19-12-2010
Net terug uit Vlaanderen
Niet dat ik terugkom met een grote cultuurshock van mijn verblijf in België. De 3 weken dat ik daar was met mijn Ecuadoriaanse collega's, deden me wel af en toe aan het denken zetten...
Laten we eens ervan uitgaan dat ik na 2,5 jaar in Ecuador, me niet meer zou herinneren hoe het is om in Vlaanderen te wonen. Wat zou me dan opvallen?- Iedereen is gedisciplineerd. Mooi afspreken, correct doen wat was afgesproken of was gepland.
- De Vlamingen zijn wat koeltjes, niet erg hartelijk. Soms lijken ze wel verlegen. Zorgt de winterse kou ervoor dat hun batterijen leeg geraken?
- Iedereen is heel erg gehaast, moet van de ene naar de andere afspraak. Er is geen tijd voor onvoorziene omstandigheden.
- De mensen zijn groot en slank. En modisch gekleed.
- Alles lijkt zo luxueus en is netjes afgewerkt.
- Het is zo stil in de straten. Geen verkeer in de stadscentra. De auto's zijn rustig, toeteren niet en hebben geen vieze uitlaat. Ze laten je oversteken aan de zebrapaden. Je ziet heel veel fietsers.
- Het is wel heel erg koud in de winter. Het sneeuwt er zelfs. 's Avonds is het vlug donker. Je ziet weinig volk in de straten.
- Men eet heel veel brood. Als je geluk hebt, krijg je 's middags ook soep erbij. Ze eten 's avonds warm. Maar er wordt weinig rijst en ook niet zo heel veel vlees gegeten.
Euh, zijn dit dan foute clichés?
Stijn
Blauwe ogen in Peru
In Tarpurisunchis, de Peruaanse plek waar we enkele jaren werkten, sprak mij op een bepaald moment een nieuwe leerling aan. 'Jij hebt een zwart puntje in je ogen en daarrrond is het blauw. Kan je daar ook door zien?'
21-11-2010
Op bezoek bij Tarpurisunchis in Abancay, Peru. Het was alweer meer dan 2 jaar geleden.
Tijdens de week van het allerheiligen waren Anneleen en ik nog eens in Peru. We vlogen van Quito naar Lima en namen dan de bus van 17 uren naar Abancay. Nog eens op bezoek op ons vorige werk: Tarpurisunchis.
Javier en Isabel. We overnachten bij hen thuis, vlakbij de school.
Tarpurisunchis heeft intussen een studio, ze maken succesvolle fimpjes in het Quechua.
Kids van Tarpu
Een voorlopig houten gebouw: de lagere school
Administratief gebouw uit adobe, neergezet met steun uit Vlaanderen.
De kleuterschool, ook met centen uit Vlaanderen gebouwd
Veel baby's geboren sinds we weg zijn bij Tarpu. Onze vrienden Dennis en Livia met hun zoontje Martin Amaru.
Diana, Anneleen en Dina. De twee D's deden nog mee aan de videocursus. Dina is secretaresse geworden van Tarpurisunchis. Diana presenteert soms in de filmpjes van Tarpu.
Elizabeth en broer Christian. Elizabeth is mama geworden op haar 17de. Ze moet nog een half jaar studeren en dan is ze veearts. Christian studeert voor ingenieur.
De vrouw van Ricardo en 3 van haar 7 (klein)kinderen, ze wonen vlakbij Tarpurisunchis
Heerlijke visgerechten in Lima
Met Viviana en haar dochtertje in het 'Waterpark' in Lima
09-11-2010
Vrouwen uit Vlaanderen
Hoe komt het toch dat het bijna altijd jonge vrouwen zijn die exotische avonturen moedig en alleen ondernemen? De laatste maanden hebben we geregeld bezoek ontvangen uit Vlaanderen:
- Lien, onze VVOB-stagiaire
- An, nicht van Ans (vrouw van Ruben, broer van Anneleen)
- Kaat, vriendin van Joke (iemand die we nog van in Gambia kennen)
- Ellen, iemand die we van een bouwkamp in Peru kennen
Met Kaat (rechts) en gezinnetje van Els (woont ook in Quito) op een zaterdag gaan zwemmen en picknikken in de vallei.
Met Ellen in Papallakta... Kamperen, warme baden en massage.
Ontbijten op ons terras met An (links), Anneleen en Kaat (rechts)
An links, Lien rechts
Met An naar Guamote, een wat armoedig dorpje in de provincie Chimborazo
Wortelen wassen voor de markt
Tja, wat moet je hierbij nog zeggen?
Stijn
26-10-2010
Origineel: verjaardag vieren op afstand
Het was er tot hiertoe nog niet van gekomen. Verslag doen van mijn verjaardagsfeestje, waar ik zelf niet bij was. Op 12 juli was ik immers op vakantie in België. Zag zonet de foto's van het feestje dat mijn collega's in Quito hielden. Leek me leuk om daar een blogartikeltje te maken...
Een verjaardagskaart: 'Gelukkige verjaardag Stinj' (Stijn op zijn Ecuadoriaans)
Iemand moet die kaars uitblazen...
.JPG)
Toasten...!
Stijn
25-10-2010
30 jaar Belgische coöperatie in Ecuador
Enkele weken geleden werd '30 jaar Belgische coöperatie' in Ecuador gevierd. We zijn er met een aantal collega's naartoe geweest. Het evenement vond plaats in het culturele centrum van Quito, vlak aan de centrale 'plaza'. Met speechen, een receptie en een fototentoonstelling. Het was een gelegenheid om andere Belgen te zien. En vooral: er was Belgisch bier! Hoegaarden, Leffe (van het vat) en Chimay.
Beetje hoogteverschil, maar sympatiek... Verantwoordelijke Belgische coöperatie en enkele mensen van het Ministerie van Onderwijs.
Stijn
10-10-2010
Zes van de tien Latino's...
In Afrika en Latijns-Amerika hebben de Europeanen vaak een naam van 'losbandig' te zijn. In de betekenis van: heel vrij op relationeel en sexueel gebied. Toch hebben wij als noorderlingen een ander beeld van onszelf en van de Latino's.
Tijdens gesprekken in Peru en Ecuador vertelden ons mannen en vrouwen al over het feit dat de meesten ontrouw zijn, vooral dan de mannen. Nu bevestigt dit ook een onderzoek, waarover vandaag een artikel in 'El Comercio' te lezen is.
Zes van de Latino's (63 %) geven toe dat ze al eens ontrouw zijn geweest. Maar het bijzondere is dat de Mexicanen en Ecuadorianen de lijst van ontrouwen in 11 landen aanvoeren.
Deze peiling over sexualiteit werd uitgevoerd door het bedrijf 'Tendencias Digitales, met zetel in Caracas (Venezuela), voor de 'Grupo de Diarios América (GDA)'. Tussen juni en augustus 2011 werden 3.349 mannen en vrouwen tussen 18 en 55 jaar ondervraagd.
Als we een onderscheid maken tussen de mannen en vrouwen, merken we dat vooral de mannen in Latijns-Amerika toegeven ontrouw te zijn. 70 procent erkent een of twee keren hun partner te hebben bedrogen, terwijl de Brazilianen toegeven dat ze meer dan 3 keren ontrouw waren.
