Wissel van de wacht

Op 26 april vinden in Ecuador verkiezingen plaats. De bevolking moet niet alleen beslissen wie de nieuwe president wordt, maar het hele parlement en verschillende lagere beslissingsniveaus moeten ook opnieuw gekozen worden. De opiniepeilingen geven aan dat de president met ongeveer 55 procent van de stemmen zal kunnen aanblijven.

Het is bij ons gekend dat met de verandering van een regering ook het personeel van kabinetten verandert. In Ecuador veranderen directeurs en cheffen van het ministerie permanent, ook zonder dat er verkiezingen zijn geweest. In een afdeling waar ik veel contact mee heb, werken allemaal ex-directeurs. En een grote meerderheid van de directies waar we mee samenwerken, zijn al veranderd van opperhoofd sinds we hier met het programma zijn begonnen. Inbegrepen de (co)directeur van ons eigen programma.

Dit is niet voor te stellen bij ons. De enige weg is die naar 'omhoog'... Het is toch een soort afgang voor een directeur die bij ons zijn post verliest. In sommige gevallen neemt hij of zij zelf het initiatief om ergens anders te gaan werken, liefst op een zelfde of op een hoger niveau in de hiërarchie. Hier in Ecuador is dat vaak anders. Ik kwam enkele dagen de ex-directeur tegen van 'Educación Básica' (Basisonderwijs) en zij werkt nu gewoon als functionaris in dezelfde afdeling. Ik herkende haar haast niet meer omdat ze zich anders gedroeg en een andere - meer bescheiden - houding had.

En wat is dan de verklaring voor dit fenomeen? Toen ik ernaar vroeg, kreeg ik de reactie dat het hier de gewoonte is dat iedereen wel eens mag profiteren van een betere status en een beter loon. Maar misschien zijn er meerdere redenen. Iemand een culturele of historische verklaring?

Stijn

Een scene uit een slechte film

Het voorbije weekend waren Anneleen en ik in Tonsupa, een kustplaatsje niet ver van Esermeraldas. We vertrokken vrijdagavond laat om zaterdagochtend met de bus toe te komen. Tonsupa heeft iets weg van een gezellig dorp, met op het strand tal van cocktailbars.
Het moet zowat een toeristische trekpleister worden, te zien aan de nieuwe constructies van hoge appartementsgebouwen in de buurt. Volgens mij mag er nog wel wat gezellige, publieke ruimte (een dijk, pleinen) gecreëerd worden want voorlopig staan die torens er verloren bij. Toen we zondagnamiddag een korte wandeling wilden maken, was er wel wat volk op het strand.
Onderweg dook ik even het water in, Anneleen installeerde zich even. Plots zag ik twee grote, Afrikaanse kerels Anneleen benaderen met iets 'pistool'achtig. Anneleen had het nog niet door, ik schreeuwde haar toe. 'Deze rugzak neem ik mee, blijf rustig', zou een van hen gezegd hebben. Toen ik het zag gebeuren, liep ik uit het water naar hen toe en riep iets van 'ladrones (dieven)!'. Op dat moment vluchtten ze weg van het strand, eentje liet zijn sandalen achter.

Op speurtocht

Met de sandalen in mijn handen liepen we naar het ploegje dat we die namiddag hadden zien voetballen. We wisten dat een van de twee dieven daar had meegespeeld. 'Neen, we kennen die gasten niet. Die zijn waarschijnlijk van Esmeraldas.', was de reactie. 'Waarvoor is het?'
Veel medewerking moesten we sowieso niet verwachten, denk ik. Dat is tenminste ook de ervaring van de politie. Even later zaten we in een politiewagen, vergezeld van 3 politiemannen. Eentje draagt een mitraillette. We vragen wat rond in de buurt, enkele mensen hebben hen gezien, wijzen ons in de richting van waar ze naartoe vluchtten en nog wat later komt een anonieme, telefonische tip toe bij de politie. Het zou gaan over een zekere 'Oso (beer)', een van de twee, die ergens verderop in een wijk moet wonen. Als we daar dan een half uur rondzoeken, vinden we hem niet. Niemand zegt hem te kennen...

De rugzak zijn we dus kwijt. Er zat een fototoestel in, wat kleingeld, een handdoek, een broek en zonnecreme. We deden officieel aangifte bij de politie en zouden nu eigenlijk naar de 'Fiscalía' moeten gaan. Dat is een dienst die instaat voor onderzoek en opsporingen. En de sandalen? Die heb ik op een zichtbare plek in het dorp opgesteld. Met op de sandalen in zwarte stift: 'oso - ladrón'. Ach, ja...

