Rust na een lange, hevige dag

Op dit moment spreekt de vice-president, Lenin Moreno, op de televisie. Hij is een rustige, bedachtzame man. Altijd geneigd om de gemoederen te bedaren.
Lenin Moreno wordt onderbroken. We zien de president in zijn maatpak met presidentsband om. Een persconferentie...
Vanuit de gele zaal van zijn paleis bedankt hij de bevolking en het leger. Hij gaat verder over de wet die gisteren is goedgekeurd. Over de lonen, beloningen en compensaties van de politiemensen die de protesten zijn gestart. Dat ze fout zijn geïnformeerd. Hij maakt bekend dat een politieman tijdens de reddingsoperatie overleden is.

Ik hoor geen geweerschoten meer buiten.

Rafael Correa gaat verder met het overlopen van de dag. Hij zegt dat ze op zijn pas geopereerde knie hebben geslaan, dat ze hem daarna hebben verzorgd in het ziekenhuis, maar dat de politiegroep, die hem vasthield, hem zeiden niet te willen laten gaan tot ie de bewuste wet zou hebben teruggetrokken. Hij belooft dat alle slechte elementen van de politie zullen worden gestraft. 'Qué viva la patria. Hasta la victoria siempre.'

Buiten rijdt de vuilniskar voorbij. Anneleen is even wakker geworden en naar haar bed gegaan. Ik volg nu haar voorbeeld...

En vivo: beelden van schietende militairen

Op TV zie je chaotische beelden van schietende militairen in de buurt van het hospitaal waar president Correa verblijft. Er wordt ook traangas afgevuurd. Het is niet duidelijk wat er bezig is, maar het ziet er niet goed uit. Er is blijkbaar veel verwarring. Een actie om de president daar weg te halen?, vraagt de commentaarstem zich af.

De beelden zijn opnieuw van een andere zender. Blijkbaar kan de nationale, publieke televisie niet meer uitzenden omwille van aangebrachte vernielingen. Dat is hetgeen erbij wordt verteld.

Men houdt een interview met iemand die in het ziekenhuis werkt. De verpleegster spreekt over enkele kinderen die temidden van het tumult zijn geboren.

Je ziet veel militairen met wapens en gasmaskers. Nu wordt inderdaad gezegd dat de president naar buiten wordt gehaald. Er valt een militair neer. De televisiecommentator zegt dat de president inderdaad is bevrijd. Ik hoor schoten van de televisie en van buiten. Anneleen is intussen in slaap gevallen.

De president komt toe op de centrale plein in Quito waar het volk op hem wacht. Hij zou een 10-tal uren zijn vastgehouden door politiemensen. Correa spreekt nu. Over vrede, justitie, tranen, verdriet, Ecuadoriaan zijn,... en roept. Het volk reageert. De president zegt dat ie mishandeld werd.

Buiten blijven geweerschoten klinken, of beter: ratelen. Zijn het rubberen kogels? Het lijkt vuurwerk, hetgeen we hier ook zo vaak zien en horen. De president vraagt een moment van stilte voor de militairen en hun familie. Het volk scandeert. De president spreekt toe. Over 'la revolución ciudadana' (de burgerrevolutie) en democratie. Hij dankt voor de steun van de mensen. 'Nooit gaan we onder druk onderhandelen'.

De president blijft vurig speechen.

Ik bel naar Nederlandse vrienden die in de buurt van het hospitaal,waar de president werd vastgehouden, wonen. Meike zegt dat er militaire vrachtwagens, ziekenwagens en auto's met gele vlaggen (van de partij van de president) doorrijden. Er hangt ook een traangaslucht. Schoten blijven klinken.

Op de televisie rondt de president zijn toespraak af. En de nationale hymne wordt ingezet. Iedereen zingt mee. Andere liederen en leuzen volgen.

Zie berichten en beelden van http://www.deredactie.be/

- Algemeen bericht en filmpje

- TV Ploeg filmt bevrijding president

Niet onze eerste noodtoestand

Nu we hier samen voor de televisie zitten en de actualiteit volgen, neem ik de tijd om blogberichtjes te schrijven en met Anneleen te bespreken...
Blijkbaar hebben we al in elk zuiders land waar we woonden, noodtoestanden meegemaakt. Toen Anneleen een jaar in Bolivië woonde, waren de waterrechten de aanleiding. In Gambia werd de noodtoestand uitgeroepen na een voetbalwedstrijd tussen Senegal en Gambia. Alle Senegalezen en winkels die Frans leken, werden toen aangevallen. En toen we enkele jaren geleden in Peru woonden, werd in onze regio Apurimac de noodtoestand uitgeroepen toen er rellen ontstonden omdat de goeverneur gelden naar haar geboortestreek had doorgeschoven.

Collega Ely is erbij

Anneleen werkt al meer dan een jaar samen met juf Ely in een Ecuadoriaanse school. Ze stuurt nu voortdurend sms'jes vanop het centrale plein in het historische centrum van Quito. Ze wil 'zorgen voor de presi', laat ze ons weten. Een andere sms heeft het over het traangas en dat ze er erg last van heeft.

Militairen beschermen publieke televisie

We krijgen nu terug beelden van 'Ecuador Televisión', het openbare televisiestation. De presentatrice zegt dat er veel vernielingen zijn aangebracht aan de apparatuur. Maar met de hulp van de 'fuerzas armadas' (leger) kunnen ze terug aan de slag.

Lees of kijk naar wat onze Vlaamse publieke TV communiceert.

Luchthaven (even) open?

Wij hebben vanuit onze living zicht op de luchthaven. En de hele namiddag was daar niets te zien. Zonet heb ik echter een vliegtuig zien landen.
Op het nieuws liet men weten dat KLM deze morgen niet was kunnen opstijgen. Het vliegtuig zat al vol, klaar om te vertrekken, maar even later moest iedereen uitstappen.

President nog eens aan de lijn (live op tv)

President Correa doet een heel lang verhaal over de actuele situatie, ook over wat de politie op gang bracht. Het is wat de publieke radio net voordien had opgenomen.
Op het einde van het (eenmans)gesprek laat de interviewster weten dat heel veel burgemeesters en andere mensen in het land achter hem staan. En dat zij zelf ook haar burgerplicht doet om de bevolking te informeren. Er worden hartelijke groeten uitgewisseld. De president sluit emotioneel af: 'Wat er ook met mij gebeurt, ik hou van mijn vaderland, mijn familie,...'.
Vervolgens worden enkele mensen opgevoerd die zich uitdrukken ten voordele van de regering.

Wordt het soms niet wat te doorzichtig? Zeker na die vorige televisiescenes. Gelooft de bevolking dit nog? Men moet zich toch iets te hard 'in de goede richting' geduwd voelen? Is de huidige regering en de president iets te ambitieus met het doorduwen van al die belangrijke wetten? Hoe moet dit allemaal lukken in een sfeer van overleg, met die verschillende meningen, als democratie,...? Het lijkt me moeilijk om tegelijk ook nog eens besparingen door te voeren. We vingen eerder al geruchten op dat alle ministeries sterk zullen moeten gaan bezuinigen en veel personeel op straat zetten.

Gewonde politieagent loopt studio binnen

Een man die met een band op zijn hoofd recht uit het ziekenhuis lijkt te komen, loopt zonet de televisieset op. Lijkt deze keer wel met de medewerking van de presentators, maar het komt raar over. De gewonde man begint zijn verhaal rechtstaand te vertellen. De twee journalisten vragen hem te gaan zitten. De man zegt een politieman te zijn en vertelt wat ie vandaag allemaal zou hebben meegemaakt en waarom hij gewond is. Hij zegt dat de politie zelf de schuld heeft en dat ie achter de president staat...
Nou, nou.

En nu?

