28-02-2011

Enkele vensters met zicht op vrije momenten tijdens een blitzbezoek aan België in de eerste helft van februari...

Beginnen bij het afscheid. Het went een beetje. Hier vanachter het glas van de Thalys.
Leuk thuis bij de familie. Met een drankje tussen ons.
Met vrienden pintje gaan drinken. Op de voorgrond een Duvel.
Mijn thuishaven in de vorm van een scheurkalender.
Op een fototentoonstelling in het oude mijngebouw van Zwartberg. Een aantal BV's opgegraven. Hier: Roos.
Werk van Margot, grote zus van petekind Willem. Venster op haar paardenstal.

27-02-2011

Yuki gaat terug naar Japan

Yuki neemt deze dagen afscheid van Ecuador. Hij is een Japanse vrijwilliger (senior, zeggen ze) die 2 jaar rond wiskunde heeft gewerkt. Een prachtpersoon is het. Hij heeft ook een tijdje op kantoor in VVOB gewerkt. Als afsluiting van de periode heeft hij voorbije vrijdag een presentatie gehouden in het auditorium van het Ministerie van Onderwijs. Anneleen en ik zijn erbij. Tijdens het evenement deelt hij ook een publicatie uit die hij zelf uitwerkte. De gedachtengang van Yuki even samengevat: de ogen van kinderen moeten blinken, ze moeten gelukkig zijn als ze naar school gaan, daarom moeten ze ook graag wiskunde doen en daarvoor heb je educatieve materialen nodig. Tijdens de presentatie en in de publicatie wordt ook Anneleen vermeld. Yuki looft haar achteraf nog persoonlijk: Anneleen is een experte wiskunde, zei ie.
Yuki en zijn vrouw hebben nog altijd moeite om Spaans te spreken. Ze vertellen dat ze de
voorbije 2 jaar wel 300 mensen hebben uitgenodigd om sushi te komen eten.
Lichtjes tot onze eigen verbazing stellen Anneleen en ik vast dat de analyse van Yuki heel sterk overeenkomt met die van ons. Het ontbreekt vaak aan basiscondities (organisatie, punctualiteit,...) En verder: wiskunde kan ook leuk zijn. Je kan de kinderen betrekken door hen actief te laten zijn en samen te werken. Ook het feit dat in Ecuador te snel en te veel moet aangeleerd worden.
Hilariteit in de zaal. Yuki haalt een lange paal met een pijl tevoorschijn om zijn presentatie kracht bij te zetten. Hij heeft het ook over 3 pilaren: elkaar groeten, properheid en punctualiteit. Heel belangrijk, zei ie. Allemaal heel belangrijk. Rug recht houden. Op tijd komen. 'Ik kom altijd 5 minuutjes voor het afgesproken uur toe', laat hij weten. En op een video over een Japanse school zien we dat de kinderen elke dag een kwartiertje helpen kuisen. Eindelijk heeft hij zijn zegje kunnen doen.
Maar hij doet dat met een groot hart voor Ecuador... En dat laat hij ook letterlijk blijken. Op het einde van de presentatie wordt het publiek verrast met een lesje origami. Het resultaat van de papiertruukjes is...: een groot hart.

Stagebezoek

Ine, Marjolein, Celine en Silke zijn 4 studenten lerarenopleiding (lager onderwijs) van Artevelde Hogeschool. Deze weken lopen ze met de ondersteuning van VVOB stage in Imbaburra, een provincie ten noorden van Quito. Ze worden opgevangen door een universiteit en een hogeschool met een lerarenopleiding. Na enkele weken van lessen en scholenbezoek, mogen ze zelf aan de slag. Ze zullen een basispakket van wiskundematerialen uitwerken. Daarna volgt een week dat ze hun eerste lesjes in Ecuador kunnen geven in scholen die een 'Scholenband' met Vlaanderen hebben. En om de stageperiode af te sluiten, zullen ze gedurende enkele weken lessen Engels geven. Je kan hen 'live' volgen op hun blog.
Van links naar rechts: Ine, Celine, Marjolein en Silke.

Een affiche die Ine en Marjolein verwelkomt op de hogeschool in San Pablo. Ze volgden lessen in de lerarenopleiding, maar mochten ook een keertje mee met een klasje kinderen naar het presidentieel paleis. Daar hadden ze een gesprek met de vice-president!
Tijdens het voorbije weekend waren ze even thuis. Met hun hulp was de 'Belgische' spaghettisaus na 10 minuutjes al aan het pruttelen. We horen allerlei over typisch Ecuadoriaanse gerechten. Niet altijd makkelijk blijkbaar. En grappig: Silke en Céline lieten hun nagels lakken, hun haar stijlen (zeg ik dat goed?) en hun puistjes behandelen. Een kwestie van zich in te leven, niet? De dag nadien moet Silke op tijd naar huis om samen met haar Ecuadoriaanse familie naar de mis te gaan. 'Vooraf gaan ze waarschijnlijk nog een uur nodig hebben om mij klaar te maken.'
Anneleen vertelde later op de avond wat over haar ervaringen in de klas. De studenten leken onder de indruk van alle materialen die ze reeds uitwerkte.