Stijn

Congres

Gisteren en vandaag vindt een congres in verband met de professionalisering van leerkrachten plaats. VVOB steunt het initiatief samen met UNESCO, CONESUP (onze Vlir/Vlorha), CONEA (organisatie ivm accreditatie) en het Ministerie van Onderwijs. Het bijeenbrengen van die partners is op zich al een van de resultaten van ons werk. Ongeveer 150 rectoren en decanen uit het hoger onderwijs en directeurs van nationale en provinciale onderwijsdirecties nemen deel. Goed dat we ons hier kunnen 'manifesteren'. Dat moet de contacten in de toekomst nog wat vlotter laten verlopen.

Er zijn sprekers uit Columbië, Uruguay, Spanje en Canada. En wij dan...!

Caroline, een nieuwe collega, en ik mochten het hebben over 'aprendizaje'... (leren).

Een breed thema natuurlijk. Zo'n presentatie geven met twee is al wat anders dan anders. En we hebben ons best gedaan om er ook een creatieve, visuele uiteenzetting van te maken. In de voormiddag gaven we een uiteenzetting van 40 minuten en in de namiddag becommentarieerden we de bevindingen van enkele werkgroepen.

Ik denk dat het goed gelukt is. We kregen opvallend veel pluimpjes, wat op zich hier misschien nog vrij normaal is... Maar we mogen binnenkort, naar aanleiding van de dag van de leerkracht, de presenatie nog eens overdoen in de provincie Bolivar. 'Deze boodschap moeten onze 400 leerkrachten horen. We hadden al sprekers voorzien, maar ik wil jullie erbij', zei de organisator. Leuk toch. Het zal die volgende keer alleszins meer ontspannen en misschien iets minder officieel verlopen. Had nu voor het eerst mijn kostuum aangedaan. Zonder das weliswaar.

Stijn

Naar Chimborazo voor het werk

Sinds we terug zijn van België, ben ik opnieuw veel aan de slag achter mijn computer. Er moet nog gepland worden voor het komende jaar en volgende week houd ik samen met een collega een presentatie op een internationaal seminarie. Het is moeilijk tussendoor de tijd te vinden om een artikeltje te pennen voor de blog. Er is hier zoveel te doen!

Toch zijn we begin deze week nog eens naar een van de provincies van het land getrokken om daar een zogenaamde 'baselinestudie' uit te voeren, dat is een onderzoek naar de onderwijssituatie op dit moment. Chimborazo is de achtste van de 10 provincies die aan bod komen. Met zo'n 10-tal mensen uit Quito waren we. Een schoolbusje bracht ons naar de bestemming. De eerste dag werd het programma voorgesteld in een zaal van de Provinciale Directie voor Onderwijs. De militaire fanfare en de pers was erbij. Leuk die rituelen...

In de namiddag ging ik naar de publieke universiteit van de stad voor een kennismaking met de faculteit onderwijs, een gesprek met de decaan en een rondleiding. De dag nadien bezochten we met enkele mensen de lokale hogeschool met een lerarenopleiding en een lagere school als oefenschool.

Stijn

Eerste weekend terug in Ecuador

Cotopaxi-berg van onder bekeken

Het eerste weeekend dat we terug in Ecuador zijn, is een carnavalweekend. Genoeg redenen dus om te vluchten van de maskers. Met een groepje Vlamingen spenderen we 4 dagen in de buurt van Machachi, op een uurtje ten zuiden van Quito.

Het wordt een verlengd 'fysiek' weekend: wandelen, fietsen, paardrijden,... En 's avonds de jacuzzi in.

Stijn

Een maand in België? Dat is...

- ...genieten van de natuur. In onze achtertuin. Oftewel in het zuiden van het land: twee familieweekends in de Ardennen.

- ...een gesprek over de politiek met een pint bier. En op restaurant of aan huis: vele gezellige etentjes met familie en vrienden. Om nadien terug 5 kg te willen afvallen.

- ...een koninklijk petekind dat eind januari een nieuwjaarsbrief voorleest. Willem: 'En wanneer kom je terug?' Antwoord: 'In augustus voor een maand.' Willem: 'Maar wanneer kom je voor altijd terug?' Oei.

- ...kazen en etalages die blijven verbazen. Jongens, wat een weelde. Wat betekent die crisis nu ook al weer?

- wennen aan een ander bioritme en aan de kou. Laten we een sneeuwman maken of zelf sneeuwman spelen? Februari had gemiddeld een uurtje zon per dag!

- ...moeilijk terug neerdalen. Sorry aan de trouwe en geduldige lezers en lezeressen. Ik schiet vanaf nu terug in gang met nieuwe artikeltjes voor deze blog!

(Het topje van de Chimborazo - zie op achtergrond foto - zou het verst van het middelpunt van de aarde verwijderd zijn. Of is dit de Cotopaxi?)

Stijn