Je ziet op televisie dat de hele studio is ingenomen door een groep mensen. De presentatrice herkent de advocaat van de vorige afgezette president, Lucio Gutierrez, die oppositie voert ten aanzien van de huidige president. Het gaat er nog rustig aan toe, maar blijkbaar willen ook andere binnendringers hun zegje doen op televisie. De vrouwelijke en mannelijke presentator willen dat niet toelaten, ze weten niet goed wat doen en kondigen beelden van buitenaf aan. Het wordt wat chaotisch. Beeld en geluid komen niet meer overeen. En plots wordt overgeschakeld naar een andere studio van 'Gama TV' waar een presentator het binnendringen in de studio van het openbare televisiegebouw veroordeelt. Hij heeft het bijvoorbeeld over het breken van de glazen voordeur.
Vervolgens worden beelden getoond van buitenlandse staatshoofden en ambassadeurs die zich achter de Ecuadoriaanse president scharen.

Te gek!

Zonet is een groep mensen het gebouw van de Ecuadoriaanse televisie binnengevallen. Dat is 'live' te zien. En een van die mensen is een studente die op dit moment in de studio met de twee presentatoren zit te praten.
Bij de aanvang van het gesprek zegt ze dat het de enige manier is om ook een andere klok te laten luiden. Ze argumenteert immers dat de openbare TV als enig medium een nationaal bereik heeft. Ze zegt dat ze als studente een heel jaar heeft deelgenomen aan debatten ter voorbereiding van de Wet op Hoger Onderwijs, maar dat de president plots in 3 dagen tijd het resultaat van alle overleg aan de kant schuift en zelf de wet bepaalt. Heel helder uiteengezet. En ze laten haar praten...

Alles lijkt rustig

De president hangt nu aan de telefoon (op de publieke televisie 'Ecuador TV'). De rookpluimen in de stad verminderen. Er is opvallend weinig beweging op straat. Iedereen zit waarschijnlijk voor de televisie. De militairen zouden de ordehandhaving hebben overgenomen. De avond valt...

Bericht CNN: 'Ecuador declares emergency as police protest, president is attacked'

(CNN) -- Ecuador teetered on the verge of a government collapse Thursday, as national police took to the streets of Quito, the capital, and physically attacked the president over what police say was the cancellation of bonuses and promotions.
The government declared a one-week state of emergency Thursday afternoon and put the military in charge of security. The military said it will support the president and the nation's democratic institutions.
"This is a coup attempt," President Rafael Correa said in a TV interview a couple of hours after police lobbed tear gas at him.
Correa, who was forced to flee to a nearby hospital, said police were trying to get at him.
"They're trying to get into my room, maybe to attack me. I don't know," he said in a telephone interview with state-run Ecuador TV. "But, forget it. I won't relent. If something happens to me, remember my infinite love for my country, and to my family I say that I will love them anywhere I end up."
A video by CNN affiliate Ecuavisa later showed a defiant Correa standing at an upper floor window, shouting to a crowd of supporters, "If they want me, here I am," and then rapidly ripping his necktie loose.

