-Kasper tijd. Het huis voelde lichter aan als het ware, en heel opmerkelijk: iedereen sprak een toontje stiller. Stijn draaide op één avond tien keer "Make you feel my Love" in een versie van Jasper Steverlinck.

Het wordt allemaal wat intiemer met zo'n baby in de buurt. Anneleen bleef ook overdag in pyjama rondlopen en ik deelde met Stijn niet alleen een fel gesmaakte Karmeliet (foto bijgevoegd) maar ook informatie over mijn stoelgang (foto niet bijgevoegd).

Voor en na de modder

Ik was natuurlijk niet helemaal tot Ecuador gevlogen omdat ik zo nodig een boreling wilde zien. Vredeseilanden had me ingeschakeld om in een videoreportage een beeld te schetsen van de weg die een banaan aflegt van bij de boer in het zuiden tot in het zakje chips bij ons in het noorden. Vredeseilanden steunt lokale boeren die zich groeperen in verenigingen, die vervolgens contracten afsluiten met een grotere boerenorganisatie die op hun beurt onderhandelen met een verwerkingfabriek om hun bananen fijn te snijden en in olie te bakken tot chips. Ook steunt Vredeseilanden de commercialisering van de chips in de FairTrade keten via Ethiquable.

Om dat allemaal te documenteren reisde ik tien dagen samen met Claudia, een communicatieverantwoordelijke van Vredeseilanden (Veco) Ecuador, naar diverse plantages in het regenwoud in het zuiden van het land, dicht bij de grens met Peru. Ik was helemaal vergeten dat het in het regenwoud... regent. Nu was het helemaal erg, want in de ruime omgeving van Loja had het nog nooit zoveel geregend. Wegen raakten ondergespoeld door modder, lokale luchthavens moesten tijdelijk worden gesloten, rivieren traden buiten hun oevers en cineasten die bananen wilden gaan filmen in het veld deden maar beter, net zoals alle boeren in deze streek, hun botten aan. Claudia en ik moesten het doen met onze halfhoge goretex wandelschoenen. Soms gebruikte ik mijn statief als wandelstok om niet weg te glijden in de modder.

Prospectie

Ingrid heeft vorig jaar hier in Ecuador een stuk grond te koop zien liggen. Zij vond het een unieke kans om daar, in Archidona, een hotelletje te beginnen. Helaas kon ze me toen niet overtuigen omdat ik nog in Haïti aan het werk was en mijn hoofd op het afsluiten van die periode stond.

Helaas kan ze me ook nu niet overtuigen. Ik reis naar Archidona, waar datzelfde lapje met diezelfde Belgische eigenaars nog steeds te koop staat. "Een prachtige lokatie om een boutique hotel neer te planten met zes kamers en een zwembad 'sin fin'", vinden de huidige eigenaars. Te warm, te vochtig en te veel insecten, vind ik.

Als ik niet voor Vredeseilanden aan het werk ben, ben ik aan het prospecteren. Behalve Archidona ga ik naar Mindo, naar Cumbaya, naar Tumbaco en de nieuwe natiionale luchthaven die eind dit jaar zal opengaan. Ik vlieg ook helemaal naar het zuiden, naar Vilcabamba, een dorpje waarvan de Lonely Planet belooft dat je er de eeuwige lente kado krijgt. Via een Frans-Waals koppel dat er al ruim tien jaar woont, leer ik ook het volgende dorpje op weg naar Loja kennen. Daar, in Malacatos, is een wondermooi gelegen stuk grond-met-huis te koop van 2 hectaren. Tot slot ga ik ook de vallei van Yunguilla verkennen, op zo'n 40 kilometer van Cuenca, de derde grootste stad van Ecuador.

Ontbijten in de Selva, middageten in de Sierra en avondeten aan de Costa.

De kracht van Ecuador? De eigenaar van de bananenverwerkingsfabriek Platayuc denkt even na en zegt dan: "Ecuador heeft alles, je kan hier wakker worden in de vochtigheid en de hitte van de amazone, over de middag op adem komen in de Andes en de dag besluiten met een frisse Pilsener op het strand." Hij vat het mooi samen, vind ik.