De mannen die ontrouw zijn, doen dat vanaf 36 jaar, terwijl vrouwen zich in de leeftijd van 25 tot 45 jaar situeren. In het algemeen is het hoogste percentage ontrouw voor de mannen in Ecuador (75 %) genoteerd, voor vrouwen is dat in Colombië (58 %).
Volgens Diego Tapia, familieterapeut, zou de ontrouw kunnen te wijten zijn aan een gebrek aan echte intimiteit. Het is te zeggen: dat beiden vrij en open uitdrukken wat ze denken en voelen. 'Het is een symptoom voor dieper ongenoegen, zoals ook het gebrek aan engagement voor een vitaal project samen.'
De sexuoloog Antonio León Rodríguez haalt andere oorzaken aan: het niet verzorgen van de ene persoon ten aanzien van de andere, de verwaarlozing, de eenzaamheid, het voortdurend onder stress leven, het wederzijdse misprijzen, het egoïsme, etc.
Voor de geconsulteerde experten is een van de redenen voor ontrouw de cultuur. De psycholog Miram Donoso bevestigt dat de macho-samenleving in zekere zin het ontrouw gedrag van mannen goedkeurt en de ontrouw van de vrouw bestraft.
De relatiepsycholoog Santiago Añazco voegt toe dat de culturele omgeving ertoe aanzet om te denken dat als de meerderheid het doet, men ook automatisch redeneert: 'waarom ik niet?'.
De eerste keer
41,5 procent van de vrouwen en mannen hadden een eerste sexuele relatie tussen 16 en 18 jaar.
De gedachte dat jongeren steeds jonger sexueel actief zijn, wordt bevestigd door de bevraging. 16,8 procent van de meisjes tussen 18 en 20 jaar zeiden dat ze een sexuele relatie hadden tussen 13 en 15 jaar.
Tijdens gesprekken in Peru en Ecuador vertelden ons mannen en vrouwen al over het feit dat de meesten ontrouw zijn, vooral dan de mannen. Nu bevestigt dit ook een onderzoek, waarover vandaag een artikel in 'El Comercio' te lezen is.
Zes van de Latino's (63 %) geven toe dat ze al eens ontrouw zijn geweest. Maar het bijzondere is dat de Mexicanen en Ecuadorianen de lijst van ontrouwen in 11 landen aanvoeren.
Deze peiling over sexualiteit werd uitgevoerd door het bedrijf 'Tendencias Digitales, met zetel in Caracas (Venezuela), voor de 'Grupo de Diarios América (GDA)'. Tussen juni en augustus 2011 werden 3.349 mannen en vrouwen tussen 18 en 55 jaar ondervraagd.
Als we een onderscheid maken tussen de mannen en vrouwen, merken we dat vooral de mannen in Latijns-Amerika toegeven ontrouw te zijn. 70 procent erkent een of twee keren hun partner te hebben bedrogen, terwijl de Brazilianen toegeven dat ze meer dan 3 keren ontrouw waren.
De mannen die ontrouw zijn, doen dat vanaf 36 jaar, terwijl vrouwen zich in de leeftijd van 25 tot 45 jaar situeren. In het algemeen is het hoogste percentage ontrouw voor de mannen in Ecuador (75 %) genoteerd, voor vrouwen is dat in Colombië (58 %).
Volgens Diego Tapia, familieterapeut, zou de ontrouw kunnen te wijten zijn aan een gebrek aan echte intimiteit. Het is te zeggen: dat beiden vrij en open uitdrukken wat ze denken en voelen. 'Het is een symptoom voor dieper ongenoegen, zoals ook het gebrek aan engagement voor een vitaal project samen.'
De sexuoloog Antonio León Rodríguez haalt andere oorzaken aan: het niet verzorgen van de ene persoon ten aanzien van de andere, de verwaarlozing, de eenzaamheid, het voortdurend onder stress leven, het wederzijdse misprijzen, het egoïsme, etc.
Voor de geconsulteerde experten is een van de redenen voor ontrouw de cultuur. De psycholog Miram Donoso bevestigt dat de macho-samenleving in zekere zin het ontrouw gedrag van mannen goedkeurt en de ontrouw van de vrouw bestraft.
De relatiepsycholoog Santiago Añazco voegt toe dat de culturele omgeving ertoe aanzet om te denken dat als de meerderheid het doet, men ook automatisch redeneert: 'waarom ik niet?'.
De eerste keer
41,5 procent van de vrouwen en mannen hadden een eerste sexuele relatie tussen 16 en 18 jaar.
De gedachte dat jongeren steeds jonger sexueel actief zijn, wordt bevestigd door de bevraging. 16,8 procent van de meisjes tussen 18 en 20 jaar zeiden dat ze een sexuele relatie hadden tussen 13 en 15 jaar.
08-10-2010
Juf-doet-al
Vorige week woensdag en donderdag waren we voor het werk in Nanegal, een mooi en rustig dorpje omgeven door bergruggen. Er is een school die volgens ons VVOB-programma een 'betekenisvolle ervaring' heeft en die gingen we filmen. De dorpsschool beschikt over een museum met oude stukken van de lokale 'Yambo'-cultuur. Kinderen gidsen er voor kinderen van andere scholen uit de omgeving en tijdens de lessen worden linken gelegd met het museum.
Het viel me nog eens op dat de leerkrachten allerlei jobs combineren. We werden bij de directeur uitgenodigd, die bleek een kleine arena voor hanengevechten in zijn achtertuin te hebben. Een goede bijverdienste, zei ie.
En toen we 's avonds een hotelletje in het dorp vonden, herkende ik niet meteen de juf die we voordien op school hadden gezien. Ze toont ons de kamers van het hotel, ze kookt voor ons 's avonds in het restaurant, ze verkoopt 's morgens in het winkeltje enkele schoolspullen aan kinderen en gaat dan samen met ons naar haar school waar ze lesgeeft in het eerste jaar basisonderwijs. Vele persoonlijkheden... Moet boeiend zijn.
Toch streeft men ook in Ecuador naar meer en meer specialisering. Opdat leerkrachten voltijds met onderwijs bezigzijn. Misschien dat de nieuwe algemene wet voor onderwijs dat klaarkrijgt. De leerkrachten zullen dan meer moeten kunnen verdienen, anders zullen ze blijven zoeken naar een aanvullend inkomen.
De juf in kwestie...
Stijn
05-10-2010
Met de fiets in Quito
Sinds kort hebben Anneleen en ik weer fietsen. Je ziet er niet veel in Quito tijdens de week, fietsen lijkt hier eerder een vrijetijdsactiviteit. Ik ga geregeld naar het werk met de fiets. Dat is dan een afdaling tot het Carolina Park, oversteken en nog enkele blokken verder tot het nieuwe kantoor van VVOB. De weg terug is minder makkelijk. Bergop. Dat is echt afzien.In het Ministerie parkeer ik mijn fiets altijd onderin de parking. Eigenlijk is het zowat op de parkeerplaats van de minister. Daar kan ik de fiets immers op slot doen aan een ijzeren staaf.
Stijn
03-10-2010
De president leeft, leve de president!