A broadcast by Ecuador TV showed mobs on the streets and clouds of black smoke coming from burning tires and garbage. Sporadic looting was reported.
Correa had taken to the streets to try to negotiate with police but was soon surrounded and jostled by a crowd and forced to flee after someone fired a tear gas canister at him. Some of those shoving him were police officers in full gear.
Video from CNN affiliate Teleamazonas shows a man in a tan suit punching Correa and trying to yank a gas mask off the president's face.
The broadcast then shows a hunched-over Correa being led away, his face still covered by the gas mask. Correa, who recently underwent knee surgery, leaned on a crutch with his left arm.
A news photograph later showed him lying on a stretcher.
A government helicopter had tried to evacuate him but was unable to land.
He went on the air from a hospital a couple of hours later to denounce what he called a cowardly attack.
"They fired gas on us -- on the president of the republic," Correa said in a telephone interview with Ecuador TV. "This is treason to the country, treason to their president."
Foreign Minister Ricardo Patino led a large and boisterous pro-government rally at the Carondelet Palace, the president's home. He urged the crowd to take to the streets to peacefully "reject this coup" and "to rescue our president."
Said Patino, "We are not afraid of anyone."
Analysts pointed to the government's precariousness.
"This is the most serious protest that the government of Rafael Correa has faced," analyst Eduardo Gamarra told CNN en Español.
Rank-and-file police took over their agency's headquarters, Ecuador TV said.
There also were reports that the military had taken control of their bases and the airport.
Ecuador has nearly 58,000 members in its military and 33,000 in the national police force, according to Jane's Intelligence Review.
The military, Jane's said, is undergoing a professionalism transformation designed to give it greater flexibility.
The National Civil Police, meanwhile, is the nation's major law enforcement organization.
Government officials tried to quell the rebellion, insisting that the security forces had been misinformed and warning that the nation's democracy was in danger.
"I want to tell the country there has been an attempt at a coup," said Gabriel Rivera of the Country Accord Party.
"This is a Machiavellian plan organized by sectors of the right," Rivera said on Ecuador TV.
Miguel Carvajal, the minister for interior security, said there was no threat to salaries or benefits. He blamed the reports of the benefit cuts on a massive disinformation campaign.
"He who says that is lying," Carvajal said.
"We call on the citizens. We call on the armed forces. We call on other governments to defend our democratic institutions," he said.
A police spokesman went on the air on Teleamazonas to dispute the government's allegations, saying that the security forces were in fact supporting Correa.
"Fellow officers who hear me nationally, stop this action," said the spokesman, identified only as Sgt. Mejia. "Don't close the streets. Return to the streets to work."
The disturbances occurred as Correa threatened to dissolve the national assembly over a dispute about several laws, including public service and education.
Angry police said they were overworked and underpaid.
"We work 14 hours a day," a uniformed officer said on Ecuador TV. "We are the ones who never protest."
Said another: "One hour without police. Let's see what happens."
Diego Borja, director of the central bank, went on the air to urge calm and for people to take care.
"The police are not protecting the people. They are protesting," he said. "There could be problems."
He also sought to prevent a run on deposits.
"The money is safe," he said. "But be careful if making large withdrawals."
Peru closed its border with Ecuador, and messages of support for Correa came from 10 Latin American nations: Argentina, Venezuela, Mexico, Colombia, Peru, Chile, Bolivia, Costa Rica, Cuba and Honduras. The Organization of American States also voted to support Correa
The support from Honduras came a little over a year after a military-led coup toppled the democratically elected president there. Correa had criticized that coup, as did most nations in the world. Honduras has held elections since then and elected a president.

Televisie

We proberen het nieuws te volgen in verband met wat er in het land gebeurt. En zonet merk ik dat verschillende commerciële kanalen zijn vervangen door een enkele televisiezender, die van de overheid.

Waar is de president?

President Rafael Correa zou gewond zijn geraakt toen hij zich met de protestanten vermengde. Het is onduidelijk waar hij nu is, maar er zijn geruchten dat ie zich in het ziekenhuis van de Politie bevindt en dat ie daar wordt vastgehouden. Dat melden diverse media hier.

Verschillende staatshoofden uit de regio drukken op dit moment hun steun uit voor de president van Ecuador.

Vertaling bericht 'La Hora':

Vanmorgen begonnen 'elementen' van troepen kazernes in het hele land in te nemen als protest tegen de goedkeuring van het presidentiële veto tegen de Wet voor Overheidsdienten en Administratieve beroepen. De staking van de politie duurt tot nu voort. De president van Ecuador, Rafael Correa, ging naar het 'Regmiento Quito Número 1'. 'Ik ga geen pas achteruit, als jullie de kazernes willen innemen, als jullie de bevolking willen onbeschermd laten en als jullie uw missie als politie willen verraden, verraad deze dan', riep Correa uit in een vurig gesprek met tientallen mensen met uniform die het belangrijkste regiment van Quito in beslag namen.
De president ging samen met de minister van regering, Gustavo Jalkh, via een raam van de kazerne naar buiten om te reageren op de politie. 'Heren, als jullie de president willen doden, hier is hij, dood maar als jullie daar zin in hebben, dood hem als jullie de kracht hebben, dood hem als jullie waardig zijn in plaats van u laf te verstoppen', zei Correa. 'Als jullie het vaderland willen vernietigen, hier is het!, maar deze president zal geen pas naar achter zetten', voegde hij toe. De incidenten van de politie zijn gesignaleerd op nationaal niveau. In Quito hebben 150 leden van de 'Ecuadoriaanse Luchtmacht' de internationale luchthaven 'Mariscal Sucre' ingenomen. Alle activiteiten zijn er afgelast. De chef van de 'Comando Conjunto' (leger), Luis Gonzáles, zei dat we in een rechtsstaat leven en dat het leger trouw is aan de president van de republiek. Het Parlementsgebouw is ingenomen door de politie, de militaire leiding is samengekomen in het Ministerie van Defensie en juristen protesteren voor het Justitiegebouw.

