Komen en gaan

Anneleen is vorige week zondag plots naar België vertrokken. Haar oma is gestorven en ze wilde op dit belangrijke moment bij de familie zijn.

Vorige week donderdag kwam Els Salembier toe. We kennen haar nog van in Gambia, waar Anneleen en ik elkaar 7 jaar geleden leerden kennen. Els woondde er 10 jaar, ze startte een school en we zijn altijd contact blijven houden. Nu is ze in Ecuador om allerlei onderwijscontacten te leggen. Ik ben dit weekend met haar naar Otavalo gereisd.

Voorbije zaterdag was het afscheidsfeestje van Piet, Lieve en hun 3 kinderen. Ze vertrekken begin juli op rondreis door Zuid-Amerika om daarna terug te keren naar België. Ook nog 2 collega's, de twee Tommen en hun gezinnetjes, zullen binnenkort verhuizen naar België. We zullen hen missen.

afscheidsfeestje Piet en Lieve

Met de bus naar Otavalo. Het meisje achter ons is een Otavaleña, met de typische kledij.

Els laat zich gaan op de 'artesania'-markt in Otavalo.

Stijn

Met zonnecreme naar het werk

Ik moet maar een 15-tal minuutjes wandelen naar het werk. Dat is 's morgens rond 8 uur. En toch raden ze aan om altijd zonnecreme op te doen. Met een factor van minstens 50.

Dat probeer ik dus te doen.

Je voelt dat de zon hier echt kan branden. Op 2.850 meter en dicht bij de evenaar is dat enigszins begrijpelijk. Maar zelfs van achter de wolken kan de zon je hier doen verbranden.

Stijn

Verandering als enige constante

Het Ministerie van Onderwijs ondergaat deze dagen stevige wijzigingen. De Nationale Directie Basisonderwijs, waar ons onderwijsprogramma zich sterk had ingenesteld, verdwijnt stilaan. Er ontstaan nieuwe substructuren. Ook de provinciale niveaus, waar we ons op concentreerden, zullen binnen enkele jaren niet meer bestaan. Er zullen bijvoorbeeld districtale en regionale niveaus gecreëerd worden.
En net voor ik naar België reisde, kregen we van het Ministerie van Onderwijs te horen dat het werk met de instellingen (hogescholen en universiteiten) op 'on hold' moest gezet worden. Ondanks alle officiële documenten, plannen en mijn eigen jobomschrijving. De argumentatie is dat het Ministerie eerst een evaluatie wil van de lerarenopleidingen. En die zijn nochtans zopas voor het eerst door twee nationale instanties geëvalueerd.
Verder is een week geleden Wim De Boer toegekomen. Hij zou als coöperant voor de permanente vorming van leerkrachten ingeschakeld worden, maar heeft een opdracht als 'Programme Manager' (PM) gekregen, de nieuwe verantwoordelijke voor het programma dus. De vorige PM krijgt een andere opdracht in verband met beroepsonderwijs.
Tot hier enkele voorbeelden van de veranderingen die het programma 'Escuelas Gestoras del Cambio' (Scholen als Actoren van Verandering) deze periode ondervindt. Nu ja, begrijpelijk dat je met zo'n titel rekening moet houden met voortdurende veranderingen.

Een toepasselijk liedje hierbij is van Mercedes Sosa, een Argentijnse zangeres die vorig jaar overleed. Het heet 'Todo cambia' (Alles verandert). Klik HIER om het te beluisteren.

Stijn

Buitenlanders in het buitenland

Anneleen en ik werken als buitenlanders in Ecuador. Zo'n 600 à 700 Belgen zouden hier leven. Maar veel meer Ecuadorianen werken in Europa en de Verenigde Staten. In totaal leven ongeveer 2 miljoen Ecuadorianen in het buitenland.
Toen we gisteren terugvlogen, zaten 2 Ecuadoriaanse vrouwen naast ons in het vliegtuig. De ene vrouw werkt in een fabriek, ze is een 12-tal jaar geleden naar Barcelona verhuisd. De andere vrouw woont al een 8-tal jaren in Madrid, ze verzorgt nu een vrouw van 97 jaar. Ze woont in bij die vrouw en heeft in principe maar 3 namiddagen vrij. Toch blijft ze vaak gewoon aan huis. Het was nu de eerste keer in 3 jaar dat ze voor een maand terug bij haar familie is.

Ik ben net een boek aan het lezen over Ecuadorianen die naar Europa zijn getrokken. Het heet 'El éxodo ecuatoriano a Europa. Jóvenes y familias migrantes entre discriminación y nuevos espacios de ciudadanía.' (De Ecuadoriaanse exodus naar Europa. Jongeren en migrantenfamilies tussen discriminatie en nieuwe ruimtes voor burgerschap.)
Je kan daarin lezen over het feit dat eerst heel veel Ecuadoriaanse vrouwen naar Italië en Spanje trokken om er vooral huishoudelijk werk te doen. Goedkope werkkrachten dus, die men in Europa graag zag toekomen. De problemen begonnen vaak pas op te vallen als de kinderen en mannen in een tweede fase toekwamen. Jongeren belandden soms in straatbenden. Mannen geraakten nogal eens gefrustreerd omdat ze niet de belangrijkste kostwinnaar konden zijn en zich moeilijk konden aanpassen in de nieuwe samenleving. Het imago van de Ecuadoriaanse migranten verslechterde, de media versterkten dit.

Als Belgische 'migrant' in Ecuador kan je begrip opbrengen voor de problemen die ontstaan als Ecuadorianen in Europa toekomen. Van beide kanten.
Wij als Belgen komen hier in een sterke positie toe, de Ecuadorianen komen bijna altijd in de lagere sociale klassen terecht, ook al hebben ze bijvoorbeeld een goed diploma. Maar ook het lager gevaloreerd werk vinden zij vaak nog beter dan wat ze zouden meemaken in hun eigen land.

Stijn

Terug in Ecuador

Na een maandje België zijn we terug in Ecuador. De eerste twee weken had ik vakantie. En de voorbije weken nam ik deel aan een internationaal VVOB-seminarie. Ongeveer de helft van de deelnemers kwamen toe, de andere helft was gehinderd door de vulkaanuitbarsting. Goed om je collega's uit de andere 8 landen (Suriname, Congo, Rwanda, Kenia, Zambia, Zimbabwe, Vietnam en Cambodja) te leren kennen. Thema van het seminarie was 'Let's get connected'. De laatste week had ik een aantal afspraken met het Ministerie van Onderwijs, VLHORA (Vlaamse hogescholen) en Artevelde Hogeschool. Ik ging ook mee met stageobservaties en volgde een dag mee op een basisschool.

Stijn