Balans van de onlusten voorbije donderdag: 10 doden en 270 gewonden. Ongezien sinds lang. Eigenlijk ook onverwacht. Collega’s waren er vooraf gerust in. ‘Het land stond indertijd op stelten toen er maar 1 dode viel, het zal zo’n vaart wel niet lopen’ Maar toen was het anders. De laatste van de 3 verdreven presidenten voor Correa werd door een representatief deel van de bevolking uit het paleis gejaagd. Hij vluchtte met de helicopter. Het was Lucio Gutierrez, die deze dagen door Correa wordt beschuldigd achter de onlusten te zitten. Nu zijn het gewapende mensen met uniform, de politie die normaal in moet staan voor de veiligheid van de bevolking, die de president het vuur aan de schenen leggen. De wereld op zijn kop? De grote meerderheid van de bevolking veroordeelt het optreden van de politie. En die politie, met zijn 42.000 manschappen, blijft gefrustreerd achter. Er is de laatste jaren door de socialistische regering sterk sancionerend ingegrepen waar agenten de mensenrechten bijvoorbeeld niet hadden gerespecteerd. En de laatste nieuwe wet schaft bepaalde voordelen af. Maar de lonen van de politie zouden in het algemeen wel verhogen en er werd al geïnvesteerd in uitrusting.
‘We mogen niet reclameren. Alles wordt opgedrongen. En Rafael Correa heeft ons slecht behandeld. Hij zei ezels tegen ons.’, is de reactie van een agent.
Men verwacht dat de meesten morgen maandag het werk terug hervatten, maar een taxichauffeur vertelde dat ie van een politieagent hoorde dat er nieuwe protesten zullen volgen.
De tijd zal uitwijzen of er effectief een staatsgreep was gepland en of de president echt gekidnapt en met de dood bedreigd werd. Op televisie zagen we in ieder geval wel al kogelinslagen in de wagen waarmee de president werd weggevoerd en we weten dat een van zijn escortemensen het leven liet. Maar ik denk niet dat we van een echte staatsgreep kunnen spreken.
Wat zijn mijn persoonlijke conclusies na deze opeenstapeling van feiten en frustraties, die hebben geleid tot een (voorlopige) climax?
Conclusie 1: de president leeft, leve de president. Mocht de president in het tumult van afgelopen donderdag het leven hebben gelaten, dan zou een ware volksopstand zijn ontstaan. Rafael Correa is voor vele Ecuadorianen de eerste in een lange rij presidenten die echt iets aan de problemen in het land wilt doen. En ik geloof dat zelf ook. Ik merk dagelijks dat er belang wordt gehecht aan onderwijs, dat er werkelijk goede intenties zijn voor dit land. Op verscheidene vlakken. Kan me inbeelden dat vele mensen zeggen: eindelijk iemand die niet corrupt is en het land vooruit wil helpen. Gelukkig staat het leger achter de president. Hopelijk blijft leger en politie grotendeels op een lijn. Zo zal de bevolking zonder wapens ook nooit een burgeroorlog hoeven te starten.
Conclusie 2: er zijn bij politie, militairen, media, universiteiten en de oppositie in het algemeen frustraties ontstaan waar rekening zal moeten mee gehouden worden. De opborrelende tegenstemmen worden nu in de kiem gesmoord, maar zullen vroeg of laat weer op een of andere manier opduiken. Het zou goed zijn als daar lucht aan gegeven wordt. Mensen moeten zelf mogen kunnen nadenken. De 'burgerrevolutie' van de president mag geen eenmans-dogma worden, maar het resultaat van een democratisch en participatief proces dat nog moet uitgevonden worden.
De meeste mensen keuren terecht de extreme en vieze kantjes van de politie af. De politie zelf moet leren, maar de president ook. Een leidersfiguur zou de gemoederen eerder moeten bedaren dan ophitsen. Oppositie blijft altijd nuttig en nodig. Het werkt als een spiegel. En uiteindelijk helpt het niet de spiegel stuk te slaan om je mindere kantjes niet te hoeven zien.
Conclusie 3: de mensen voelen dat er iets verloren is gegaan. Een mentale opdoffer. De president heeft imagoschade opgelopen. In het buitenland en in eigen land. Misschien zijn de intenties prima, de uitwerking is dat niet altijd. Zijn geloofwaardigheid kreeg een deuk.
In Ecuador beslist de president alles. In de praktijk is dat niet helemaal zo, maar iedereen is ervan overtuigd dat elke maatregel of uitspraak uiteindelijk van de president komt. Dat is in Europa of België minder goed te begrijpen. Daar is een opperhoofd slechts een radertje, het systeem kan zelfs zonder hem of haar verder. In het Latijns-Amerikaanse Ecuador is de president effectief iemand die heel veel beslist, maar in de geesten van de mensen is het iemand die ook het hele systeem bepaalt, overeind houdt en verpersoonlijkt. Nu, de sokkel is gaan wankelen. De mensen zijn dus in hun wezen getroffen. Er is geraakt aan de president, dus ook aan iedere Ecuadoriaan die achter de president staat. En dat zijn er nog steeds velen.
Stijn
‘We mogen niet reclameren. Alles wordt opgedrongen. En Rafael Correa heeft ons slecht behandeld. Hij zei ezels tegen ons.’, is de reactie van een agent.
Men verwacht dat de meesten morgen maandag het werk terug hervatten, maar een taxichauffeur vertelde dat ie van een politieagent hoorde dat er nieuwe protesten zullen volgen.
De tijd zal uitwijzen of er effectief een staatsgreep was gepland en of de president echt gekidnapt en met de dood bedreigd werd. Op televisie zagen we in ieder geval wel al kogelinslagen in de wagen waarmee de president werd weggevoerd en we weten dat een van zijn escortemensen het leven liet. Maar ik denk niet dat we van een echte staatsgreep kunnen spreken.
Wat zijn mijn persoonlijke conclusies na deze opeenstapeling van feiten en frustraties, die hebben geleid tot een (voorlopige) climax?
Conclusie 1: de president leeft, leve de president. Mocht de president in het tumult van afgelopen donderdag het leven hebben gelaten, dan zou een ware volksopstand zijn ontstaan. Rafael Correa is voor vele Ecuadorianen de eerste in een lange rij presidenten die echt iets aan de problemen in het land wilt doen. En ik geloof dat zelf ook. Ik merk dagelijks dat er belang wordt gehecht aan onderwijs, dat er werkelijk goede intenties zijn voor dit land. Op verscheidene vlakken. Kan me inbeelden dat vele mensen zeggen: eindelijk iemand die niet corrupt is en het land vooruit wil helpen. Gelukkig staat het leger achter de president. Hopelijk blijft leger en politie grotendeels op een lijn. Zo zal de bevolking zonder wapens ook nooit een burgeroorlog hoeven te starten.
Conclusie 2: er zijn bij politie, militairen, media, universiteiten en de oppositie in het algemeen frustraties ontstaan waar rekening zal moeten mee gehouden worden. De opborrelende tegenstemmen worden nu in de kiem gesmoord, maar zullen vroeg of laat weer op een of andere manier opduiken. Het zou goed zijn als daar lucht aan gegeven wordt. Mensen moeten zelf mogen kunnen nadenken. De 'burgerrevolutie' van de president mag geen eenmans-dogma worden, maar het resultaat van een democratisch en participatief proces dat nog moet uitgevonden worden.
De meeste mensen keuren terecht de extreme en vieze kantjes van de politie af. De politie zelf moet leren, maar de president ook. Een leidersfiguur zou de gemoederen eerder moeten bedaren dan ophitsen. Oppositie blijft altijd nuttig en nodig. Het werkt als een spiegel. En uiteindelijk helpt het niet de spiegel stuk te slaan om je mindere kantjes niet te hoeven zien.