Protesten in Ecuador

Deze morgen is de politie van Ecuador begonnen met protesten tegen de Wet van de Overheidsdiensten die hen bepaalde rechten en extra verloning zou ontnemen. Een aantal verbindingswegen worden geblokkeerd. Een groep militairen heeft de luchthaven van Quito bezet, er landen of vertrekken geen vliegtuigen meer. Sommigen profiteren ervan om onlusten te veroorzaken. De oppositie, vooral uit rechtse hoek, draagt hierin bij. Ook bijvoorbeeld sommige media en universiteiten die niet akkoord gaan met de nieuwe wetten. Intussen proberen de hogere autoriteiten van leger en politie op te roepen tot kalmte. Het leger heeft verklaard de president te blijven steunen. Op dit moment vragen leden van de regering, de minister van buitenlandse zaken en de burgemeester van Quito, aan de bevolking om de regering en de democratie te steunen. Ze doen dat vanop het balkon van het presidentieel paleis waar op het centrale plein de menigte zich heeft verzameld.

Anneleen belt op dit moment alle ouders van de Nederlandse school om hen te verwittigen dat de lessen straks niet doorgaan. Zelf was ik vanmorgen in het Ministerie van Onderwijs aan het vergaderen toen een soort 'staatssecretaris van professionele onderwijsontwikkeling' ons kwam vragen de vergadering te schorsen en rustig het gebouw te verlaten. Ze richtte zich speciaal naar mijn Colombiaanse collega en mij omdat wij als buitenlanders meer in de kijker zouden lopen.
Ben dan naar het VVOB-kantoor gewandeld, heb mijn collega's verwittigd van de toestand en even later werd daar ook beslist om iedereen naar huis te sturen.

Ecuador heeft geen gewelddadige traditie. Er zijn ook al lang geen echte staatssgrepen geweest. Er was wel een traditie van het 'buitengooien van presidenten', maar dan als een initiatief van de (Indiaanse) bevolking zelf, niet van de militairen. Voordat Rafael Correa aan de macht kwam, werden op korte tijd 3 presidenten afgezet. Normaal gezien zal alles vrij snel kalmeren. Deze keer geniet de president immers van veel steun van de bevolking. Tenminste de helft van de Ecuadorianen staat achter hem. Een mogelijk gevaar zou kunnen zijn als zich twee groepen van pro's en contra's tegen elkaar zouden richten. Maar het ziet er op dit moment niet naar uit dat dat gaat gebeuren.

Stijn

De gebruiken van de Ecuadorianen

‘Er zijn nog heel veel problemen om op te lossen in Ecuador, op haast alle vlakken, om te ontsnappen aan de achterstand, zich te ontwikkelen en het welbevinden van zijn inwoners te verbeteren. Als we niet de gewoontes van de Ecuadorianen veranderen, zullen alle voorstellen vergeefs zijn.’ Dat schrijft Osvaldo Hurtado in zijn ‘Las costumbres de los ecuatorianos’ (De gebruiken van de Ecuadorianen). Een razend interessant boekje, ook al staat het bol van haast racistische uitspraken. 'Inderdaad heel boeiend', zei iemand die voor het Ministerie van Onderwijs een cursus ‘kritisch denken’ uitwerkte, 'maar het citeert geregeld buitenlanders die het in negatieve termen hebben over luie, achterlijke en onordelijke Ecuadorianen'. Osvaldo Hurtado wordt gecatalogeerd als een neo-kapitalistische stem die georiënteerd is op de Verenigde staten. Hij was begin jaren '80 president van Ecuador.

