Ongeveer 150 jaar geleden nam president Gabriel García Moreno het initiatief om de eerste trein in Ecuador te laten rijden. Een belangrijke reden voor dit initiatief was het nationalistisch concept van de jonge Ecuadoriaanse staat dat alle regio’s en culturen met elkaar verbonden moesten worden. De bevolking moest zo de verschillende onderdelen van het land leren kennen. En de interne markt zou verstevigd worden zodat de staat vanzelf meer één werd. Pas in het begin van de 20ste eeuw lukte het onder president Eloy Alfaro om in 2 dagen vanuit Quito in Guayaquil te geraken.
Maar eind jaren ’90 van de vorige eeuw lag het treinverkeer plat omwille van ‘El Niño’, een hevige orkaan. In 2008, 100 jaar na de echte start van het treinverkeer, was slechts 10 procent van de treinsporen bruikbaar. De huidige president Rafaël Correa noemde toen de spoorwegen ‘nationaal cultureel patrimonium’, hij wilde dat alles werd heropgestart. De regering van Ecuador startte dus met de restauratie van het spoorwegennet. Bedoeling is om in de nabije toekomst een volledige dienstverlening te voorzien tussen Quayaquil en Quito, misschien zelfs verbindingen te leggen met Colombië en Venezuela.
Dat zal nog eventjes duren, denk ik. We hebben vandaag deze toeristische attractie een kort stukje uitgeprobeerd...
Maar eind jaren ’90 van de vorige eeuw lag het treinverkeer plat omwille van ‘El Niño’, een hevige orkaan. In 2008, 100 jaar na de echte start van het treinverkeer, was slechts 10 procent van de treinsporen bruikbaar. De huidige president Rafaël Correa noemde toen de spoorwegen ‘nationaal cultureel patrimonium’, hij wilde dat alles werd heropgestart. De regering van Ecuador startte dus met de restauratie van het spoorwegennet. Bedoeling is om in de nabije toekomst een volledige dienstverlening te voorzien tussen Quayaquil en Quito, misschien zelfs verbindingen te leggen met Colombië en Venezuela.
Dat zal nog eventjes duren, denk ik. We hebben vandaag deze toeristische attractie een kort stukje uitgeprobeerd...
Stijn
Afspraak voor de treinrit naar Quito in het opgesmukte station van Latacunga. We vertrekken er met... een busje! Er zou vorige week immers een zandverzakking zijn geweest zodat een deel van het spoor is onderbroken.
En een half uurtje later komen we aan in het natuurpark Cotopaxi. Daar zien we een soort bus op een treinstel. We mogen meteen instappen...
De binnenkant...
Een tussenstop in het station van Machachi. Er is koffie ter krijgen.
En waarom draai je voortdurend aan het stuur, als we toch steeds rechtdoor rijden? Dat is om te remmen, zegt de treinbestuurder.
Er zijn geen slagbomen, maar de trein toetert voortdurend opdat de auto's en mensen opletten.
Bij het binnenrijden van Quito, volgen ons een 4-tal motorrijders om het verkeer tegen te houden.
Mensen kijken vreemd op van het voertuig dat over de twee ijzeren sporen rijdt.
Kinderen wenken.
We komen toe in het station van Quito
Kinderen wenken. We komen toe in het station van Quito Binnen een 3-tal maanden zou deze 'echte' antieke trein terug gaan 'tsjoeken'. Dan gaan we nog eens mee... 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten