Als het einde verandert in een nieuw begin...

Verschiet je niet. Dit moet zowat het laatste artikel worden op deze blog. Vorige donderdag hebben we met VVOB het programma 'Escuelas Gestoras del Cambio' (Scholen als Actoren van Verandering) officieel afgesloten met een evenement. En voorbije zondag organiseerden Anneleen en ik thuis een afscheidsfeestje voor vrienden en collega's. Binnen exact een week nemen we het vliegtuig terug naar België. 

Het is me sinds Pasen vorig jaar niet meer gelukt blogartikeltjes te pennen... Ik ben je dus minstens een kort overzicht verschuldigd, beste blogbezoeker.

Laten we beginnen bij het belangrijkste: Paulien Nina, ons tweede kindje, is op 12 november geboren. Een meisje dus! Dat was opnieuw een bijzondere positieve ervaring, die geboorte. Ze is intussen 9 weken. Sinds we een tweetal weken geleden het tutje hebben ontdekt, is Paulien nog rustiger dan voordien. 

Kasper gaat sinds begin september naar de 'guardería', een kinderdagverblijf hier in de buurt. Hij is een blije, actieve peuter van een jaar en 10 maanden. Klimt graag. Is bijzonder sociaal, zwaait naar alle mensen die hij tegenkomt. Ben benieuwd hoe hij gaat 'aarden' in België.

Voor de geboorte van Paulien hebben we nog aantal uitstapjes kunnen doen. Eigenlijk allemaal plekken die de trouwe bloglezer al kent. Vanaf de geboorte van Paulien bleven we wat meer thuis. Maar onlangs nog - tijdens de eindejaarsperiode - huurden we voor 2 weken een huisje aan ze. Weg van alles. Zonder internet of telefoon. Soms ook al eens zonder elektriciteit of water. We kregen gelukkig veel bezoek van Belgische en Ecuadoriaanse vrienden. Gezellig.

We waren er nog actief bij als de vereniging 'Nederlanders en Vlamingen in Ecuador' werd opgestart, maar zijn sindsdien meer en meer als gewone deelnemers naar de evenementen gegaan: Koninginnendag, Vrij podium en Sinterklaasfeest. Een kwestie van loslaten... En ook eens leuk.

Belangrijk om te melden is dat Hans en Ingrid, een bevriend koppel dat ons de laatste 8 jaren in Peru en Ecuador regelmatig is komen opzoeken, eind oktober in Ecuador zijn toegekomen om er een langere periode te wonen. Wij zullen het eerste half jaar in hun huis in Lummen kunnen wonen. 

En hoe is het werk dan afgerond?

Anneleen is uiteraard voor de geboorte van Paulien gestopt met werken bij de Nederlandse School. Ze was vanaf begin dit schooljaar al geen schoolhoofd meer en heeft nog eventjes verder lesgegeven tot Ingrid haar job overnam. 

Ben zelf tevreden van de resultaten van mijn werk bij VVOB Ecuador. De creatie van de UNAE (Nationale Universiteit voor Onderwijs) is eind november door het Parlement goedgekeurd als wet. We hebben diverse bijdragen kunnen leveren: de voorbereidingen in verband met de creatie, de eerste opleidingen van potentiële lerarenopleiders, de ontwikkeling van de eerste vijf curricula, het eerste onderzoek, de organisatie van een aantal conferenties, een eerste wetenschappelijke publicatie (in de stijgers), een institutionele link met KU Leuven, enzovoort. Het is wel jammer dat de autoriteiten hebben beslist de 28 pedagogische hogescholen om te schakelen naar 'unidades educativas', scholen dus. Zo gaan de ervaringen in lerarenopleiding toch voor een deel verloren. 

In verband met een andere actielijn - de ontwikkeling van het lerarenprofiel - zijn we er gelukkig in geslaagd het proces enigszins af te ronden. Het lerarenprofiel is uitgewerkt tot op het niveau van indicatoren. En we hebben enkele producten gerealiseerd die het mogelijk maken om elke Ecuadoriaanse leerkracht zichzelf te laten evalueren. Via een gids of een digitale test. Dit zorgt ervoor dat de leerkracht als een professioneel iemand wordt gezien, maar introduceert ook een aantal (voor Ecuador) nieuwe principes: leerling die centraal staat, gedifferentieerd onderwijs, multicultureel onderwijs, etc. Nu is het aan het Ministerie om de goede verspreiding te garanderen.  

En toen?

Ben benieuwd hoe Ecuador evolueert de volgende jaren. In het algemeen en op vlak van onderwijs.We zullen zeker 'in touch' blijven met een aantal mensen hier. En voor onze kinderen zal Ecuador altijd hun geboorteland blijven.

Het was fijn om ons Ecuador-verhaal via deze blog te kunnen doen. Het heeft me lange tijd geholpen om geregeld stil te staan bij de dingen. Er is na 2 jaar Peru en bijna 6 jaar Ecuador veel veranderd in ons leven. Niet in het minst door de geboorte van twee kinderen. Maar ook door wat we hier beleefden op vlak van ons werk, onderwijs, en het leven in het algemeen. Op dit ogenblik is het een erg interessant deel van de wereld, hier beweegt veel. Maar nu: op naar een nieuw begin. Opnieuw geboren worden in Vlaanderen, België, Europa?

Saludos cordiales, un abrazo

Paulien, Kasper, Anneleen en Stijn 

Stoere Kasper op Koninginnendag. Of was het al de dag van de nieuwe Koning?

Anneleen met pasgeboren Paulientje. 

Eind oktober ontvingen we een delegatie van KU Leuven. We gingen ook langs bij de Minister van Onderwijs (met wit hemd).

We waren twee weken aan zee. En kregen ook bezoek van een aantal vrienden.

Op ons afscheidsfeestje organiseerden we een 'bosque de memorias' (bos van herinneringen - met foto's van de afgelopen jaren).

Niet echt verwacht, maar er werden toespraken gehouden. Collega's van VVOB namen het initiatief. Goed zo'n rituelen. Dat helpt om af te ronden...