‘God is hoog, de Koning is veraf en de baas ben ik.’

Alle vooroordelen op een rijtje: Ecuadorianen werken niet hard genoeg, zijn niet geïnteresseerd in handel, er bestaat geen onderling vertrouwen, ze nemen geen initiatieven, ze realizeren geen vernieuwingen, ze zijn niet punctueel, ze houden zich niet aan afspraken, ze respecteren geen eigendomsrechten, ze schikken zich niet volgens de wetten, ze volgen de bevelen van de overheden niet,.....' (p 285).

Nu ja, het boekje gaat terug in de tijd. De geschreven bronnen van de zestiende eeuw en lange eeuwen daarna waren vaak van buitenlanders die vaak een eenzijdige blik te kennen gaven. En de auteur beaamt die kijk en wijdt de onderontwikkeling van die laatste 5 eeuwen onder meer aan het conformistisch verhaal van de Katholieke Kerk, het isolement van het land, het paternalisme, de hiërarchisch samenleving, de nationale achterstand, de beperkte imigraties, het zwakke onderwijs, de afwezigheid van wetten en de beperkte buitenlandse invloed. Geregeld komt naar voor dat nieuwe ideeën slechts van buitenaf kunnen komen, hoewel ook de Kerk – die ook van buitenaf kwam - een beperkende invloed zou gehad hebben op het land.

Standbeeld van Fray Jodoco Ricke, Franciscaan uit Mechelen, die met de Spanjaarden in Ecuador terechtkwam. Hij introduceerde er het graan, leert men hier in de scholen.

Al deze negatieve waarden begonnen volgens Hurtado in de tweede helft van de 19de eeuw te veranderen in Guayaquil (kuststad) en in de rest van Ecuador rond de tweede helft van de 20ste eeuw. Er was ook de sterke economische impuls via de verkoop van bananen en – ietsje later – van petroleum.
Het paternalisme ging over in populisme. Politiekers gingen allerlei beloven en zouden ervoor zorgen dat publieke middelen en voordelen aan het keizersvolk werden uitgedeeld. Dit verhinderde dat het volk bewust werd en zelf zijn verantwoordelijkheid nam.

Aan de kust, en speciaal in Guayaquil, was de ondernemersgeest meer actief. In het berggebied werd het sparen vooral belangrijk geacht. In deze laatste streken worden ook meer belastingen betaald dan aan de kust.

De auteur geeft ook enkele voorbeelden van bevolkingsgroepen die andere gedragingen veroonden en die voor het individueel en collectief belang aan de slag gingen. Bijvoorbeeld, de indianen van Otavalo en de mensen uit Cuenca.

Stijn

Bron: 'Las costumbres de los ecuatorianos'. Osvaldo Hurtado. Octava edición. 2009. Editorial Ecuador.

Tijdsbesteding Ecuadorianen

De Ecuadoriaan besteedt meer tijd aan de televisie dan aan zijn familie of aan een of andere sport. Dat onthult een nieuwe bevraging 'Uso de Tiempo' (tijdsgebruik), uitgevoerd door het 'Instituto Nacional de Estadística y Censos' (INEC). Volgens de studie kijkt de Ecuadoriaan gemiddeld anderhalf uur per dag televisie, terwijl hij slechts 22 minuten met zijn familie is en 7 minuten sport beoefent. De bevraging bevat meer dan 30 categorieën, met onder meer: dieren, kinderen en zieken verzorgen, werk zoeken, diensten betalen, sociale activiteiten, lessen bijwonen, etc. Bovendien vermeldt het verslag andere belangrijke bezigheden: eten (1 uur, 16 minuten), persoonlijke verzorging (55 minuten), koken (53 minuten) en ontspannen (46 minuten). De minste tijd wordt besteed aan: vrijwilligerswerk, herstellingen aan het huis en aankopen voor het huishouden, met amper 1 minuut. Alarmerend is het gegeven dat mensen ouder dan 40 haast geen sport beoefenen, hier is het resultaat slechts 2, 4 %. De meest actieve groep situeert zich in de leeftijd van 12 tot 16 jaar, met 25, 8 %.