Conclusie 3: de mensen voelen dat er iets verloren is gegaan. Een mentale opdoffer. De president heeft imagoschade opgelopen. In het buitenland en in eigen land. Misschien zijn de intenties prima, de uitwerking is dat niet altijd. Zijn geloofwaardigheid kreeg een deuk.
In Ecuador beslist de president alles. In de praktijk is dat niet helemaal zo, maar iedereen is ervan overtuigd dat elke maatregel of uitspraak uiteindelijk van de president komt. Dat is in Europa of België minder goed te begrijpen. Daar is een opperhoofd slechts een radertje, het systeem kan zelfs zonder hem of haar verder. In het Latijns-Amerikaanse Ecuador is de president effectief iemand die heel veel beslist, maar in de geesten van de mensen is het iemand die ook het hele systeem bepaalt, overeind houdt en verpersoonlijkt. Nu, de sokkel is gaan wankelen. De mensen zijn dus in hun wezen getroffen. Er is geraakt aan de president, dus ook aan iedere Ecuadoriaan die achter de president staat. En dat zijn er nog steeds velen.
Stijn
30-09-2010
Rust na een lange, hevige dag
Op dit moment spreekt de vice-president, Lenin Moreno, op de televisie. Hij is een rustige, bedachtzame man. Altijd geneigd om de gemoederen te bedaren.
Lenin Moreno wordt onderbroken. We zien de president in zijn maatpak met presidentsband om. Een persconferentie...
Vanuit de gele zaal van zijn paleis bedankt hij de bevolking en het leger. Hij gaat verder over de wet die gisteren is goedgekeurd. Over de lonen, beloningen en compensaties van de politiemensen die de protesten zijn gestart. Dat ze fout zijn geïnformeerd. Hij maakt bekend dat een politieman tijdens de reddingsoperatie overleden is.
Ik hoor geen geweerschoten meer buiten.
Rafael Correa gaat verder met het overlopen van de dag. Hij zegt dat ze op zijn pas geopereerde knie hebben geslaan, dat ze hem daarna hebben verzorgd in het ziekenhuis, maar dat de politiegroep, die hem vasthield, hem zeiden niet te willen laten gaan tot ie de bewuste wet zou hebben teruggetrokken. Hij belooft dat alle slechte elementen van de politie zullen worden gestraft. 'Qué viva la patria. Hasta la victoria siempre.'
Buiten rijdt de vuilniskar voorbij. Anneleen is even wakker geworden en naar haar bed gegaan. Ik volg nu haar voorbeeld...
Lenin Moreno wordt onderbroken. We zien de president in zijn maatpak met presidentsband om. Een persconferentie...
Vanuit de gele zaal van zijn paleis bedankt hij de bevolking en het leger. Hij gaat verder over de wet die gisteren is goedgekeurd. Over de lonen, beloningen en compensaties van de politiemensen die de protesten zijn gestart. Dat ze fout zijn geïnformeerd. Hij maakt bekend dat een politieman tijdens de reddingsoperatie overleden is.
Ik hoor geen geweerschoten meer buiten.
Rafael Correa gaat verder met het overlopen van de dag. Hij zegt dat ze op zijn pas geopereerde knie hebben geslaan, dat ze hem daarna hebben verzorgd in het ziekenhuis, maar dat de politiegroep, die hem vasthield, hem zeiden niet te willen laten gaan tot ie de bewuste wet zou hebben teruggetrokken. Hij belooft dat alle slechte elementen van de politie zullen worden gestraft. 'Qué viva la patria. Hasta la victoria siempre.'
Buiten rijdt de vuilniskar voorbij. Anneleen is even wakker geworden en naar haar bed gegaan. Ik volg nu haar voorbeeld...
En vivo: beelden van schietende militairen
Op TV zie je chaotische beelden van schietende militairen in de buurt van het hospitaal waar president Correa verblijft. Er wordt ook traangas afgevuurd. Het is niet duidelijk wat er bezig is, maar het ziet er niet goed uit. Er is blijkbaar veel verwarring. Een actie om de president daar weg te halen?, vraagt de commentaarstem zich af.
De beelden zijn opnieuw van een andere zender. Blijkbaar kan de nationale, publieke televisie niet meer uitzenden omwille van aangebrachte vernielingen. Dat is hetgeen erbij wordt verteld.
Men houdt een interview met iemand die in het ziekenhuis werkt. De verpleegster spreekt over enkele kinderen die temidden van het tumult zijn geboren.
Je ziet veel militairen met wapens en gasmaskers. Nu wordt inderdaad gezegd dat de president naar buiten wordt gehaald. Er valt een militair neer. De televisiecommentator zegt dat de president inderdaad is bevrijd. Ik hoor schoten van de televisie en van buiten. Anneleen is intussen in slaap gevallen.
De president komt toe op de centrale plein in Quito waar het volk op hem wacht. Hij zou een 10-tal uren zijn vastgehouden door politiemensen. Correa spreekt nu. Over vrede, justitie, tranen, verdriet, Ecuadoriaan zijn,... en roept. Het volk reageert. De president zegt dat ie mishandeld werd.
Buiten blijven geweerschoten klinken, of beter: ratelen. Zijn het rubberen kogels? Het lijkt vuurwerk, hetgeen we hier ook zo vaak zien en horen. De president vraagt een moment van stilte voor de militairen en hun familie. Het volk scandeert. De president spreekt toe. Over 'la revolución ciudadana' (de burgerrevolutie) en democratie. Hij dankt voor de steun van de mensen. 'Nooit gaan we onder druk onderhandelen'.
De president blijft vurig speechen.Ik bel naar Nederlandse vrienden die in de buurt van het hospitaal,waar de president werd vastgehouden, wonen. Meike zegt dat er militaire vrachtwagens, ziekenwagens en auto's met gele vlaggen (van de partij van de president) doorrijden. Er hangt ook een traangaslucht. Schoten blijven klinken.
Op de televisie rondt de president zijn toespraak af. En de nationale hymne wordt ingezet. Iedereen zingt mee. Andere liederen en leuzen volgen.
Zie berichten en beelden van http://www.deredactie.be/
Niet onze eerste noodtoestand
Nu we hier samen voor de televisie zitten en de actualiteit volgen, neem ik de tijd om blogberichtjes te schrijven en met Anneleen te bespreken...
Blijkbaar hebben we al in elk zuiders land waar we woonden, noodtoestanden meegemaakt. Toen Anneleen een jaar in Bolivië woonde, waren de waterrechten de aanleiding. In Gambia werd de noodtoestand uitgeroepen na een voetbalwedstrijd tussen Senegal en Gambia. Alle Senegalezen en winkels die Frans leken, werden toen aangevallen. En toen we enkele jaren geleden in Peru woonden, werd in onze regio Apurimac de noodtoestand uitgeroepen toen er rellen ontstonden omdat de goeverneur gelden naar haar geboortestreek had doorgeschoven.
Blijkbaar hebben we al in elk zuiders land waar we woonden, noodtoestanden meegemaakt. Toen Anneleen een jaar in Bolivië woonde, waren de waterrechten de aanleiding. In Gambia werd de noodtoestand uitgeroepen na een voetbalwedstrijd tussen Senegal en Gambia. Alle Senegalezen en winkels die Frans leken, werden toen aangevallen. En toen we enkele jaren geleden in Peru woonden, werd in onze regio Apurimac de noodtoestand uitgeroepen toen er rellen ontstonden omdat de goeverneur gelden naar haar geboortestreek had doorgeschoven.
Collega Ely is erbij
Anneleen werkt al meer dan een jaar samen met juf Ely in een Ecuadoriaanse school. Ze stuurt nu voortdurend sms'jes vanop het centrale plein in het historische centrum van Quito. Ze wil 'zorgen voor de presi', laat ze ons weten. Een andere sms heeft het over het traangas en dat ze er erg last van heeft.
Militairen beschermen publieke televisie
We krijgen nu terug beelden van 'Ecuador Televisión', het openbare televisiestation. De presentatrice zegt dat er veel vernielingen zijn aangebracht aan de apparatuur. Maar met de hulp van de 'fuerzas armadas' (leger) kunnen ze terug aan de slag.
Lees of kijk naar wat onze Vlaamse publieke TV communiceert.
Lees of kijk naar wat onze Vlaamse publieke TV communiceert.
Luchthaven (even) open?
Wij hebben vanuit onze living zicht op de luchthaven. En de hele namiddag was daar niets te zien. Zonet heb ik echter een vliegtuig zien landen.
Op het nieuws liet men weten dat KLM deze morgen niet was kunnen opstijgen. Het vliegtuig zat al vol, klaar om te vertrekken, maar even later moest iedereen uitstappen.
Op het nieuws liet men weten dat KLM deze morgen niet was kunnen opstijgen. Het vliegtuig zat al vol, klaar om te vertrekken, maar even later moest iedereen uitstappen.
President nog eens aan de lijn (live op tv)
President Correa doet een heel lang verhaal over de actuele situatie, ook over wat de politie op gang bracht. Het is wat de publieke radio net voordien had opgenomen.
Op het einde van het (eenmans)gesprek laat de interviewster weten dat heel veel burgemeesters en andere mensen in het land achter hem staan. En dat zij zelf ook haar burgerplicht doet om de bevolking te informeren. Er worden hartelijke groeten uitgewisseld. De president sluit emotioneel af: 'Wat er ook met mij gebeurt, ik hou van mijn vaderland, mijn familie,...'.
Vervolgens worden enkele mensen opgevoerd die zich uitdrukken ten voordele van de regering.
Wordt het soms niet wat te doorzichtig? Zeker na die vorige televisiescenes. Gelooft de bevolking dit nog? Men moet zich toch iets te hard 'in de goede richting' geduwd voelen? Is de huidige regering en de president iets te ambitieus met het doorduwen van al die belangrijke wetten? Hoe moet dit allemaal lukken in een sfeer van overleg, met die verschillende meningen, als democratie,...? Het lijkt me moeilijk om tegelijk ook nog eens besparingen door te voeren. We vingen eerder al geruchten op dat alle ministeries sterk zullen moeten gaan bezuinigen en veel personeel op straat zetten.
Op het einde van het (eenmans)gesprek laat de interviewster weten dat heel veel burgemeesters en andere mensen in het land achter hem staan. En dat zij zelf ook haar burgerplicht doet om de bevolking te informeren. Er worden hartelijke groeten uitgewisseld. De president sluit emotioneel af: 'Wat er ook met mij gebeurt, ik hou van mijn vaderland, mijn familie,...'.
Vervolgens worden enkele mensen opgevoerd die zich uitdrukken ten voordele van de regering.
Wordt het soms niet wat te doorzichtig? Zeker na die vorige televisiescenes. Gelooft de bevolking dit nog? Men moet zich toch iets te hard 'in de goede richting' geduwd voelen? Is de huidige regering en de president iets te ambitieus met het doorduwen van al die belangrijke wetten? Hoe moet dit allemaal lukken in een sfeer van overleg, met die verschillende meningen, als democratie,...? Het lijkt me moeilijk om tegelijk ook nog eens besparingen door te voeren. We vingen eerder al geruchten op dat alle ministeries sterk zullen moeten gaan bezuinigen en veel personeel op straat zetten.
Gewonde politieagent loopt studio binnen
Een man die met een band op zijn hoofd recht uit het ziekenhuis lijkt te komen, loopt zonet de televisieset op. Lijkt deze keer wel met de medewerking van de presentators, maar het komt raar over. De gewonde man begint zijn verhaal rechtstaand te vertellen. De twee journalisten vragen hem te gaan zitten. De man zegt een politieman te zijn en vertelt wat ie vandaag allemaal zou hebben meegemaakt en waarom hij gewond is. Hij zegt dat de politie zelf de schuld heeft en dat ie achter de president staat...
Nou, nou.
Nou, nou.
En nu?
Je ziet op televisie dat de hele studio is ingenomen door een groep mensen. De presentatrice herkent de advocaat van de vorige afgezette president, Lucio Gutierrez, die oppositie voert ten aanzien van de huidige president. Het gaat er nog rustig aan toe, maar blijkbaar willen ook andere binnendringers hun zegje doen op televisie. De vrouwelijke en mannelijke presentator willen dat niet toelaten, ze weten niet goed wat doen en kondigen beelden van buitenaf aan. Het wordt wat chaotisch. Beeld en geluid komen niet meer overeen. En plots wordt overgeschakeld naar een andere studio van 'Gama TV' waar een presentator het binnendringen in de studio van het openbare televisiegebouw veroordeelt. Hij heeft het bijvoorbeeld over het breken van de glazen voordeur.
Vervolgens worden beelden getoond van buitenlandse staatshoofden en ambassadeurs die zich achter de Ecuadoriaanse president scharen.
Vervolgens worden beelden getoond van buitenlandse staatshoofden en ambassadeurs die zich achter de Ecuadoriaanse president scharen.
Te gek!
Zonet is een groep mensen het gebouw van de Ecuadoriaanse televisie binnengevallen. Dat is 'live' te zien. En een van die mensen is een studente die op dit moment in de studio met de twee presentatoren zit te praten.
Bij de aanvang van het gesprek zegt ze dat het de enige manier is om ook een andere klok te laten luiden. Ze argumenteert immers dat de openbare TV als enig medium een nationaal bereik heeft. Ze zegt dat ze als studente een heel jaar heeft deelgenomen aan debatten ter voorbereiding van de Wet op Hoger Onderwijs, maar dat de president plots in 3 dagen tijd het resultaat van alle overleg aan de kant schuift en zelf de wet bepaalt. Heel helder uiteengezet. En ze laten haar praten...
Bij de aanvang van het gesprek zegt ze dat het de enige manier is om ook een andere klok te laten luiden. Ze argumenteert immers dat de openbare TV als enig medium een nationaal bereik heeft. Ze zegt dat ze als studente een heel jaar heeft deelgenomen aan debatten ter voorbereiding van de Wet op Hoger Onderwijs, maar dat de president plots in 3 dagen tijd het resultaat van alle overleg aan de kant schuift en zelf de wet bepaalt. Heel helder uiteengezet. En ze laten haar praten...
Alles lijkt rustig
De president hangt nu aan de telefoon (op de publieke televisie 'Ecuador TV'). De rookpluimen in de stad verminderen. Er is opvallend weinig beweging op straat. Iedereen zit waarschijnlijk voor de televisie. De militairen zouden de ordehandhaving hebben overgenomen. De avond valt...
Bericht CNN: 'Ecuador declares emergency as police protest, president is attacked'
(CNN) -- Ecuador teetered on the verge of a government collapse Thursday, as national police took to the streets of Quito, the capital, and physically attacked the president over what police say was the cancellation of bonuses and promotions.
The government declared a one-week state of emergency Thursday afternoon and put the military in charge of security. The military said it will support the president and the nation's democratic institutions.
"This is a coup attempt," President Rafael Correa said in a TV interview a couple of hours after police lobbed tear gas at him.
Correa, who was forced to flee to a nearby hospital, said police were trying to get at him.
"They're trying to get into my room, maybe to attack me. I don't know," he said in a telephone interview with state-run Ecuador TV. "But, forget it. I won't relent. If something happens to me, remember my infinite love for my country, and to my family I say that I will love them anywhere I end up."
A video by CNN affiliate Ecuavisa later showed a defiant Correa standing at an upper floor window, shouting to a crowd of supporters, "If they want me, here I am," and then rapidly ripping his necktie loose.
A broadcast by Ecuador TV showed mobs on the streets and clouds of black smoke coming from burning tires and garbage. Sporadic looting was reported.
Correa had taken to the streets to try to negotiate with police but was soon surrounded and jostled by a crowd and forced to flee after someone fired a tear gas canister at him. Some of those shoving him were police officers in full gear.
Video from CNN affiliate Teleamazonas shows a man in a tan suit punching Correa and trying to yank a gas mask off the president's face.
The broadcast then shows a hunched-over Correa being led away, his face still covered by the gas mask. Correa, who recently underwent knee surgery, leaned on a crutch with his left arm.
A news photograph later showed him lying on a stretcher.
A government helicopter had tried to evacuate him but was unable to land.
He went on the air from a hospital a couple of hours later to denounce what he called a cowardly attack.
"They fired gas on us -- on the president of the republic," Correa said in a telephone interview with Ecuador TV. "This is treason to the country, treason to their president."
Foreign Minister Ricardo Patino led a large and boisterous pro-government rally at the Carondelet Palace, the president's home. He urged the crowd to take to the streets to peacefully "reject this coup" and "to rescue our president."
Said Patino, "We are not afraid of anyone."
Analysts pointed to the government's precariousness.
"This is the most serious protest that the government of Rafael Correa has faced," analyst Eduardo Gamarra told CNN en Español.
Rank-and-file police took over their agency's headquarters, Ecuador TV said.
There also were reports that the military had taken control of their bases and the airport.
Ecuador has nearly 58,000 members in its military and 33,000 in the national police force, according to Jane's Intelligence Review.
The military, Jane's said, is undergoing a professionalism transformation designed to give it greater flexibility.
The National Civil Police, meanwhile, is the nation's major law enforcement organization.
Government officials tried to quell the rebellion, insisting that the security forces had been misinformed and warning that the nation's democracy was in danger.
"I want to tell the country there has been an attempt at a coup," said Gabriel Rivera of the Country Accord Party.
"This is a Machiavellian plan organized by sectors of the right," Rivera said on Ecuador TV.
Miguel Carvajal, the minister for interior security, said there was no threat to salaries or benefits. He blamed the reports of the benefit cuts on a massive disinformation campaign.
"He who says that is lying," Carvajal said.
"We call on the citizens. We call on the armed forces. We call on other governments to defend our democratic institutions," he said.
A police spokesman went on the air on Teleamazonas to dispute the government's allegations, saying that the security forces were in fact supporting Correa.
"Fellow officers who hear me nationally, stop this action," said the spokesman, identified only as Sgt. Mejia. "Don't close the streets. Return to the streets to work."
The disturbances occurred as Correa threatened to dissolve the national assembly over a dispute about several laws, including public service and education.
Angry police said they were overworked and underpaid.
"We work 14 hours a day," a uniformed officer said on Ecuador TV. "We are the ones who never protest."
Said another: "One hour without police. Let's see what happens."
Diego Borja, director of the central bank, went on the air to urge calm and for people to take care.
"The police are not protecting the people. They are protesting," he said. "There could be problems."
He also sought to prevent a run on deposits.
"The money is safe," he said. "But be careful if making large withdrawals."
Peru closed its border with Ecuador, and messages of support for Correa came from 10 Latin American nations: Argentina, Venezuela, Mexico, Colombia, Peru, Chile, Bolivia, Costa Rica, Cuba and Honduras. The Organization of American States also voted to support Correa
The support from Honduras came a little over a year after a military-led coup toppled the democratically elected president there. Correa had criticized that coup, as did most nations in the world. Honduras has held elections since then and elected a president.
The government declared a one-week state of emergency Thursday afternoon and put the military in charge of security. The military said it will support the president and the nation's democratic institutions.
"This is a coup attempt," President Rafael Correa said in a TV interview a couple of hours after police lobbed tear gas at him.
Correa, who was forced to flee to a nearby hospital, said police were trying to get at him.
"They're trying to get into my room, maybe to attack me. I don't know," he said in a telephone interview with state-run Ecuador TV. "But, forget it. I won't relent. If something happens to me, remember my infinite love for my country, and to my family I say that I will love them anywhere I end up."
A video by CNN affiliate Ecuavisa later showed a defiant Correa standing at an upper floor window, shouting to a crowd of supporters, "If they want me, here I am," and then rapidly ripping his necktie loose.
A broadcast by Ecuador TV showed mobs on the streets and clouds of black smoke coming from burning tires and garbage. Sporadic looting was reported.
Correa had taken to the streets to try to negotiate with police but was soon surrounded and jostled by a crowd and forced to flee after someone fired a tear gas canister at him. Some of those shoving him were police officers in full gear.
Video from CNN affiliate Teleamazonas shows a man in a tan suit punching Correa and trying to yank a gas mask off the president's face.
The broadcast then shows a hunched-over Correa being led away, his face still covered by the gas mask. Correa, who recently underwent knee surgery, leaned on a crutch with his left arm.
A news photograph later showed him lying on a stretcher.
A government helicopter had tried to evacuate him but was unable to land.
He went on the air from a hospital a couple of hours later to denounce what he called a cowardly attack.
"They fired gas on us -- on the president of the republic," Correa said in a telephone interview with Ecuador TV. "This is treason to the country, treason to their president."
Foreign Minister Ricardo Patino led a large and boisterous pro-government rally at the Carondelet Palace, the president's home. He urged the crowd to take to the streets to peacefully "reject this coup" and "to rescue our president."
Said Patino, "We are not afraid of anyone."
Analysts pointed to the government's precariousness.
"This is the most serious protest that the government of Rafael Correa has faced," analyst Eduardo Gamarra told CNN en Español.
Rank-and-file police took over their agency's headquarters, Ecuador TV said.
There also were reports that the military had taken control of their bases and the airport.
Ecuador has nearly 58,000 members in its military and 33,000 in the national police force, according to Jane's Intelligence Review.
The military, Jane's said, is undergoing a professionalism transformation designed to give it greater flexibility.
The National Civil Police, meanwhile, is the nation's major law enforcement organization.
Government officials tried to quell the rebellion, insisting that the security forces had been misinformed and warning that the nation's democracy was in danger.
"I want to tell the country there has been an attempt at a coup," said Gabriel Rivera of the Country Accord Party.
"This is a Machiavellian plan organized by sectors of the right," Rivera said on Ecuador TV.
Miguel Carvajal, the minister for interior security, said there was no threat to salaries or benefits. He blamed the reports of the benefit cuts on a massive disinformation campaign.
"He who says that is lying," Carvajal said.
"We call on the citizens. We call on the armed forces. We call on other governments to defend our democratic institutions," he said.
A police spokesman went on the air on Teleamazonas to dispute the government's allegations, saying that the security forces were in fact supporting Correa.
"Fellow officers who hear me nationally, stop this action," said the spokesman, identified only as Sgt. Mejia. "Don't close the streets. Return to the streets to work."
The disturbances occurred as Correa threatened to dissolve the national assembly over a dispute about several laws, including public service and education.
Angry police said they were overworked and underpaid.
"We work 14 hours a day," a uniformed officer said on Ecuador TV. "We are the ones who never protest."
Said another: "One hour without police. Let's see what happens."
Diego Borja, director of the central bank, went on the air to urge calm and for people to take care.
"The police are not protecting the people. They are protesting," he said. "There could be problems."
He also sought to prevent a run on deposits.
"The money is safe," he said. "But be careful if making large withdrawals."
Peru closed its border with Ecuador, and messages of support for Correa came from 10 Latin American nations: Argentina, Venezuela, Mexico, Colombia, Peru, Chile, Bolivia, Costa Rica, Cuba and Honduras. The Organization of American States also voted to support Correa
The support from Honduras came a little over a year after a military-led coup toppled the democratically elected president there. Correa had criticized that coup, as did most nations in the world. Honduras has held elections since then and elected a president.
Televisie
We proberen het nieuws te volgen in verband met wat er in het land gebeurt. En zonet merk ik dat verschillende commerciële kanalen zijn vervangen door een enkele televisiezender, die van de overheid.
Waar is de president?
President Rafael Correa zou gewond zijn geraakt toen hij zich met de protestanten vermengde. Het is onduidelijk waar hij nu is, maar er zijn geruchten dat ie zich in het ziekenhuis van de Politie bevindt en dat ie daar wordt vastgehouden. Dat melden diverse media hier.
Verschillende staatshoofden uit de regio drukken op dit moment hun steun uit voor de president van Ecuador.
Vertaling bericht 'La Hora':
Vanmorgen begonnen 'elementen' van troepen kazernes in het hele land in te nemen als protest tegen de goedkeuring van het presidentiële veto tegen de Wet voor Overheidsdienten en Administratieve beroepen. De staking van de politie duurt tot nu voort. De president van Ecuador, Rafael Correa, ging naar het 'Regmiento Quito Número 1'. 'Ik ga geen pas achteruit, als jullie de kazernes willen innemen, als jullie de bevolking willen onbeschermd laten en als jullie uw missie als politie willen verraden, verraad deze dan', riep Correa uit in een vurig gesprek met tientallen mensen met uniform die het belangrijkste regiment van Quito in beslag namen.
De president ging samen met de minister van regering, Gustavo Jalkh, via een raam van de kazerne naar buiten om te reageren op de politie. 'Heren, als jullie de president willen doden, hier is hij, dood maar als jullie daar zin in hebben, dood hem als jullie de kracht hebben, dood hem als jullie waardig zijn in plaats van u laf te verstoppen', zei Correa. 'Als jullie het vaderland willen vernietigen, hier is het!, maar deze president zal geen pas naar achter zetten', voegde hij toe. De incidenten van de politie zijn gesignaleerd op nationaal niveau. In Quito hebben 150 leden van de 'Ecuadoriaanse Luchtmacht' de internationale luchthaven 'Mariscal Sucre' ingenomen. Alle activiteiten zijn er afgelast. De chef van de 'Comando Conjunto' (leger), Luis Gonzáles, zei dat we in een rechtsstaat leven en dat het leger trouw is aan de president van de republiek. Het Parlementsgebouw is ingenomen door de politie, de militaire leiding is samengekomen in het Ministerie van Defensie en juristen protesteren voor het Justitiegebouw.
Verschillende staatshoofden uit de regio drukken op dit moment hun steun uit voor de president van Ecuador.
Vertaling bericht 'La Hora':
Vanmorgen begonnen 'elementen' van troepen kazernes in het hele land in te nemen als protest tegen de goedkeuring van het presidentiële veto tegen de Wet voor Overheidsdienten en Administratieve beroepen. De staking van de politie duurt tot nu voort. De president van Ecuador, Rafael Correa, ging naar het 'Regmiento Quito Número 1'. 'Ik ga geen pas achteruit, als jullie de kazernes willen innemen, als jullie de bevolking willen onbeschermd laten en als jullie uw missie als politie willen verraden, verraad deze dan', riep Correa uit in een vurig gesprek met tientallen mensen met uniform die het belangrijkste regiment van Quito in beslag namen.
De president ging samen met de minister van regering, Gustavo Jalkh, via een raam van de kazerne naar buiten om te reageren op de politie. 'Heren, als jullie de president willen doden, hier is hij, dood maar als jullie daar zin in hebben, dood hem als jullie de kracht hebben, dood hem als jullie waardig zijn in plaats van u laf te verstoppen', zei Correa. 'Als jullie het vaderland willen vernietigen, hier is het!, maar deze president zal geen pas naar achter zetten', voegde hij toe. De incidenten van de politie zijn gesignaleerd op nationaal niveau. In Quito hebben 150 leden van de 'Ecuadoriaanse Luchtmacht' de internationale luchthaven 'Mariscal Sucre' ingenomen. Alle activiteiten zijn er afgelast. De chef van de 'Comando Conjunto' (leger), Luis Gonzáles, zei dat we in een rechtsstaat leven en dat het leger trouw is aan de president van de republiek. Het Parlementsgebouw is ingenomen door de politie, de militaire leiding is samengekomen in het Ministerie van Defensie en juristen protesteren voor het Justitiegebouw.
Protesten in Ecuador
Deze morgen is de politie van Ecuador begonnen met protesten tegen de Wet van de Overheidsdiensten die hen bepaalde rechten en extra verloning zou ontnemen. Een aantal verbindingswegen worden geblokkeerd. Een groep militairen heeft de luchthaven van Quito bezet, er landen of vertrekken geen vliegtuigen meer. Sommigen profiteren ervan om onlusten te veroorzaken. De oppositie, vooral uit rechtse hoek, draagt hierin bij. Ook bijvoorbeeld sommige media en universiteiten die niet akkoord gaan met de nieuwe wetten. Intussen proberen de hogere autoriteiten van leger en politie op te roepen tot kalmte. Het leger heeft verklaard de president te blijven steunen. Op dit moment vragen leden van de regering, de minister van buitenlandse zaken en de burgemeester van Quito, aan de bevolking om de regering en de democratie te steunen. Ze doen dat vanop het balkon van het presidentieel paleis waar op het centrale plein de menigte zich heeft verzameld.
Anneleen belt op dit moment alle ouders van de Nederlandse school om hen te verwittigen dat de lessen straks niet doorgaan. Zelf was ik vanmorgen in het Ministerie van Onderwijs aan het vergaderen toen een soort 'staatssecretaris van professionele onderwijsontwikkeling' ons kwam vragen de vergadering te schorsen en rustig het gebouw te verlaten. Ze richtte zich speciaal naar mijn Colombiaanse collega en mij omdat wij als buitenlanders meer in de kijker zouden lopen.
Ben dan naar het VVOB-kantoor gewandeld, heb mijn collega's verwittigd van de toestand en even later werd daar ook beslist om iedereen naar huis te sturen.
Ecuador heeft geen gewelddadige traditie. Er zijn ook al lang geen echte staatssgrepen geweest. Er was wel een traditie van het 'buitengooien van presidenten', maar dan als een initiatief van de (Indiaanse) bevolking zelf, niet van de militairen. Voordat Rafael Correa aan de macht kwam, werden op korte tijd 3 presidenten afgezet. Normaal gezien zal alles vrij snel kalmeren. Deze keer geniet de president immers van veel steun van de bevolking. Tenminste de helft van de Ecuadorianen staat achter hem. Een mogelijk gevaar zou kunnen zijn als zich twee groepen van pro's en contra's tegen elkaar zouden richten. Maar het ziet er op dit moment niet naar uit dat dat gaat gebeuren.
Stijn
Anneleen belt op dit moment alle ouders van de Nederlandse school om hen te verwittigen dat de lessen straks niet doorgaan. Zelf was ik vanmorgen in het Ministerie van Onderwijs aan het vergaderen toen een soort 'staatssecretaris van professionele onderwijsontwikkeling' ons kwam vragen de vergadering te schorsen en rustig het gebouw te verlaten. Ze richtte zich speciaal naar mijn Colombiaanse collega en mij omdat wij als buitenlanders meer in de kijker zouden lopen.
Ben dan naar het VVOB-kantoor gewandeld, heb mijn collega's verwittigd van de toestand en even later werd daar ook beslist om iedereen naar huis te sturen.
Ecuador heeft geen gewelddadige traditie. Er zijn ook al lang geen echte staatssgrepen geweest. Er was wel een traditie van het 'buitengooien van presidenten', maar dan als een initiatief van de (Indiaanse) bevolking zelf, niet van de militairen. Voordat Rafael Correa aan de macht kwam, werden op korte tijd 3 presidenten afgezet. Normaal gezien zal alles vrij snel kalmeren. Deze keer geniet de president immers van veel steun van de bevolking. Tenminste de helft van de Ecuadorianen staat achter hem. Een mogelijk gevaar zou kunnen zijn als zich twee groepen van pro's en contra's tegen elkaar zouden richten. Maar het ziet er op dit moment niet naar uit dat dat gaat gebeuren.
Stijn
29-09-2010
De gebruiken van de Ecuadorianen
‘Er zijn nog heel veel problemen om op te lossen in Ecuador, op haast alle vlakken, om te ontsnappen aan de achterstand, zich te ontwikkelen en het welbevinden van zijn inwoners te verbeteren. Als we niet de gewoontes van de Ecuadorianen veranderen, zullen alle voorstellen vergeefs zijn.’ Dat schrijft Osvaldo Hurtado in zijn ‘Las costumbres de los ecuatorianos’ (De gebruiken van de Ecuadorianen). Een razend interessant boekje, ook al staat het bol van haast racistische uitspraken. 'Inderdaad heel boeiend', zei iemand die voor het Ministerie van Onderwijs een cursus ‘kritisch denken’ uitwerkte, 'maar het citeert geregeld buitenlanders die het in negatieve termen hebben over luie, achterlijke en onordelijke Ecuadorianen'. Osvaldo Hurtado wordt gecatalogeerd als een neo-kapitalistische stem die georiënteerd is op de Verenigde staten. Hij was begin jaren '80 president van Ecuador.
Alle vooroordelen op een rijtje: Ecuadorianen werken niet hard genoeg, zijn niet geïnteresseerd in handel, er bestaat geen onderling vertrouwen, ze nemen geen initiatieven, ze realizeren geen vernieuwingen, ze zijn niet punctueel, ze houden zich niet aan afspraken, ze respecteren geen eigendomsrechten, ze schikken zich niet volgens de wetten, ze volgen de bevelen van de overheden niet,.....' (p 285).
Nu ja, het boekje gaat terug in de tijd. De geschreven bronnen van de zestiende eeuw en lange eeuwen daarna waren vaak van buitenlanders die vaak een eenzijdige blik te kennen gaven. En de auteur beaamt die kijk en wijdt de onderontwikkeling van die laatste 5 eeuwen onder meer aan het conformistisch verhaal van de Katholieke Kerk, het isolement van het land, het paternalisme, de hiërarchisch samenleving, de nationale achterstand, de beperkte imigraties, het zwakke onderwijs, de afwezigheid van wetten en de beperkte buitenlandse invloed. Geregeld komt naar voor dat nieuwe ideeën slechts van buitenaf kunnen komen, hoewel ook de Kerk – die ook van buitenaf kwam - een beperkende invloed zou gehad hebben op het land.
‘God is hoog, de Koning is veraf en de baas ben ik.’
Alle vooroordelen op een rijtje: Ecuadorianen werken niet hard genoeg, zijn niet geïnteresseerd in handel, er bestaat geen onderling vertrouwen, ze nemen geen initiatieven, ze realizeren geen vernieuwingen, ze zijn niet punctueel, ze houden zich niet aan afspraken, ze respecteren geen eigendomsrechten, ze schikken zich niet volgens de wetten, ze volgen de bevelen van de overheden niet,.....' (p 285).
Nu ja, het boekje gaat terug in de tijd. De geschreven bronnen van de zestiende eeuw en lange eeuwen daarna waren vaak van buitenlanders die vaak een eenzijdige blik te kennen gaven. En de auteur beaamt die kijk en wijdt de onderontwikkeling van die laatste 5 eeuwen onder meer aan het conformistisch verhaal van de Katholieke Kerk, het isolement van het land, het paternalisme, de hiërarchisch samenleving, de nationale achterstand, de beperkte imigraties, het zwakke onderwijs, de afwezigheid van wetten en de beperkte buitenlandse invloed. Geregeld komt naar voor dat nieuwe ideeën slechts van buitenaf kunnen komen, hoewel ook de Kerk – die ook van buitenaf kwam - een beperkende invloed zou gehad hebben op het land.
Standbeeld van Fray Jodoco Ricke, Franciscaan uit Mechelen, die met de Spanjaarden in Ecuador terechtkwam. Hij introduceerde er het graan, leert men hier in de scholen.
Al deze negatieve waarden begonnen volgens Hurtado in de tweede helft van de 19de eeuw te veranderen in Guayaquil (kuststad) en in de rest van Ecuador rond de tweede helft van de 20ste eeuw. Er was ook de sterke economische impuls via de verkoop van bananen en – ietsje later – van petroleum.
Het paternalisme ging over in populisme. Politiekers gingen allerlei beloven en zouden ervoor zorgen dat publieke middelen en voordelen aan het keizersvolk werden uitgedeeld. Dit verhinderde dat het volk bewust werd en zelf zijn verantwoordelijkheid nam.
Aan de kust, en speciaal in Guayaquil, was de ondernemersgeest meer actief. In het berggebied werd het sparen vooral belangrijk geacht. In deze laatste streken worden ook meer belastingen betaald dan aan de kust.
De auteur geeft ook enkele voorbeelden van bevolkingsgroepen die andere gedragingen veroonden en die voor het individueel en collectief belang aan de slag gingen. Bijvoorbeeld, de indianen van Otavalo en de mensen uit Cuenca.
Stijn
Bron: 'Las costumbres de los ecuatorianos'. Osvaldo Hurtado. Octava edición. 2009. Editorial Ecuador.
Abonneren op:
Posts (Atom)