Mijn ingewanden denken daar soms anders over.

2850 mtr, 1600 mtr, 600 mtr, 2850 mtr, 1200 mtr, 0 mtr, 1200 mtr, 1400 mtr., 2500 mtr, 1250 mtr, 2850 mtr. Die getallen verwijzen naar de hoogteverschillen die ik in vier weken tijd te verwerken krijg. Soms gebeurt de overgang met een korte vlucht, maar vaker nog middels lange autoritten. Het is niet ongebruikelijk om zes uur in een auto te zitten om nauwelijks 200 kilometer op te schieten. Als ik 's morgens de tube gezichtscrème wil openen, komt die me als vanzelf al tegemoet. Onderdruk, overdruk. Zo moet het ook gaan in mijn darmen, dacht ik. En nam vervolgens een immodium, want we moesten weer de brousse in en daar zijn geen toiletten.

De kracht van Ecuador zit voor mij ook in de positieve evolutie die ik opmerk. Dit land is zoveel sterker geworden sinds ik hier voor het eerst kwam. Wegen zijn vernieuwd, luchthavens worden uitgebreid, shoppingcentra worden gebouwd. Overal pik je signalen op van groei, van verbetering.  In de groep van ontwikkelingslanden hoort Ecuador ondertussen bij de 'middle income countries'.  NGO's zoals Broederlijk Delen hebben zich alvast teruggetrokken uit Ecuador. President Correa lijkt de zwaarste armoede uit zijn land te hebben weggedreven, maar natuurlijk komen er twee nieuwe problemen aanzetten: de enorme schuldenberg ten opzichte van China, en de almaar stijgende inkomensongelijkheid. Om maar iets te noemen.

Het gras groener aan de andere kant? Misschien niet zoveel groener, maar het gras ruikt er vast en zeker frisser!

Stijn en Anneleen, jullie Ecuadoriaanse vrienden hebben gelijk als ze Kasper willen aanmoedigen om later in bomen te kruipen. Hoe meer natuur je voelt, hoe meer 'natuurlijk' je wordt.

Tot in juli!

Hans

Kasper Rumi

Onder de nieuwe slogan van Ecuador ‘ama la vida’ is op zondagavond 4 maart (om 19h45) ons zoontje geboren.

De gynaecoloog zei vooraf dat het een marathon zou worden. We dachten toen nog: van de baarmoeder naar de uitgang is toch maar een korte weg. Maar, inderdaad.  Het is een lange dag geworden… Met een wonderbaarlijk resultaat: een nieuw mensje.

De kraamkliniek ‘Puerta a la vida’ valt erg goed mee. Professionele mensen, menselijk en erg hartelijk. Goed voor de nieuwe mama. En de papa mag ook vanalles: samen met de baby in bad bijvoorbeeld.

Maandag wordt ie gemeten. Het resultaat voor de kenners: een gewicht van 2780 gr., 47,5 cm groot en 36 cm hoofdomtrek. In principe mogen we ‘s middags al naar huis, maar we willen nog leren hoe je hem moet voeden, en zoveel meer. Dat is nieuw voor de baby en voor ons. En hier is geen ‘Kind en Gezin’…

Dinsdagmiddag gaan we dan naar huis. Fijn. Ineens een nieuw persoontje in huis. Anneleen zegt dat ie bij het drinken haar helemaal leegzuigt, tot in haar tenen. Zalige momenten, maar ook supermoe…

Woensdag kiezen we definitief zijn naam: Kasper! We hadden even aan Jasper gedacht, maar veranderen nog een lettertje. We vinden Kasper immers sterker, ietsje mooier, beter bij hem passen, en ook hier makkelijker uit te spreken. En zijn tweede naam wordt Rumi, een Kichwa naam.

Het geboortekanaal gaat open

We hebben lang niets meer van ons laten horen. Hoop dat we binnenkort een overzichtje kunnen maken van de afgelopen maanden, maar nu is iets anders aan de orde. Baby op komst! En wel heel snel...

Ik open alvast HET GEBOORTEKANAAL voor een aantal foto's en een filmpje.