INEC voerde de enquête in juni dit jaar uit. Men verzamelde informatie van 29.696 huishoudens, zowel in rurale als stedelijke zones. In totaal werden 78.745 mensen van ouder dan 12 jaar bevraagd. Volgens Freddy Intriago, functionaris van INEC, heeft de studie een betrouwbaarheid van 95 %. Byron Villacís, directeur van INEC, laat weten dat de resultaten nuttig zijn voor zowel de publieke als de private sector, want ze helpen een efficiënt tijdsgebruik ontwikkelen. Bijvoorbeeld, mannen besteden gemiddeld 34 minuten tijd bij het heen-en weer verkeer naar hun werk terwijl vrouwen daar slechts 17 minuten over doen. Volgens de directeur zou de overheid dus kunnen investeren in een beter vervoerssysteem.

Vertaling van artikel uit El Comercio (www.elcomercio.com). Bron: http://www.inec.gob.ec/.

En op werkbezoek in de 'selva' (jungle)

Deze week dinsdag bezoeken Lien en ik de lerarenopleiding van Shell en een 'tweetalige basisschool' (= indianenschool) in de provincie Pastaza. We vertrekken maandag al, de rit duurt immers een 5-tal uren. We passeren Salcedo waar tientallen winkeltjes ijs verkopen, Pelileo is de stad van de jeans, in Baños kan je zoetigheden van suikkerriet kopen en op weg naar Shell zie je langs de weg vele fruitstandjes.
Als we op dinsdagmorgen op de hogeschool toekomen, staan ons de rector en 3 'docenten - inspecteurs' al op te wachten. Met hen bespreken we het programma van Lien voor de volgende dagen. Ik vertrek dezelfde dag terug naar Quito, Lien blijft tot donderdag. We overlopen verder de lijst competenties die ze heeft uitgewerkt en vergelijken die met de instrumenten die de hogeschool gebruikt. Zeer interessant voor beide partijen.
Daarna verwachten ze ons in een indianenschooltje ('escuela bilingüe') van een 30-tal kinderen, waar Lien en ik elk een les observeren en de zelfevaluatie door de leerkracht laten doen. Als we daarmee klaarzijn, krijgen we enkele dansjes van leerlingen en juffen te zien en worden we uitgenodigd op een heerlijk middagmaal met verse vis in een soort bananenblad.

Ik observeer de les van de stagestudente Norma.

Thema van vandaag: oppervlakte meten. De kinderen mogen zelf uittesten hoe dat gaat. De ene groep ontvangt met de hand geschreven werkblaadjes, terwijl de andere groep les krijgt. Af en toe mag iemand aan het bord.

Indiaanse kinderen zijn toch vaak verlegen. Soms moet de juf 'trekken en sleuren'.

De klas is met een houten plaat ingedeeld in twee delen. Aan de rechterkant zitten vier leerjaren, links twee leerjaren. Je hoort het lawaai makkelijk van ander kant. En terwijl de juf aan het lesgeven is, loopt haar zoontje regelmatig binnen om ook aandacht te krijgen.

En na de klasobservatie zijn enkele dansjes voorzien. Net als in de documentaires...

Als speciale gast ontvang je cadeautjes: fruit en groenten, een suikerrietstam, een schaaltje en halskettingen. Wij hadden gelukkig ook wat bij voor de juffen en de leerlingen.
Enkele jongens van de 'Shuar'-gemeenschap tonen een vredelievende strijddans.
We sluiten af met groepsfoto's. Ook klassiek natuurlijk. Op de foto hieronder zie je in het midden bovenaan: Franklin Castillo, president van de federatie van Ecuadoriaanse pedagogische hogescholen.

Een oudere indianenvrouw komt ook nog aandraven met cadeautjes. Ze vraagt ons adres. Haar zoon is met een Zwitserse getrouwd. Rond haar hals draagt ze een ketting met de tanden van apen.

Stijn

Op het Ministerie van Onderwijs

Sinds begin augustus werk ik elke dinsdag- en donderdagvoormiddag op de 13de verdieping van het Ministerie van Onderwijs. We verzamelen telkens met enkele mensen van het Ministerie en iemand van Unesco om de opstart van de nieuwe 'Nationale Universiteit van Onderwijs' voor te bereiden. Daarvoor hebben we een strategisch plan uitgewerkt, met tal van jobomschrijvingen voor specialisten die moeten deel uitmaken van het coördinatiegroepje. VVOB en Unesco ondersteunen waar nodig. Van ons hebben ze bijvoorbeeld al hulp gevraagd bij het uitwerken van profielen, curricula en een evaluatiemodel van de huidige lerarenopleidingen.
Met dit laatste zijn we nu al in actie geschoten. Het Vlaams-Nederlandse model dient daarbij enigszins ter inspiratie, maar we trachten voorbeelden uit verschillende continenten bij elkaar te krijgen. Verder bereiden we ook een internationaal congres rond het thema lerarenopleiding voor. Er worden daarvoor sprekers verwacht uit de Andes-regio, de Verenigde Staten en... België.

Monserrat Creamer (links) is de coördinatrice van het project 'Nationale Universiteit van Onderwijs'. Diego Rendon (rechts) is Colombiaan en werkt voor Unesco.

Alejandra Gomez is een jonge, alerte dame. Vorige week vrijdag vergezelde ze tijdens een bezoek aan een lerarenopleiding in Chone omdat ze nog niet goed weet hoe die functioneren.

Stijn

Op studiebezoek aan de kust

De voorbije woensdag, donderdag en vrijdag zijn mijn collega Norma, stagiaire Lien en ik naar Esmeraldas en Manabí gereist. Met de auto van het werk hebben we zo'n 1.200 kilometer afgelegd. Over de vele pas aangelegde wegen, maar ook over de talrijke oude kuilenwegen.
Lien Deweer is studente aan de Universiteit Gent, ze loopt tot 17 oktober stage bij VVOB Ecuador. Bedoeling is dat ze instrumenten uitwerkt die de competenties van leerkrachten in kaart brengen. Ze heeft daarvoor een competentielijst die leerkrachten zelf moeten invullen, een observatiefiche voor wat er gebeurt in de klas en een vragenlijst. Tijdens onze bezoeken krijgen we vele commentaren in verband met de bruikbaarheid van de documenten. We testen de observatiefiches in basisscholen van Esmeraldas en bezoeken een 'pedagogische hogeschool' om met de hulp van studenten van het laatste jaar verbeteringen aan te brengen. In Esmeraldas zijn we ook een openhuisdag van een school. Kinderen tonen hun dansjes en er is een tentoonstelling van wat kinderen en ouders van gerecycleerd materiaal maken. Na het officiële gedeelte beginnen kinderen - meisjes en jongens! - spontaan te dansen...

Lien vooraan (links) en Norma achter in de auto (rechts).

Competentielijst uittesten met studente die een laatste jaar stage loopt.

Scholen in de rurale gebieden zijn vaak 'unidocentes' of 'pluridocentes', klassen met meerdere graden. Hier voeren kinderen van verschillende leeftijden een dansje op. Het hele dorp is erbij. Ook de kinderen van enkele buurtscholen.

De helft van de studenten van de lerarenopleiding in Esmeraldas heeft al kinderen. Sommigen hebben ze mee, anderen laten de grootouders oppassen als ze een jaar een stage-ervaring opdoen.

Dit is spontaan dansen...

Stijn

Wij willen walvissen

Een beetje zon, veel zand en zee. Maar wel lekker warm dit weekend aan de kust. En een mooi plekje gevonden in Tonsupa (Esmeraldas) om te overnachten. Het is het laatste weekend vooraleer het nieuwe schooljaar begint in Quito en omstreken. Anneleen en ik profiteren ervan om tijdens een van de laatste dagen van het seizoen de walvissen te zien. Binnenkort trekken die naar het hoge noorden, ongeveer 6.000 kilometer ver. Vaders en moeders met kleine walvisjes die intussen groot genoeg zijn om de lange reis aan te vatten.

Sensationeel. De staart van de walvis komt even boven het water uit.

En Anneleen moet er van rusten...

Stijn