'Sjiek' initiatief

Enkele dagen geleden was er voor de ingang van het Ministerie van Onderwijs een opkuisactie van kauwgom. Een terreintje werd afgezet om het met hogedrukreinigers proper te spuiten. Er hingen berichten op om mensen aan te zetten voortaan hun kauwgom in de vuilbak te deponeren. Quito wordt dus opgevoed.
Even vertalen: 'Op deze plek vind je 32 kauwgommen per vierkante meter. Zie je hoeveel werk het kost om ze weg te krijgen? Nu is deze plek proper... zonder kauwgom... Draag je steentje bij en gooi je kauwgom in de vuilbak.'

Gekiekt

21-02-2011

Vlaamse eilandjes in Ecuador

In Ecuador is een goede hotelinfrastructuur voorhanden. Van alle categorieën en stijlen. Van poepsjieke hotels tot zeer eenvoudige kamers bij mensen thuis. En daartussen heb je ook gewone, smaakvolle overnachtingsplekken. Dat is anders in Peru, waar je weinig gezellige hotelletjes hebt en dan nog steevast van buitenlanders. Het lijkt erop dat enkel de superrijke bovenlaag in Peru reist, terwijl een bredere laag van Ecuadorianen in eigen land rondreist. En de hotels zijn gelukkig ook meestal van Ecuadoriaanse eigenaars.

En toch is het fijn om ook eens naar een Vlaams eilandje in Ecuador te reizen. Wij doen dat zelf ook af en toe. Voor iemand die naar Vlaanderen Vakantieland in Ecuador wil komen, maakten we het volgende (onvolledig?) lijstje van de locaties die wij kennen. Breng zelf alvast een virtueel bezoekje door op de namen in het vet te klikken.

Stel dat je toekomt in Quito. Je overnacht dan uiteraard een of meerdere nachten bij ons thuis. En daarna zou je eerst naar het oosten kunnen trekken. Een heerlijke plek in de jungle op vier uurtjes van de hoofdstad. Met halfweg een tussenstop in de warme baden van Papallakta. Van daaruit zak je af naar de 'selva'. Op naar het dorpje Archidona. In de buurt daar heb je 'Hakuna Matata'. Je kan er zwemmen in een palmboomzwembad, wandelen op de uitgestippelde paden en heerlijk eten. Met Rudi en Marcellina kan je in het Nederlands spreken over hoe ze van een boerderij een 'lodge' maakten.
Als je genoeg genoten hebt, keer je terug naar Quito. Welkom thuis. En dan sturen we je naar Otavalo, op een tweetal uurtjes van Quito. Daar heb je Hotel Riviera-Sucre. Een sfeervol huis is het in het midden van die interessante Indianenstad. Met vooral op zaterdag (maar eigenlijk alle dagen) de toeristische markt met artesanaat.
Van Otavalo is het niet ver meer naar Ibarra. En van daaruit is het nog iets meer dan een uurtje rijden om in Limonal te geraken. Daar heb je 'Bosque de Paz', een plek in het nevelwoud. Piet Sabbe kan je vertellen over hoe hij een platgebrande wei omtoverde naar een fruitbos. Je ziet het hele jaar door kilo's citrusvruchten aan de bomen hangen. En je hebt er wandelpaden langs bambubosjes.
Olda, de vrouw van Piet kan je culinair voorbereiden op een verblijf aan de kust. Ze schotelt je lekkere gerechten van Esmeraldas voor. En dat zou dus de volgende stop kunnen zijn.

Tonsupa is een toeristische kustplaats, vlakbij Esmeraldas. Daar is onlangs een ViaVia Joker Reis Café (zie ViaVia Tonsupa) geopend. De Limburger, Guido Van Moll, kan je bevragen over zijn vorige leven als schepen voor milieu en toerisme in Muisne. Aan de rand van de zee (op de 'malecon') kan je ook gaan eten in 'La Terraza de los Flandes' en uiteraard heeft of had Guido daar een link mee.

Als je in de 'mood' bent voor meer kustleven, kan je naar het zuiden trekken, richting Manta. Daar heb je een 'Cafe con Leche' (Café met Melk). Het is de enige plek van ons lijstje die we nog niet bezochten. In het foldertje staat: 'A fun café con leche couple. The café part is from Esmeraldas and speaks - of course fluent Spanish. The leche part is a Belgian woman who speaks Spanish with a cute gringa (= VS of buitenlands) accent, English and Dutch.' Eens uitproberen dus?
Als je dan toch al wat zuidelijker bent geraakt, kan je evengoed helemaal naar de meest zuidelijke provincie van Ecuador reizen: Zamora. De laaste stop na een lange rit. Het is de moeite, hoor! Je eindbestemming is dan 'Copalinga'. Je overnacht er in ecologische 'cabañas', op slechts 3 kilometer van het Nationaal Park Podocarpus.
Je hoeft geen vogelliefhebber te zijn om het er naar je zin te hebben. Een babbel met Catherine of Boudewijn helpt ook. En het ontbijt 's morgens, met de colibri's in de buurt, smaakt naar meer. Ja, dat eten bij die Vlamingen... Dat is wel overal een aanrader.

Goede reis!